kendi kendine konuşmak

en çok yapmayı sevdiğim eylem.

kafama göre birini bulamadığım için daima yaparım.

herşeyi dertleşebilmektir rahat rahat.

maske takmaya başladığımızdan beri , iç sesim benimle artık konuşmaya daha çok başladı ve genel de çok şarkı söylüyor ve sağolsun fikir veriyor

ev ortamında bunu o kadar sık yapıyorum ki annem ile babam artık beni ciddiye almamaya başladılar. almadıkları için de kullandığım dil sivri oluyor. bu yaşıma kadar biri de bana “esdemirei, yavrum, senin ne sorunun var? ne bir arkadaşın var ne de [hâliyle] sevgilin var. ne bir sosyal aktiviteye katılıyorsun ne de başka bir şeye. evde hiç mi canın sıkılmıyor? yarım gün evde durunca bizlere fenalık basarken bunun sonucunda en kötü markete giderken sen hiçbir şey yapmıyorsun. kabul. biz [özellikle annem] arkadaşlık kavramının yokluğunu hissettirmesek de yaşıtların hatta daha büyük kişilerle tanışman sana yeni bir hayat bakış açısı sağlamaz mı?” gibi ifadeler kullanmadı. hâliyle ben de kendime kendime konuşarak kafamı rahatlatmaya çalışıyorum. bu durumun vehameti yüzünden hiç umursamasam da insanlara mesafeli yaklaşıyorum. insanın kendisi ile konuşmak böyle tedbir odaklı bir bakış açısı sağlıyor. saf yanım hep iyi yönlerini görmek isterken hakiki yanım ise hep gerçeklerin yol açtığı o baskıyı bedenine bitmek bilmeyen bir lodos gibi vuruyor. bundan dolayı insanlarla benle konuşurken hayat emaresi görmeyip konuşurken ciddiye almıyorlar, almışlarsa da kademe kademe bu düşüyor. özetle her kendi kendi konuşana bir yafta yapıştırmadan önce kafasında türlü türlü sorunları olduğunu görmezlikten gelmemek gerekiyor.

güzel aktivitedir.kendine karşı gelemezsin.hep sen(ben) haklısın.

konuşulacak kişi bulunamayınca yapılan eylemdir.

soru cevap şeklinde ilerleyeni şahane olan eylem.*

ayrıca çiçek böcekle ya da evcil hayvanımızla konuşunca oluyor da, kendimizle konuşunca neden olmasın.

kendi kendine başkalarıyla konuşmak çok iyi olay isteğin cevapları alıyosun oh mis . kişinin kendisiyle konuşsam o kadar sarmaz muhabbet.

eşsiz terapi ve tedavi yöntemi;yargılar, eleştirir ama sonunda sakinleştirir.. dozu çok aşmamak lazım, her şeyin fazlası zarar.

sıklıkla yaptığım, beni rahatlatan eylem

kendi kendime konuşurken kavga çıktı.
benim ruh halim.

ben kendimle değil ama cansız varlıklarla yapıyorum.

olması gerekendir.
amaa bir dakika...
şimdi biz kemiğin ete,kana büründürdüğü bir başkasıyla(2 ayaklı olanından) da mı konuşuyoruz ya da konuşuyorduk?
tuhaf.

kendimi ayna karşısında gerçekleştirerek sakinleştirdiğim eylemdir.

erken yaşta delirmişliğin en büyük kanıtıdır, geçmiş olsun

bence en güzel terapi.

kendi kendimlerle konuşmadır bu benim için. bir tane değil ki iç sesim. kendi aralarında kavga bile ediyorlar. hakemlik yapmışlığım var.

birçok sözlük kullanıcısında bulunduğunu düşündüğüm psikopatımsı davranış. herkesin girdiği tanımlara dönüp dönüp "çok güzel yazmışım yauvv" türevi şeyler söylediğini biliyorum.

çok normal değildir. bir de kendinle konuşmak vardır. o çok normaldir ve tavsiye edilir. kendinizle konuşun.

en iyi dostum kendim olduğum için sıklıkla yaptığım şey. artık o kadar alışmışım ki kendi kendime konuşmaya bazen unutup farkında bile olmuyorum.