karanlık

siyah rengini, korkuyu, bilinmezliği çağrıştıran kelime.
güvende hissettiğiniz yerde zifiri karanlığın sizi sarmasına izin verirseniz huzuru ve sakinliği hissedebilirsiniz.

sonsuz değildir. onsuzdur.

içinde bilinmeyenler değil bilinenler gizlidir.

ışıksızlık hali

ayrıca karanlıkta duş almak harikadır.

önüm, arkam, sağım, solum, sobe. (saklanan) ebe.

rahat bir uyku için ve dahi baş ağrısının geçmesinde de oldukça iyidir karanlık ya da loş ortam.

"örtün, üstüme örtün, serin karanlıkları."

ışığın yüzeye çarpıp gözümüze gelmeme hali.

karanliga dusenlere ve hatta karanliga bilerek dusenlere gelsin.

o varsa ben yokum. o yoksa ben yokum.

karanlığı ikiye bölüyordu ay ışığı; ilerleyen arabalar içinde birbirini tanımayan insanlar katlanarak gecenin karanlığına yolculuğun bitmesini bekliyordu. bu yolculuk bütün sıradanlığıyla meydan okuyordu gecenin karanlığına ve karanlığı alt ederek ilerliyordu. ben gecenin ateşi ve gelip geçen şu yalnızlığımla güneş doğana kadar teslim oluyordum karanlığa.

insan, bilinen ve bilinmeyen canlılar içerisinde en karmaşık olanıydı; akıl ve duygu iç içe girdiği zaman ne yapacağı pek kestirilemezdi. hal böyle olunca gecenin karanlığında süren bu yolculukta duygular bir adım daha öne çıkıyor ve insanı gerçekleşmesi mümkün olmayan ütopik düşüncelere itiyordu. ben de başımı koltuğun sol yanına yaslamış kendimi düşüncelere teslim etmiştim. gecenin karanlığı, durmaksızın ilerleyen arabalar, ağlayan çocukların sesi, karşımda duran mavi ekran; düşünceler değişim üzerineydi. kötülüğün yerine iyilik sonra yeniden kötülüğün yerine iyilik... birden aklıma çaba gösterip elde ettiklerimiz ile edemediklerimiz geliyor; o an bütün sesleri yitiriyor ve kargaşalardan uzaklaşıyorum. sanki bir otobüste değilim ve gökyüzüne doğru süzülen bir yıldız gibiyim.

bizi düşündüren neydi? hiç bilmediğim bir coğrafyanın tam ortasında, kalabalık ve homurdanmalar... yaşamın en büyük gizemini düşünmeden edemiyorum. bizi düşündüren yalnızlık hissi olmalı. insan kendini yalnız hissedince düşünmeye başlar. sonra da kendi dünyasının baş kahramanı olur. bu ucuz ve gerçekleşmeyecek bir kahramanlıktır. ara ara gelir ve güneşin doğuşuyla ortada kalkar. peki insan bu ucuz kahraman düşüncelerinden vazgeçer mi? asla; çünkü bilir içindeki yaşam umudunun kaynağı bu kahramanlıktır, çünkü bilir bunlar olmazsa yaşamın kıymeti kalmaz.

hiclik

karanlıkta görenler ışıksız da yaşar. yani azla yetinenler çoğa tamah etmez.

dolu kadehi ters tut /karanlık

çevrendeki karanlığı dağıtmak zordur içindeki ışığı söndürmekten.

izleyen, hatırlayan var mı merak ettim.