kabullenildiğinde olgunlaştıran acı gerçekler

kimse benimle, herhangi bir konuda aynı görüşe sahip olmak zorunda değil. bunu kabullenince daha az sinirleniyorsunuz. tavsiye ederim.

dünya senin etrafında dönmüyor; şu an yaşadığın her şeyi başka bir yerde, belki ülkede, belki de seninle aynı şehirde olan biri de yaşıyor. acının hissedilme dozunu farklıdır fakat birileri seninle aynı duyguları paylaşıyor.

hayat sandığın kadar kötü değil; her ne yaşamış olursan ol, hayat hiçbir zaman göründüğü kadar kötü değil. önemli olan yin ve yang'ı baz alıp kötünün içindekini görmek. biraz daha dikkatli bakmak lazım sadece.

hayal etmek önemli ama olmayınca üzülme; hayal etmeyi hepimiz çok seviyoruz ve neredeyse her an hayal kuruyoruz. bunu abartıp beyni şartlandırmak olmaz. belki biri olmayacak ama diğer hayal gerçekleşecek? neden gerçekleşeni görmezden gelip gerçekleşmeyen için gözyaşı dökelim ki?

ağladık da ne oldu? geçti mi her şey?; gece gündüz ağlamanın kimseye yararı yok. var mı? yok. kaybedilen tek şey gözyaşları. bu nedenle ağlatan ne varsa geride bırakmalı insan. zaten ne demişler; ağlamaya değer olan hiçbir şey ağlatmaz.

birileri gider, birileri kalır; kimsenin varlığıyla hayatta kalmadığımız gibi, kimsenin yokluğuyla da ölmeyiz. hayat bu; ne getirip ne götüreceği belli olmaz. bugün ağladığımıza yarın gülmek var. ola ki çok üzdü; çiçek koklamak, hayvan sevmek, kitap okumak daha iç açıcı değil mi?

bu dünyada tek başınasın. özellikle ailen, akraba ve arkadaşlarına hiç güvenme.
devamlı arkanı kolla.

kimsenin umrunda değilsin. tıpkı çoğu insanın senin umrunda olmaması gibi.

yalnızlaşıp kendinle başbaşa kalacak olmak. daha kabullenemedim.

21. yüzyıl sorunları için 21. yüzyıl çözümleri gerekir. yeni aydım buna.

seni koşulsuz, şartsız, sevabınla, günahınla sevecek insanların yalnızca annen baban olduğunu anladığın vakittir.
böyle olduğunu görünce ne kadar şanslı olduğunu görmeli ve elindekilerinin kıymetini bilmeliyiz.

karşımdaki insanın beni neden anlamadığını tespit ettiğim zaman,
beni anlamasını sağlayacak bilgiyi hemen verirsem, önce onu alıp kendisini güncelleyip, sonra benimle konuşmaya devam etmesi gerektiğinden,
artık hiç ayarlarıyla oynamıyorum kimsenin, daha doğrusu üşeniyorum artık, çünkü o güncelleme apayrı bir iş, ve herkeste farklı sürelerde oluyor..
hemen o bilgiyi alıp, anlayıp, kulanmaya başlayamıyor, doğal olarak..

özellikle annemin kafası çok karışıyor, bir kaç gün üzerine düşünüyor farkediyorum, karakterinden dolayı hırs da yapıyor, yiğitliğe nane de sürdürmüyor, internetten filan araştırıyor, sonra bana bir gelişi var, sanki önceden biliyormuş da, zaten bildiği bir konuymuş gibi, telefonundan gelip bana gösteriyor, bak sen bu konuyla ilgileniyordun bunu okusana watsup tan atıyım sana filan diyor :) kapasitesine göre bu hırsı, iddiası, gerçekten korkutuyor beni... (konular 10 yaşındaki yeğenime yanlış şeyler öğretmesi genelde) sonra o gösterdiği yazıyı da ona açıklamam filan gerekiyor, o yüzden çok yorucu, kimsenin farkındalık ayarlarıyla oynamıyorum artık...

bu işin sistemli bir şekilde çaktırmadan yapılması lazım, o da başlı başına bir iş zaten... niye uğraşmışsam o kadar,

maalesef insanların iyiliği için de olsa onları değiştirmek (kurtarmak) bile sinsice yapılması gereken bir iş...

kimse kimsenin önce iyi niyetli olduğunu düşünmüyor, birisi bir bilgi verirse, herkes şahsına tahakküm olarak algılayıp, savunmaya geçiyor, bırak işte dimi, kendisi bulsun neye ihtiyacı olduğunu...
bırak geride kalsın, o orda mutlu, orası ona yetiyor...

hiç birimiz istediğimiz hayatı yaşayamayacağız.

çünkü isteklerimiz, hayallerimiz bir insanın hayat süresi içerisinde çok şanslı bir durum oluşmadığı sürece olabilecek şeyler değiller. hayalimize, fikirlerimize hiç bir zaman ulaşamayacağımızı kabullendiğimiz an çok derin bir anlamsızlığa düşebiliriz fakat düşmeyin, çözümü var.

çocuk.

evet, sizin ömrünüz belki dünyayı değiştirmeye yetmeyecek, bir uygulamanın bilgisayara yüklenirken yüzde 10'da kaldığını görürken öleceksiniz ama siz iyi birer çocuk yetiştirirseniz sizin yerinize o devam edecek ve sizin bilgi-birikiminizle! bu illa sizin çocuğunuz olmak zorunda da değil. çocuklara iyi birer insan olmayı, ahlaklı birer birey olmayı ve çevresini, insanlığı geliştirme isteğini aşılarsanız bir gün o çocuklardan biri sizin istediğiniz şeyi başaracak.

uygun koşullar oluştuğu taktirde en güvendiğimiz insan tarafından bile kazıklanabilecek olmamız, herkesin bir sınırı var iyilik bazında. biz de dahil.

herkesle aynı yarışta olup herkesin aynı şartlar altında yarışmadığını fark etmek.

hayatta her şey planladığın gibi gitmiyor. her şeyi kontrol edemiyorsun. hatta bazı şeylere hiç müdahale edemiyorsun sadece olup biteni izlemek geliyor elinden. bu yüzden sıklıkla anneannelerimizden dedelerimizden duyduğumuz "hayırlısı" kelimesi o kadar sıradan bir kelime değil bence. bilgece bir kabullenmenin yansıması.

bir davaya adadıysan kendini ve inançlıysan, bil ki; inandığın varlık dilediği an zaten bütün engelleri ortadan kaldıracak kudrettedir. sen kazanmakla mükellef değilsin, doğru safta yer almakla mükellefsin. kendini parçalama, gamdan ölürsün. elinden geleni yap gerisini allah'ın takdirine bırak.

çok yakının olan bir insanın ani kaybı.

sevdiğiniz bir insan öldüğünde ilk başlarda kabullenemiyorsunuz. bu hatta uzun sürebiliyor ta ki onun yokluğunu pat diye hissettiren acı gerçekle karşılaşana dek. kabullenme evresi o sırada devreye giriyor ve bi bakıyorsunuz ki 5 yaş daha yaşlanmışsınız.

türkiye de yaşıyor isen kimseye acımayacak, kimseye yardım etmeyeceksin hak etmiyorsunuz

bir yaşa kadar sevildiğinizi hissetmediyseniz bilin ki kimse sizi sevmeyecektir. bunu kabullendiğinizde insan ilişkileriniz o kadar basitleşiyor ki geçmişte kendinizi yorduğunuz onca şeyin hiçbir önemi kalmıyor.

bazı hayallerin gerçeklemeyeceğini bilmek ne kadar acı verse de o acının verdiği enerjiyi kullanıp evet şimdi ne yapabilirim diyebilmek gerek.

aşkının karşılıksız olması. hala kabullenemedim.

aşk diye bir şey olmadığını, vücudunun üremek için bu konuda seni nasıl manupüle ettiğini deneyim ve araştırma ile idrak etmek. aşkının karşılıksız olduğu düşüncesini benimsemek insanı daha da çocuklaştırır kanaatimce. bilmi seçerseniz rahat edersiniz.