insan ne için yaşar sorusu

motivasyonuna göre değişir

ölmek için.

başkalarını bilmem ama ben mutlu olmak için. mutlu olmadığım zamanlarımı yaşanmış saymıyorum. kahvemi mutlu olmak içerim, paramı mutlu olmak için kazanırım, yaptığım her şeyin amacı mutlu olmak.

en çok, umutları için yaşar.

o umutlar kayboldukça yaşama isteği de azalır.

''ölüyoruz demek ki yaşanılacak. ''

çiftleşmek için yaşar.

çay içmek, cigara tellendirmek için

allah dışında bu soruya cevap verecek canlı yoktur.

şuan gerçekte ne için yaşadığımı sorguluyorum

#1969730
her insanın inançlı olmasını istemek bir tık ütopik bi düşünce.
inanç yapısı gereği salt gerçeğin de ötesinde bir teslimiyet istediği için bence her insanın bu kümeye girmesi hayli zor.
inanç ile kastedilen "amaç" ise evet her insan bir amaca bağlanmalı hatta yaşamak için bir bakıma ona sıkı sıkı tutunmalı. fakat durum ne olursa olsun günün sonunda inancın ya da amacın sorgulanması (bu sorgulama elbette genelde isyan şeklinde olur) insanoğlunu ne kadar etkilerse etkilesin verilmiş en büyük nimettir. tam da bu nimet sayesinde insanoğlu çıktığı yolculukta teslim olmakla olmamak arasında ki o ince çizgide gidip gelir. insanların varlığının özneliği, bu başlığın sorduğu soruya bence en güzel cevaptır. çünkü ne kadar insan varsa o kadar cevap vardır demek gayet mümkün. kısaca herkes kendi amacı. için yaşar.

haysiyeti ve itibarı için.

tolstoy'un 1881 yılında çıkan kitabı. dini sorgulamalarının her daim sürdüğü bilinen tolstoy "insan sevgi duydukça yaşar" der bu kitapta ve o dönem de dahil hayatının özellikle son yıllarında dini sorgulamalar yapar. insan ayırt etmeden herkesin sorgulama ve gerçek cevabı bulması için çabalar. tolstoy tarafından tanrı vurgusunun kitapta olma sebebi artık belki de tanrı bağının güçlenmesi olabilir. lev nikolayeviç tolstoy'un, yeryüzüne insanoğlu arasına "insanı yaşama bağlayan nedir?" sorusunun cevabı için gönderdiği meleği aracılığıyla cevabını aradığı, kitabın ülkemizdeki karşılığına bakarsak yanlış sorulan soru. asıl soru burada en güzel şekilde sorulan "ne ile yaşar?" sorusudur. tolstoy, islam da dahil dinleri sürekli araştıran ve dinlerin toplum üzerindeki etkileri üzerine romanlar ve kısa hikayeler yazan, toplum eleştirmeni. bu hikayesinde, sorunun cevabı olarak sevgi kelimesini görüyor denilebilir. zaten hikayenin tanrı tarafına gönderilen kahramanının yeni doğmuş bir insan gibi anadan üryan bulunması ve giydirilmesi, bakılması ve sonrasında insan olup toplum içinde sorguları yapması, zamanı gelince göğe tekrar dönüşü sorunun cevabının tolstoy tarafından verildiğinin göstergesi. bu cevap tolstoy'u tanıyanlar için şaşırtıcı değil çünkü sevgiyi ve aile eleştirisini yaparken ailenin önemini anlatan ve toplumun sevgiye ihtiyacını bu kadar güçlü anlayabilen ve anlatabilen insan sayısı az.

tolstoy bildiğiniz üzere ruh ölümü olmaması için insanoğlunun bencil olmaması gerektiğini ve bencilliğin ruh beslenmesine yetmeyeceğini söylüyor. kendine yetmenin ruha yetmeyeceğini söylerken, ne aldıysak daha fazlasını vermemiz gerektiğini söylüyor; tam da bu yüzden "insan ne için yaşar?" kitabının asıl amacı sevgi ve sevginin gerekliliğidir. toplumu iyi tahlil etmiş bu dahinin sürekli bu konu üzerinde durması da bu sebeptendir. hem kitabın konusu, hem de tolstoy'un bu soruya cevabı açıktır; her kapıyı açan yegane şey sevgidir.

ekleme: kitap başlığı olduğunu düşünerek eş geçtiğim başlık için düzeltme yaptım.

bu sorunun cevabı için belki. talihini aşmak için olabilir.

bir umut için.

1-yaraticinin rıza ve sevgisini kazanmak
2- ahireti kazanmak
3- anne babaya iyi bir evlat olmak
4- tutku duyduğu işte en iyi olmak gayretinde çalışmak.

ben devrimciyim abee. çocukların mamasını, bezini, geleceğüni çalan çipoğluçiplerden hak almak için yaşıyorum..

öğrenmek ve anlamak için...

sevgi için,biraz kabul görmek için,herkesten üstün olmak için ve herkesin arasında aynı olmak için, yükselmek için ve bazen de dipte saklanmak için.

ölmekten çekindiği için

kendine yetebilmek ve kendiyle birlikte dünya'yı daha da güzelleştirmek için. madem o kadar yaşıyoruz, güzel dokunuşlar yapmadan ayrılırsak varlığımızın bir anlamı ve önemi olmaz.
bir de çirkinleşip çirkinleştirirsek bu başlık artık bize hitap etmez...