kitap okumak

okumayı bilene çok huzurlu bir şeydir, gerçekten bazem sizi o kadar iyi anlatıyor ki donup kalıyorsunuz. bazen bırakmak istemiyorsunuz okumayı.. kitap okumak -çok beylik söz olacak- gerçekten yararlı bir şey çünkü siz doğduğunuzdan beri etrafınızdaki insanlardan etkileniyorsunuz ister iyi olsun ister kötü. sadece o kadar bir bakış açınız oluyor belki hiç olmuyor fakat kitaplar bambaşka bir şey her kitap okuduğunuzda benlik sayınız gitgide artıyor. sevmeyen insanlar büyük ihtimalle kendi zevkine göre kitap bulamamıştır ya da tekdüze yaşamayı çok kabul etmiştir.

sıkmayan eylem..

os1'e ara verip denemek lazım.. neyse gençlik..

okuma eylemi bir yönüyle de okuyanın düşünsel yapısını ve belki tüm yaşamını kendi sayfalarında yeniden yazdığı bir süreç olarak yürür. ne denli çok ve çeşitli tür ve yönde okunuyorsa, okurun kendi sayfalarındaki yaz boz da o denli artar. hiçbir zaman okuduğunuz kitaptan önceki kişi olmadığınızı bir tek siz bilirsiniz. okurların bu deneyimle yazdıklarını ise yaşamda birer kişi kimlikleriyle görürüz.
biraz yaz boz defterleriyiz kısaca.. ya kitaplar olmasaydı..

keyfimin yerinde oldugu donemlerde gunde bir kitap bitiririm. abartiyorsam serefsizim, simdiye kadar 1000 kitap okumusumdur. ama bunun icin belli bir "ic huzur"umun olmasi gerekir. bazi donemler aylarca, hatta yillarca kitap okuyamiyorum. kafa duman duman, ruh huzursuz.odaklanamiyorum. okudugumu anlamiyorum.
benim sizle oldugum donem iyi mi kotu mu oldugumu kitapla iliskimden anlayabilirsiniz.

o kadar çok ihtiyacım var ki şu an... gün boyunca kitap okumak istiyorum. hiç bir şey yapmamak ve yapmadığım için vicdan azabı çekmemek. çok mu şey istiyorum sözlük?!

ücretsiz terapi

terapi gibi terapi. lakin şu sıralar okumaya ara vermek durumunda kaldım, yoğun bir sınav maratonum var zira. şu dönem bi bitsin, okumalara doymayacağım.

damalı eşeğe çevirip toplumdan soyutlayan bir aktivite. başlamadıysanız bitirmeyiniz.

ne amaçla yaptığını çok iyi bilmek gerekir. boş zamanlarında kitap okuduğunu söyleyenler kusura bakmasınlar, kitap okuyabilirler ancak kendileri "okur" sıfatına sahip değiller. kitaplar evet çok pahalı, dolayısıyla eğer gerçek anlamda "okur" denebilecek biriyse ve maddi durumu sebebiyle kitap alırken pahalı bulduğu bir kitabı alamıyorsa o insana saygı duyarım, ki o zaten para verip alamadıysa bile kütüphaneden veya oradan buradan bir şekilde kitabı bulup okumayı başaracaktır. ama eğer maddi durumu müsait olmasına rağmen almak istediği kitabı pahalı deyip almıyorsa kusura bakmasın bu kişi de "okur" değildir.

çünkü kitap okumak ciddi bir iştir. epey ciddi bir iş. öyle sayfadaki yazıları papağan gibi seslendirmek kitap okumak değildir. kafa patlatarak okumaktır, anlayarak okumaktır aslolan. ki yüce allah da en başta kuran'ı bu şekilde okumayı emreder; anlayarak okumak. aksi halde sayfada yazan şeyleri seslendirmek, telaffuz etmek hiçbir şeye yaramayacaktır.

ayrıca beş para etmez şeyler okuyanlar, üzgünüm size de "okur" denmez. kişisel gelişim zırvalıklarından tutun da kapakları janjanlı, rengarenk, ışıltılı parıltılı kitaplar geldi hemen aklıma.

dolayısıyla "ne amaçla okuyorum?" sorusu mühim bir sorudur. bu sorunun cevabına göre kişi ilgili türlere yönelecektir. ha, yukarıda bahsettiğim boş beleş türlere yönelmesini sağlayan bir cevap söz konusu ise geçelim, hiç üstünde durmaya bile gerek yok. ancak eğer "kendimi inşa etmek istiyorum" şeklinde bir cevap söz konusu ise işte o zaman da zaten sağlam kitaplara yönelecektir o kişi. yemek yerken nasıl ki bedenimizi besliyorsak, okumak da zihnimizi, dolayısıyla ruhumuzu, dolayısıyla karakterimizi besleyecek, oluşturacaktır. dolayısıyla bilinçli bir şekilde yazar, kitap, hatta yayınevi tercihinde bulunmak şarttır. ha, diyebilirsiniz ki "o boş dediğin kitaplar da okuyan kişiyi doyuruyor olabilir", o zaman da "üzgünüm ama cips yiyerek, abur cubur tüketerek karnınızı doyuramazsınız" derim. dolayısıyla kitap okumak şakaya gelmeyecek kadar önemli bir husustur.

yazıya son verirken nazım'ın bir şiirini değiştirerek son veriyorum:

"okumak şakaya gelmez
büyük bir ciddiyetle okuyacaksın."

manga sayılmaz ise bir iki aydır ara verdiğim eylem.

cahili daha cahil, bilgini ise daha bilgisiz hissettirebilecek eylem hali.

okumam daha doğrusu çalışmam gereken boyumu aşmış yükseklikte materyal varken kitap okumaya zaman ayırmayı vaktimi yanlış kullanmak olarak değerlendiriyordum.

sonra elime bir kitap geçti. bu kitabı okumaya başlayınca yaptığımın yanlış olduğunu düşünmeye başladım.

bazen insanın kendine nereye gittiğini nereye gitmek istediğini ve gitmek istediği yere nasıl gideceğini hatırlatması gerekiyor.

rota düzeltmesi yapmak için de ruhunu beslemesi ve bunun için de okuması gerekiyor.

zaman kaybı gibi anladığım şey büyük resimde belki de en önemli bileşen olarak puzzle’ın merkezinde duruyor.

bu dünya'dan kaçmak için harika bir yol.

artık gerçekten zorlandığım bir aktivite. evdeyken odaklanabilmem mucize gibi. anca kütüphaneye, kafeye falan gidecegim. gerçekten dikkatlerimiz çalınmış durumda. bak mesela çalınan dikkat kitabını da almıştım kaç yıl önce ama hâlâ okumadım. işin kötüsü okumak benim için mecburiyet. keşke keyiften olsa da okuyamasam.
neyse şimdi yeni bir kitabın kapağını açtım. klasik, her yeni kitaba başladığımda önsöz, teşekkür kısmini genelde atlayıp birinci bölüme gelip kalemimi oraya koyar telefonu elime alırım. o yüzden buradayım.
yani o da bı adım, bi çaba, bı emek neticede... bı adım attım, şimdi telefonu elime alabilirim. birazdan telefonu bırakıp başlayacağım evet. bakalım telefonu elime almam ne kadar sürecek.

keyif verici bir aktivitedir. başka insanların akıllarına girmek gibi.

bu aralar kendimi bir türlü okumaya veremiyorum. zevkle başladığım kitabı yarıda bıraktım. ben ki mutsuz olduğumda bile onlara sığınırdım, bu aralar onlar bile beni mutlu etmiyor, edemiyor.

bunu bir hobi olarak yaparsan sana katkısı olan ve seni iyileştiren bir şey.
ama zorunluluk haline getirip kendine görev edinirsen diğer işler gibi bundan da zevk almazsın.

şu an hangi kitabı okuyacağım konusunda o kadar kararsız kaldım ki direkt kitap okuyamıyorum.

o piti pitiye kaldık.

bir iki haftadır okumadıgım.
ben normalde her hafta bir iki kitap bitiririm. kitap okumuyorsam ya asırı mesgulumdur ya da yeterince huzurlu degilimdir.
bir manitasyon durumları oldu son haftalarda dengemi zigzaglandıran, ondan okuyamadım sanırım.
ah erkekler. bu serefsizlerle de olmuyor, onlarsız da olmuyor. ihih.
biraz ruhumu sakinleyip kitap moduma almaya ihtiyacım var kendimi su sıra.
kutuphanemde bi dolu kitap ver bence okunmayı bekleyen:)
ben her sene 40-50 kitaplık bir kitap zulası yaparım kendime. sene icinde onları eritirim. yılbasında bi dolu kitap almıstım, bi kısmını okudum, bi kısmı hala duruyor.
biraz onları okuyayım:)
genelde cafede okurum kitaplarımı. giderim bir cafeye, bir latte ya da sutlu filtre kahve soylerim, uc-dort saat kalkmam, kitabı bitirir, cıkarım. sanırım su hayatta kendi kendime yapmayı en cok sevdigim sey bu.^^

aslında bir yolculuğa çıkmaktır okumak. her kitap bir bilet gibidir biraz. kimi zaman çok çok uzak diyarlara, kimi zaman kendi iç dünyanıza belki.. kimi zaman hiç tanışmadığınız, karşılaşmadığınız, karşılaşıp tanışma olasılığınız da olmayacak insanların arasına katılırsınız. savaşlara, sevdalara, yıkımlara çağlar öncesi..
kısaca, bir kitapla ulaşabileceğiniz yerlere, başka hiçbir şeyle ulaşamazsınız dostlar..