kendi kendine konuşmak

ne yapacacim deli gibi (!) insanlarla mı konuşayım. tabi ki bu zamanda en akıllıca şey kendi kendine konuşmaktır.

derdini anlatamayandır.
anlaşılamayandır.
kendi kendine konuşur.
bir yol bulur.
öyle kendi kendine.
yapayalnız.
sizinle konuşur ama gerçekte içine atar tüm duygularını, çığlıklarını, vazgecislerini ve savaşlarını.
sadece iyiyim der. herşey yerinde.
saklar yaralarını ve herşeye rağmen en çokta içindeki enkaza rağmen dimdik durur.

insanların deli diye adlandıracağı ama aslında yapılınca insana çok iyi gelen bir eylemdir. bu hayatta kendimizden başka kimsemizin olmadığının kanıtıdır. kendimizi anlamamızı ve tanımamızıda sağlar. dert anlatmayı sevmeyen bir insan olarak sıkça yaptığım birşeydir. terapi gibi cidden yapmıyorsanız yapmanızı öneririm.

laf lafı açıyor, damardan giriyor nımıssız. yoksa kendi kendine konuşacak kadar sıyırmadım.

kendimin kendisinden başka kimsesi yok zaten. kendimle de konuşmayım da zavallı kendim konuşmayı mı unutsun. konuşuyoruz tabi.

bir insanın en yakın arkadası kendısıdır. kendi kendıne konusmak normal bır durum sakınlestırır ,karar vermene yardımcı olur . sorun şudur kendı kendıne konusup cevap verdıgınde senın kaybetmıs oluruz.

konuşacak kimsesi olmayınca kendi sesini unutuyor insan işte böyle zamanlarda ben de kendimle konuşuyorum, ses başkasına aitmiş gibi arkadaşlık yapıyorum kendimle.

kimsenin seni anlamayışının ardından kendine sığınmak da denebilir aslında, bu insana terapi gibi geliyor ama bazen kendine cevap veremediğin de oluyor işte o zaman çıkmazda oluyorsun.

iç sesinle yaptığın ve ömür boyu süren bir futbol maçıdır.

bazıları tarfından yararlı olduğu söylense de bunu toplum içinde bilinçsizce yapanların hiç şüphesiz deli olduklarını söyleyebilirim.

kafanın içinde olanı müthiş efektif sonuçlar doğurur bunun.
kendini tanı. hepsinden önemlisi bu. ne boksun bilmiyorsan, kabullenmiyorsan, barışmıyorsan işin iş. kendi kendime konuştum. evet.

acayip eğlenceli dışardan deli gibi gösteren eylemdir.
bence acayip yararlı her şeyi kendime kendim hatırlatıyorum. aynı zamanda o kadar alışkanlık olmuş ki dışarda da yapıyorum. maske altından gözükmüyor çok şükür hala bakırköyde değilim.

sohbet sarıyor. çok kafa dengiyiz.

bir nevi terapi. seni en iyi anlayan ve içini bilen biriyle konuşmak.

kendi kendisine muhalif olabiliyor, konulara objektif yaklaşabiliyorsa bi şişe şarabı tek kadehten içebilen, çoklu muhabbet havuzu durumu.

muhtemel bu kişiler sadece kendiyle değil, eşyalarla da konuşuyordur, kendiyle konuşmakla karıştırılmamalı.

-canım perde güneşi görmek için seni bi süreliğine duvar kenarına çekiyorum, takıl burda biraz.

en güzel aktivite bazen anlayış gösteriyorum bazen iki zıt görüşü kendimle tartışırken birinde karar kılmama yardım ediyorum falan mükemmel.

karantina sayesinde baya bir muhabbet döndürüyorum artık kendimle. düşünmek yetmiyor artık.

bu aralar yapıyorum. hatta abartıp kendime cevap verdiğim bile oluyor.

evde yalnızken çok da keyif alarak yaptığım iştir. mesela bir şey izliyorsam falan yanımda birisi varmış gibi yorumlar, şakalar, komiklikler yapıyorum. güzel de oluyor, seviyoruz yani (ben ve ben seviyoruz).

gerçekten "kendine" mi yoksa "gelinine*" mi konuştuğu ayrımının yapılması gereken durumdur.

kendi kendine konuşmak, oldukça sağlıklı ve olması gereken bir beceridir. kendi sesiyle yada düşünceleriyle kendine rehberlik eder birey. yeri gelir, laf lafı açar. üst düzey düşünme becerisi sağlar. kendi kendine konuşana deli demezler, aklı fazla gelmiş derler.

"gelinine" konuşan, hatta bunu söylenme derecesine getiren insanlar bu konudan tenzihtir. bu bireylerde, iletişim becerilerinin eksik olduğu ve kendilerini doğru yollarla ifade edemedikleri için bu yola başvurdukları görülür. yüksek bir sesle ve kendi kendine konuşuyor gibi görünen insanlar henüz benmerkezci konuşma gelişimini tamamlayamadığı için sosyal konuşma becerisini kazanamazlar ve insan ilişkilerinde de bunun yansımalarını gösterirler; dikkat ederseniz kurdukları cümlelerde hep bir rahatsız edici tonlama ve kelime vardır. sorsanız kendi kendime konuşuyorum derler, ama aslında "ben konuşmayı bilmiyorum, beni sen anla" demek istiyor da olabilirler. her şey empatiye mi gidiyor? no, no, no... dünyanın kahrını çekecek kadar akıllı olmanın alemi yok.*

neyse konumuza dönelim. insanlar sosyal varlıklardır. ama hepimizin bu gürültülü kalabalık içinde yalnız hissettiğimiz zamanlar oluyor. kimse bizi anlamıyordur ve biz de en güvendiğimiz dostumuz olan "kendimiz" ile konuşmayı iletişim kurmak ve fikir alışverişi yapmak için telafi edici bir yöntem olarak kullanırız. sosyal yalnızlığımıza devadır; ama uzman tavsiyesi değildir. sosyalleşin efendim.

kendi kendine konuşmak aynı zamanda zekanın aktif kullanılması ile ilgilidir. sesli düşündüğümüzde, beyin belirli bölgelerini harekete geçirerek daha detaylı çalışır. farklı bir bakış açısı kazanmanızı ve daha önce farkedemediğimiz ayrıntıları görmemizi sağlar.

mümkünse sesli yapın bu konuşmayı. düşündüklerimiz gayrimeşru detaylardır. söze dökülen düşünceler meşrulaşır. beyin duyduğuna daha çok inanır. motivasyon aracı olarak kullanın mesela. "ben bunu yapabilirim" diye haykırın. "ben güzelim, ben güçlüyüm" iltifatlarınız eksik olmasın; 90 60 90 olmasam da dünyanın en güzel kadınıyım, kaslarım olmasa da dünyanın en güçlü erkeğiyim deyin kendinize. şımartın kendinizi; bunun için illa köpüklü banyoya gerek yok. kendinize yönelik olumlu algılar oluşturun ki ruh sağlığınız yerinde olsun. haberlerde artık beden algısı bozulmuş genç kızlarımızı görmeyelim, anorexia nedir hiç duymamış olalım. biraz cahil kalalım bu terimlere. keşke mi? olsun.

he bir de bilime katkıda bulunmayı da unutmayalım. diyorlar ki z kuşağı gelmiş, hoş gelmiş. eli belki boş gelmiş, ama bence beyni dolu gelmiş. gelişleriyle beraber "kendi kendine konuşmak" çağımızın hastalığı olsun mu? yok, o kadarını ben diyemem. en azından kelimelere dökemem, ama içimden diyebilirim. halüsinasyon olmayan, kulaklarımıza fısıldamayan, gerçekliğine tüm varlığımızla inanmadığımız kelimelerimiz olacaksa isterim ama, o zaman söz! patolojik olduysanız sizi sağdan alalım, üzgünüm elendiniz. diğerleri yola devam.

en büyük yatırımı kendinize, kendinizi severek yapmanız dileğiyle...