köyde hiç yaşamayanların bilemeyeceği şey

şehirde ki o rahatsız edici sesler yerine daha huzur verici sesler ile uyanmak . gökyüzüne özgürce bakabilmek.

tandırda ekmek piştikten sonra kalan közlerde patates kebap etmek mesela ya da aynı tandıra kışın üşüyen ayakları sallayıp tandırbaşı muhabbeti etmek. bir hafta önce ön ayaklarından çekerek doğdurduğun buzağıyı sevmek, sevgiyle gözlerinden öpmek de olabilir.

üst değiştirirken buz gibi odada buz gibi kıyafetler giymek.

tezek sobası.

misalen okul bahçesinde otlayan, çimen* hayvanlar.

üzümü asmadan, domatesi dalından koparır; yumurtayı folluktan alır ve sütü direkt memeden tedarik edersin.*

edit: bardağın dolu tarafından klişe ilave.

samanlıkta kıça batan samanlar *

tuvaletler dışarıda olduğu için gece tuvalete tek gidememek

köy hayatının sanıldığı kadar romantik ve "tatlı" olmadığı. köy hayatı, orada hiç yaşamayanlara çok mükemmel gelse de günümüzde halihazırda köyde doğup büyüyen insanlar yavaş yavaş köylerinden göçmeye başladı. organik, daha sağlıklı be izole bir yaşam konusunda sanıldığı gibi olabilir ancak köyde yaşamak ve bu iyi olanakları sağlamak sanıldığı kadar kolay değil. organik ve sağlıklı yaşamak istiyorsanız ciddi bir emek harcamalısınız. aklınızdaki algıları kaldırmak için bir köye ziyarete veya tatile gidip bir kaç gğn geçirin ve etrafı gözleyin. başarabileceğinizi yine de düşünüyorsanız buyrun yerleşin. ama aklınızdaki salt romantik köy algısıyla bodozlama bir karar alırsanız epey zorlanacaksınız.

bir yaz günü sabah gün daha yeni doğarken evin önünden geçen koyun sürüsünün çan sesleriyle uyanıp camı açmak ve o hafif serinlikle uzanıp yatağında yavaş ve huzurlu bir şekilde ayılmak.

tahta arabalarımızın *daha hızlı gitmesi için tekerlek yuvalarına ne sürdüğümüzü.

(bkz: folidol)

az uyku ile zinde olabilmeyi,
israf etmemenin ve tasarruflu olmanın bir yaşam biçimi olduğunu,
her şeyin yeniden kullanılabileceğini ve değerlendirilebilecegini,
uzun akşamlarda soba başında komşularla içilen çayın tadını,
akşam eve dönerken kullanılan el fenerinin sarı sıcak ışığını,
sobanın üzerinde kuruyan camaşırların sobaya düştükçe çıkardığı sesi,
sedirin altına konulan kıyafet selelerini
bilemezler...
ben de unutmak üzereyim...
unutmasam iyi,
en azından bir süre daha...

yine çoğu zaman olduğu gibi genellemişiz, vurmuşuz, kırmışız, savunmuşuz.

ben 3-4 senedir bir köyde yaşıyorum. buradaki insanların şehirde yaşayan insanlardan hiç bir farkı yok. burada da cahil, bencil, dar görüşlü, kötü niyetli ya da bilge, açık görüşlü, sağ duyulu insanlar var, aynı şehirde olduğu gibi. üst komşumuz; köpeklerini bağlıyor, çöpünü ormana atıyor. alt komşumuz köpeğine araba çarpıp öldüğü için göz yaşlarını tutamıyor. 2 farklı öğretmen var. birisi yan komşusuna eziyet ede ede köyden kaçmasına neden oldu, diğeri elinden geldiğince herkese yardım eder, doğayı çok sever. bir amca var, alzheimer belirtileri güçlendiği için doktoru bir köpek bakmasını tavsiye etmiş. karısı köpeklere uzaktan bakan bir kadınken, şimdi beraber uyuyorlarmış. 80 yaşında adam, köpeğin arkasından oyun oynayarak koşturuyor. yine bir başka karşı komşumuzun dedeleri molla, baya muhafazakar ama kızları evden ayrılmış ve yoga eğitmeni ve nü model olmuş.

demem o ki, genelleme yapmayın arkadaşlar, hayat o kadar genel değil ki, anlatmaya cümleler yetmez. sözlüğümüzde bile çeşit çeşit insan var. dışarıdan birisi kalkıp, 3-5 entry okuyup, sonra da "kafa sözlük'de çok politikmiş" dese, muhtemelen "ne alaka" gibi bir tepki veririz. tepkilerimizi "kendimize" dokunduğu zaman vermeyelim. empatinin değeri de buradan gelir. çoğunluk empati kurabilse zaten bu tarz genellemelere, kötülemelere ya da güzellemelere gerek duymaz.

daha önce köyde yaşamamış olanların bilemeyeceği şeylerden birisi de köy düğünü olabilir. köy düğünlerinde genelde 4 çeşit yemek yapılır ve yine genelde bunlar kuru fasulye ya da nohut, pilav, tatlı ve çorba şeklide olur. gelen herkese, garson gibi çalışan bir düğün sahibi tanıdığı yemek getirir ve herkes istediği kadar yiyebilir. onun dışında normal bir düğüne aşağı yukarı benzer.

bir keresinde 2 arkadaş çadır kurmak için bir ormana doğru yönelmiştik ve yolumuz bir köyün içinden geçiyordu. gün içinde de yürümekten yorulmuş ve acıkmıştık. köyden geçerken, düğün olduğunu fark ettik ve yırttık olum yırttık nidalarıyla düğüne doğru koşar adım yöneldik. düğün sahipleri muhafazakar bir aileydi, herkes kapalı ve uzun kıyafetler içerisindeydi. damat, düğün yapılan yerin girişinde, gelenlerin elini sıkarken biz de sıraya girdik o en kampçı tarzımızla. damada onu tanımadığımızı! hatta o köyden de olmadığımızı ama karnımızın çok aç olduğunu söyledik ve tebrik ettik tabi. bunların sırası ters de olmuş olabilir. damatta sağ olsun hemen bize yer ayarlayıp, birer tabak yemek vermişti.

işin özü; aileler, köyler, şehirler, ülkeler insanlardan oluşur ve insanlar birbirlerinden farklıdır.

çocukluğu köyde geçmiş biri olarak köye ait en güzel şeylerin listesini veriyorum,
*yufka ekmek ve yeni pişmiş yufka ile yapılan gözleme.
*kurumuş tezzeklerin közünde pişen mısırın lezzeti.
*yeni doğmuş buzağılar,oğlaklar ve kuzuların antidepresan etkisi yaratırcasına verdiği mutluluk ve rahatlık.
*traktörde teninize çarpan rüzgar ile seyahat etmek.
*davar gütmek ve yesillerde oynamak.
*gölde yavru kurbağa kovalamak ve yakalayınca onlarla oynamak.

köylü dedikodusu. bu köylülerin ağzına bir kere düşmeyin. hiç tanımadığınız birisine bile sizin dedikodunuz gider.

teslik yapmak (kışın sobada yakmak için ineğin dışkısını tarlaya yaymak,ayaklarla çiğnemek)

doğanın kirli ve pis olmasığını bilemezler. en ufak toprak değince hemen elini yıkar bu tipler. aslında her canlının bunada ihtiyacı vardır.

tandır ekmeği,
tandır böreği.

biz şehirde tonla para verip alıyoruz bir de kaba satıcıların tafrasını çekiyoruz. keşke köyümüz olsaydı, 7 ceddime kırgınım.

24 saattir bu başlığı görüyorum vallahi tezek kokusu geldi artık. yahu sabah akşam felsefeden girip şiirden çıkanlar sanki siz değilsiniz de köy romantizmi yaşıyorsunuz.

ben yazayım. benim annem de babam da köyden geldiler. bu yüzden köy hayatını iyi biliyorum. misal eşeğin ahırına girip çuval çuval gübre doldurdunuz mu hiç? evet sen beyaz yakalı romantik sana diyorum. sabahın köründe traktörle tarlaya gidip toton dona dona zeytin işledin mi? evet sana diyorum öğrenci kardeşim.

hadi yürüyün gidin şimdi.

tezek kokusu