hayal kırıklığı

bu sefer başka olacak deyip her şeyin daha kötü olması.

sen oyle sana benzeyen her sey gibi...

dans etmeye benzedik kirik hayallerden yapilmis ruhumuzun aynasinin ustunde.

hikayenin sonunda sarışın çocuğun sapık olduğunu öğrendik. niyse milting verilmiş sadakan varmış. mekanı bi öğrensem gidicem ben de şu sarışın sapığa dikicem gözümü rahatsız edicem bakışlarımla sonra bi daha da o mekana gelemeyecek. pis sapık.

hani rüya gibidir ya, en güzeli o'dur, en kusursuz o'dur ya. ama nedense her gün bir direk devrilir, kara bulutlar artar, soğur ya rüzgârlar.
sen düzeltmeye çalışırsın, elinden geleni yetersiz bulursun da imkansızı da bir kenara atıp mucize peşine düşersin ya.
meğer sırt çeviren, yıkan, yakan o'ymuş ya.
işte yürekteki izi ölene dek geçmeyecek bir hayal kırıklığı...

zamaninda ugrardim. simdi herkesi tiye aliyorum. evet.

"büyük konuşmuşum" cümlesini duyduğumda hissettiğim duygu. nefesin kesilmiş gibi bir histir. binbir hevesle başladığın şeyin olmayışı yıkar.

birgün herkes kaybettiği şeylerin değerini anlayacak.
bir günün
bir gönlün
bir ömrün...

bu çocuk tam bir hayal kırıklı denilen çocuk olmak,
şpagat mı açacaktım,
seni sevmekten başka ne yapabilirdim,
dünyanın en mantıklı girisini yazsam ne değişecekti,
uzaya giden gemi yapsam, tam olarak ne yapacaktın,
savaşta bir komutan olup sevmediklerini mi öldürmeliydim,
söyle ha söyle

aradı;” tatlı alıyım mı kız?” dedi. “olur valla” dedim. kafamda; kazandibi, sütlaç, muhallebili kadayıf tatlısı, keşkül gibi şeyler canlandı. koştum kapıya, açtım poşeti. aşağıdaki şey çıktı.



“kerhaneye gidiyorum ben, geliyor musun enişte?” dedim kızdı. ne dedim ki şimdi ben ya. bunu yiyen oraya koşmuyor muydu!

bazılarını gözümüzde çok büyüttük.
her şeyin önüne koyduk. yetmedi baş tacı yaptık..
hazmedemediler yerlerini..

(bkz: kurulmayan hayalin kırıklığı da olmaz)

bundan 8-9 ay önce bir salı akşamı başıma geldi. ben öyle kendimle ilgili meseleleri pek takan bi adam değilim. normalde bu olayı da takmaz olmadı der geçerdim fakat olacak olan şeyle ilgili çok ümitli ve umutluydum. olmayınca da bi tık sıkıntı oldu. dışarıya ilk gece hariç pek bir şey hissettirmesem de 2-3 hafta epey sıkıntılıydı.

ümit kötü şey.

hoşlanılan normal sözlük kızının "ben deri ceket ve ince siyah külotlu çorap giymeyi sevmem" demesi halinde bünyeme çökmesi muhtemel bir hissiyat.
umarım böyle bir şey yaşamam.*

iki saat buluyorsun evde biri daha çok hoşuna gidiyor. ikisininde saatciye veriyorsun .
hoşuna giden arzalı çıkıyor .
yaptırayım diyorsun , amansız hastalanıyor.
diğer saatin boynu bükük.

bütün dünya yıkılmış altında kalmışsın gibi. çok ağır bir duygu başa çıkması gerçekten sağlam bir sinir sistemi gerektiriyor gibi benim için. zor. çok zor.

son zamanlarda insanlarla ilgili bolca yaşadığım

insan zihni zamandan ve mekandan bağımsız değil. hayaller kurar, bir bakar ki devrilir, içerlenir, üzülür ama yaşadığı müddetçe de hayal kurmaktan ve iyiyi ümit etmekten asla vazgeçmez. hayatta ve sağlıklı kalmak için direnç lazım, inatçı bir iyimserlik keza.

anlatıldığı zaman hiç de ihtimal vermeyeceğin, imkansız diye nitelediğin şeyler yaşarsın. hayatın sürprizleri öyle değişken ve belirsiz ki kurduğun hayaller kadar yıkılanların sonucuna da şaşarsın. hepsi bir öğreti, hepsi kıymetli.

geçip giden planlarımıza ve kaybettiklerimize üzülsek de hayal kurmak kadar hayal kırıkları da güzel. sonuçta bir ihtimal vermiş, cılız da olsa yaşatmışsın. yazmak kadar kolay değil sonuçlarıyla yüzleşmek ama gerçekleşen hayallerin getireceği bilinmezlik ve tereddüt de hayata dair. öngörülemez ve kalıba sokulamaz.

denge lazım. gülmek kadar ağlamak da var hayatta, sevgi kadar nefret, hüzün ve sevinç.

incecik bir ipin üstündeymişcesine düşe kalka tökezleyerek yürür insanoğlu. yola devam edeceksen mezara kadar tutunacaksın, bu şart.

hayal bu, düş bu; biçimlendirir, ihtimal verirsin. yıkılır sonra yine yenisi kurulur. kim bilir belki sonuncu en güzeli de o gerçek olur. yolun başındayken bilemezsin, defaatle yıkılmış da olsa hayallerinden vazgeçemezsin.

cesareti olmayan adamlara aşık olmayın. onlar sadece bakmasını bilir sevmesini değil. sonra geriye sadece hayal kırıklıkları kalır..

hayal kurmayınca yaşamıyorsunuz. kesin bilgi.

yaşanması mümkünken yaşanamayan şeylerin yarattığı etki.