kabullenildiğinde olgunlaştıran acı gerçekler

iyiler her zaman kazanmaz.
dürüst insanlar diğerleriyle aynı şartlar altında mücadele edemezler, etik değerleri onları frenler.
not: kaybedeceğinizi bilsenizde ilkelerinizden ödün vermeyin. bu yalan dünya için değmez. omurgalı olun.

hayatın bir anlamının olmaması. yaşıyoruz ve öleceğiz. bu işin aslında bu kadar basit olması. insanların ölüm sonrası belirsizliğe karşı duydukları korku, onları birtakım inançlara yönlendiriyor ve içlerine su serpiyor. önemli olan hiç var olmamış olacağımızı kabullenmek.

yokluğumuza tahmin ettiğimizden bile daha çabuk alışılacağı gerçeğidir. bir gün öleceğiz ve ardımızda bıraktığımız insanlar her ne kadar ağlayıp yas tutsa da bir gün o siyah kıyafetlerinden arınıp hayatlarına devam edecekler. bizim ağzımızdan çıkmayan kahkalara eşlik edecekler, eskiden beraber oturulan masaları başka ahbaplarıyla dolduracaklar. tabii ki de insanlara bu yüzden nankör damgası yapıştırdığım sanılmasın, işin doğası budur. sadece bu dünyada zannettiğimiz kadar önem arz etmiyoruz işte. geride kalanların hayatlarını bir şelale gibi farz edersek biz o suyun akışını etkileyebilecek kadar büyük bir taş değiliz neticesinde.

çok beğenip bayılarak profiline koyduğun o fotoğraf, binde bir güzel çıkma şansındı.

sorumluluk. bence herseyi içinde barındırır.

çalışmadan olmuyormuş.

hayatın bir noktasında ki bu kişinin kurallarını net belirleme vaktidir, kendi hayatını kurmasıdır.

öldükten birkaç ay sonra tamamen unutulacağız.

ölülerin en zararsız varlıklar olması

sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi değil.

kimsenin seni s**kediği miklediği yok. bitti

kendinden başka kimsenin olmadığı.

zoruna giden gerçeklerin hepsi.

insanlar gider.


ikiye bölünseniz de, bin parça olsanız da, kabullenmek gerek. insanların gittiğini, gideceğini.

senin yolun tek ve kimse seni sen kadar umursamayacak. kimse için fazla çabalama ve hayatı fazla ciddiye alma. acı neden var diye sorma acı seni güçlendirmeyecek senin çaban seni güçlendirir. acıyı umursama hayat bu.

bu ülkenin ve toplumunun asla düzelmeyeceği gerçeği.
olgunlaştırmakdan çok üzüyor aslında.

zihnini tüm yargılardan arındırmaya başladığında boşluk ve belirsizlik kalır. ve belirsizlik bizim sandığımız kadar acı değildir. hatta acı diye nitelendirdiklerimiz bile gerçek değildir. tam ve koşulsuz teslimiyet bize belirsizlikleri bile sevdirir.

ne anladın yurdagül, ne anladıııığğııınnnnnnnnn?
yurdagül, şakacı bir kızdı. hayatı kardeşine küçük komplolar düzenleyip onla dalga geçerek anlamlandırıyordu. ta ki dalgakıran anası sahneye girip yurdagülü püskürtene kadar. ve sorguladı yurdagül. hayat neydi? hayat toplum içinde birey olamamak mıydı? birey olup kendini özgürce ifade edecek bir toplum bulamamak mıydı? hayat birey olup toplum içinde yerini bulmaktı. o zaman dans.

hala bekliyor musun gerçekten anlamak için?

ne tarafa dönersen dön toton hep arkada kalır

hemen hemen hepsi diyebiliriz. kabullenmek başlı başına olgunluk demektir zaten.

birini etkilemek için, sevdiğine ikna etmek için uğraşırsın hani. o kişi ise sadece seni kırmamanın derdindedir. böyle anlarda içindeki o umudu ne kadar erken öldürürsen o kadar iyi olur. seveceği yok inansa da inanmasa da.