kitap okumak

hiç vazgeçmediğim bir eylem.

bir zamandır yapamadığım eylem. gerçi bu zamanlar pek oyunda , dizide izlediğim söylenemez. bazen boşluğa düşüp mal gibi youtube videolarına baktığım zamanlar oluyor.

bu sıpa bir daha kitap okumadı

eyvah.

fiziksel olarak uzaklaşamadığım yerden kalbimi ve ruhumu çıkarıp rahatlamak, huzur bulmak.

geride kalmisligin gostergesidir. evet.

bugün hedeflediğim sayfa sayısına ulaşamadığım eylem. bakışıyoruz şimdi.

kitap okumayan bir insanla sahsen hayatımı birlestirdigimi dusunemiyorum. gecen gun gelmis benimki hevesli hevesli cocugumuza alacagı ilk kitapları anlatıyor. gozleri ışıl ışıl. boyle bilim irfan ve hayalgucu dolu artist artist kitaplardan bahsediyor. cogunu ben okumamısım bilem. bu kısmı muhim degil, muhim olan onun bir kitap dunyası olması. ben de dedim, fasulye agacını alırım cocugumuza, hani fasulye ekiyor, agac oluyor, o agacla gokyuzune cıkıyor, gokyuzunde gizli bir yer kesfediyor filan. en sevdigim masal. pismis kelle gibi sırıttı sevgili.. surada tanımadıgım birilerinin sevgili olunacak kadın hakkında yazdıkları var ki sevdim ki.. hayalgucumu beslemeyen biriyle evlenemezdim sozluk sahsen. yazdıgım mektupları sevmeyen biriyle evlenemezdim. alıntı yaptıgım siir dizelerine aval aval bakan, sevdigim yazarlara burun kıvıran biriyle evlenemezdim:

okuyan bir kızla çık. parasını kıyafet yerine kitaplara yatıran bir kızla çık. kitapları yüzünden dolabına sığamaz o. okuyacağı kitapların listesini yapan, 12 yaşından beri kütüphane kartı olan bir kızla çık. okuyan bir kız bul. okuyan bir kız olduğunu çantasında her zaman okumakta olduğu bir kitabı olmasından anlayabilirsin.kitapçıda, sevgiyle raflara bakan ve aradığı kitabı bulduğunda sessizce çığlık atandır o. sahafta, eski bir kitabın sayfalarını koklayan fıstığı gördün? işte o okurdur. hele sayfalar sararmışsa kesinlikle dayanamazlar. kahvecide beklerken okuyan kızdır o. fincanını dikizlersen, sütsüz kremasının yüzdüğünü görürsün çünkü o çoktan dalmıştır kitaba. yazarın yarattığı dünyada kaybolmuştur. sen de bir sandalye çek yanına. sana ters ters bakabilir çünkü okuyan kızların çoğu rahatsız edilmek istemezler. ona kitabı sevip sevmediğini sor. ona yeni bir kahve ısmarla. murakami hakkında ne düşündüğünü söyle. kardeşliğin ilk bölümünü bitirip bitiremediğini öğren. joyce’un ulysses’ini anladığını söylüyorsa entelektüel görünmeye çalışıyor demektir. alice’i seviyor mu yoksa alice mi olmak istiyor, bunu sor. okuyan bir kızla çıkmak kolaydır. doğum gününde, yılbaşında ve yıldönümlerinde ona kitap alabilirsin. ona sözcükler hediye et, şiirlerden şarkılardan hediye sözcükler. ona neruda, pound, sexton, cummings hediye et. kelimelerin aşk olduğuna inandığını bilsin. gerçekle kitaplardaki gerçeği ayırt edebilir ama yine de yaşamını biraz da olsa, en sevdiği kitaptakine benzetmeye çalışacaktır. bunda senin suçun yok. bir biçimde, bunu deneyecektir. ona yalan söyle. sözdiziminden anlıyorsa, yalan söyleme ihtiyacını anlayacaktır. sözcüklerin ardında başka şeyler var: niyet, değer, ayrıntılar, diyalog. dünyanın sonu olmayacaktır. onu bırak. çünkü okuyan bir kız çöküşlerin her zaman zirveyle biteceğini bilir. çünkü her şeyin bir sonu olduğunu bilir. hikayenin devamını her zaman yazabilirsin. tekrar tekrar başlayabilir ve hala kahraman olarak kalabilirsin. bu hayatta bir iki kötü adama yer vardır. olmadığın her şey için neden korkasın ki? okuyan kızlar bilirler ki tıpkı karakterler gibi insanlar da gelişebilirler. twilight serisi istisnadır. eğer okuyan bir kız bulursan, yanından ayırma/ayrılma. gecenin bir yarısında, kitabı göğsüne yaslamış ağlarken bulabilirsin onu, bu durumda ona çay yap ve sarıl. onu birkaç saatliğine kaybedebilirsin ancak her zaman sana dönecektir. kitaptaki karakterler gerçekmiş gibi konuşacaktır, çünkü bir anlık da olsa, gerçektirler. ona bir sıcak hava balonunda ya da bir rock konserinde evlenme teklif et. ya da bir dahaki hastalığında gelişigüzel bir şekilde. skype üzerinden teklif et. o kadar sıkı gülümseyeceksin ki neden hala kalbinin infilak etmemiş ve göğsünün kan içinde kalmamış olduğunu merak edeceksin. yaşam öykünüzü yazacaksınız, garip isimli ve garip beğenileri olan çocuklarınız olacak. çocuklarınıza şapkalı kediyi ve aslan’ı aynı gün izletebilir. yaşlılığınızın kışında birlikte yürüyeceksiniz ve sen botlarındaki karı temizlerken, o mırıldanarak keats okuyacak ezberinden. okuyan bir kızla çık çünkü bunu hak ediyorsun. hayal edilebilen en renkli hayatı sana verebilecek bir kıza layıksın. eğer ona sadece monotonluk, kayıp saatler ve yarım yamalak öneriler verebileceksen, yalnız kalman daha hayırlı. eğer dünyayı ve onun ardındaki dünyaları istiyorsan, okuyan bir kızla çık. ya da iyisi mi, yazan bir kızla çık sen.
rosemarie urquico

2011

öyle pek bi alem işi değildir. yani kitap okumak, bir marifet değildir. tiktok videoları izlemek daha iyi zamanımızda.

kesinlikle entelektüel yahut havalı görünmek için yapılacak iş değildir.
normal insan kitap okur zaten kardeşim. ama bizim millet 4 saat dizi izler. vurdu kırdı başı ağrımaz.
iki satır kitap okur, başına ağrı girer.
tekrar ediyorum, kitap okumak duş almak gibidir.
her gün duş alan insana nasıl uzaylı muamelesi yapmıyorsanız, metroda, toplu taşımada bilcümle umuma açık alanda kitap okuyana da yapamazsınız.
bu kadar açık ve net.

3-4 gündür, -merhum- a. izzetbegoviç'in "tarihe tanıklığım" kitabını okuyorum, mühim bir kitap ve bu zamana kadar geciktirdiğim için kızdım kendime, allah affetsin!.

kağıt üzerine basılı yani reel kitaplarda, çok daha hızlı gerçekleştirdiğimi fark ettiğim eylem. zira ben uzun yıllardır ekranda pdf okuyorum. buna alıştım, e-kitapsız bir dünya düşünemiyorum. bilgisiz kalırım, çok zora girerim.

normalde ulaşılması mümkün olmayan her şeye, tek tıkta ücretsiz ulaşmaya müptela oldum. beni ilgilendiren içerik ve bilgi... o süreçte üzülerek itiraf etmeliyim ki reel kitaplarımı ve kütüphanemi ihmal ettim, okumaz oldum, çünkü halen okumadığım veya bitirmediğim kitaplarım bulunuyor. hiç saymadım kaç kitabım olduğunu ama kafadan bir tahminle yüzleri bulur. kantite olarak "şu kadar kitabım var" demek için kitap almadım, ya da "şu kadar kitap okudum" demek için okumadım hiçbir zaman. sanal arşivimdeki dosyalarımın sayısı ise binlerle ölçülüyor, buna makaleler dahil değil.

iş edebiyata gelince, meşhur yazarların (dostoyevski, tolstoy vb.). önemli bir kısmının klasiklerini okumuşluğum yoktur. bunun eksikliğini hissediyorum ama bir isme veya herhangi bir şeye çekim duymuyorsam duyamıyorum. edebiyatı sevmediğimden değil, kafka'nın, bukowski'nin neredeyse bütün kitaplarını okumuştum, "haydi şimdi de adet yerini bulsun, bir suç ve ceza patlatalım, filmini izledik ama kitabı nasılmış bu sefiller'in" şiarıyla okuyamıyorum. içimden gelmiyorsa gelmiyor ve olmadı ne bileyim. (olabilir ki zamanı gelmemiştir, bu bir önyargı da değil.) genel olarak sevilmeyen, sağda solda çılgınlar gibi ve bence kötücül bir şekilde linç yiyen elif şafak gibi yazarların neredeyse tüm kitaplarını "isteyerek ve içimden gelerek" okumuşluğum bulunuyor.

birini zevk ve tercihleri yüzünden yargılamayı, eleştirmeyi, linçleyip yaftalamayı gerçekten anlamıyorum. eski çağlarda olduğu gibi, beni kazığa oturtup yakmasınlar diye konu tercihlerimi kolayca paylaşmıyorum kimseyle. "bilim, bilim" diye haykırırken, ki benim de bilim tutkum bilgiye karşı neredeyse otistik yaklaşımımdan belli olmalı, hayatın manevi konular-din-inanç-felsefe-spiritüalizm vb. soyut yönünün, tastamam cehalet göstergesi olarak çöpe atılması gerektiğine inanmıyorum. hatta şu an gerçek cehaletin tanımını yaptığımı düşünüyorum.

bi s...me derman olduğunu görmedim. hoşuna gidiyorsa oku.

tek başına bir şey ifade etmese de, ifade edecek şeylere giden yolda önemli bir adımdır. çok kitap okuduğu halde, bilgileri özümseyemeyen, hayatına geçiremeyen pek çok insan tanıdım. adam stoacılık dahil, pek çok felsefi akımdan ezber anlamında haberdar olmasına rağmen, en temel stoacı söylemlerden biri olan, değiştiremeyeceğin şeylere üzülmenin beyhude oluşunu anlamamış, en ufak şeyde bile kendine hayatı cehenneme çevirmiştir. sürekli okumak ancak hiç üstüne düşünmemek insana pek bir şey katmıyor. bilgi edinmekle bilgelik bambaşka şeyler. kitap okumak bilgelik yolunda gereklidir ancak bilgelik için yeter koşul değildir. günümüzde safi duran bir bilginin pek değeri yok zira küçük bir aramayla anında ulaşılabiliyor. değerli olan, bilgiler arasındaki kurulan ilişkiler, anlamlar, yorumlardır. bilgiyi eyleme dönüştürebilme yeteneğidir.

evlilik programlarında evlerde asla bir kitaplık görmedim. bu hep dikkatimi çekmiştir. mesela dizilere bakın orada da yoktur. çünkü kitap okumak, beyninizi uyuşturmak isteyenlerin düşmanıdır.

ne la o biri yazmış uydurmuş okuyunca beynim mi uyuşmayacak ehi ehi diyenler için de özel paketimiz mevcut. şimdi canım senin bir hayatın var. işe gidiyorsun geliyorsun yine gidiyorsun. ama kitaplarda onlarca binlerce hayat var.

kitap okuyan bazı kesimlerde okumayanı aşağılama küçümseme eğilimi vardır bunun farkındayım. ve asla onaylamıyorum. bu işte okuduğunun bir s.e derman olmamasıdır. boş bir zihne yapılmış aşırı yüklemedir.

ben çok mutsuz hissettiğimde kitaplara sığınırım. tek çocuk olmanın verdiği yalnızlığı giderebilen bir arkadaştılar başta benim için.
ve övünülecek bir şey değil de sabah yapılan kahvaltı gibiydi okumak.

okumayı sevmiyorsun çünkü dayatıldı. okumayı sevmiyorsun çünkü üşeniyorsun. ve üşendiğin için aslında üzülüyorsun.

nıahahaha garı gibi okuyor demesinler diye düşünenler bile var hem de 2025 yılında.

olm korkma gazete okuyunca da okumuş oluyorsun. kahvedekilere garı gibi diyorlar mı. hepsi erkekkkk.

bak sana samimiyetle söylüyorum kitap okumak gerçekten çok eğlenceli. gözünle film çekiyorsun masrafsız oh.

çok uzattım ama inan seveceksin. misyon edindim. okuyacaksınız ulen.
neyse aklıma geleni yazdım.