normal sözlük yazarlarının almış olduğu en güzel iltifat

senin kadar zeki birini tanımadım...

atatürk'e benziyorsun.

ilkokula giden erkek kardeşinden almıştım:
"tatlı yanaklı"

aradığım kadın senmişsin. hayalini kurduğum bir yerlerde beni bulmasını istediğim kadın senmişsin.

arkadaşlar siz kimsiniz ve neden bu kadar çok seviliyorsunuz

çocuklar ve annelik konusunda çok hassas olduğum için bana çok iyi annelik ediyorsun, çok iyi bir anne olacaksın kesin, senin gibi bir annem olmasını çok isterdim ya da çocuğum sana benzesin tarzında bir şey söylediğinde çok duygulanıyorum.
yapmacık iltifatlar gibi değil, diğer sözler gibi değil. kimse sâhiden böyle düşünmese böyle bir iltifat aklına gelmez diye düşünüyorum. onun için ayrıca da etkiliyor.
kendi kardeşim henüz 6 yaşındaydı bir gün durup dururken sen çok güzel bir anne olacaksın gerçekten, keşke annem sen olsan demişti. aklımdan hiç çıkmaz.
allah utandırmasın. alnımızın akıyla yaparız inşallah.

ilkokul bittiğinde sınava girmiştik. o zaman hem anadolu lisesi sınavı hem de özel okul sınavı vardı.
ben ikisini de yüksek puanla kazanmıştım.
öğretmenlerim hep iltifat etmişlerdi bana, çok sevinmiştim.

"çok güzel bir ruhun olduğunu düşünüyorum "

"sende dinlenebiliyorum"

"sen bu kirli dünyada temiz kalmış güzel bir detaysın ." ne kadar güzel bir iltifat teşekkür ederim .

lan ne güzel şeyler diyor insanlar birbirlerine, valla içim ısındı ha. elime de malzeme düştü gidip kullanırım bunları ben sağ olun.

ruhumuz güzelmiş efenim.

ailem ile aram kötüydü. o zamanlar herşey kötüye gidiyordu. kendi evimi kuracak kadar maddi gücüm yoktu. o zamanlar merve ile çok iyi arkadaştık. haftanın 2-3 günü gider onda kalırdım. annemden sonra babama geçtim. babamla da problem yaşayıp evden ayrılınca ona geçmiştim. biraz beyin fırtınası biraz da derdimi anlatayım demek için gitti. 3-5 kuruşumuz vardı. uzun uzun konuştuk ve ben ben artık kaçayım dedim ve sözümü keserek böyle dik dik bana bakarak "hiçbir yere gitmiyorsun" herşey düzelene kadar bu ev senin dedi. beynimden aşağısına kaynar sular dökülmüştü. maaşım yetersizdi ve ortak borçlarımız vardı. dedim bunu kabul edemem çünkü eve katkı sağlama konusunda sıkıntı olur farkında mısın? dedim. sen yeter ki iyi ol bu durumunda yanında olmayacaksam neden varım o zaman deyip git babana eşyalarını al gel dedi. acıbadem'e gidene kadar ağlamıştım mutluluktan. gerçekten o ev bana iyi geliyor ve kendimi oraya ait hissediyordum. geldim eve odayı hazırladık. oturduk biraları açtık ve demlenmeye başladık. ama maalesef o gün kendisine aşık oldum. sonradan hisler karşılıklı oldu ve mükemmel giden herşeyi mahvettik. düşmanlarımıza yapmayacağımız kötülükleri birbirimize yaptık. arkadaşlık ilişkimizde ki o uyumu ve ahengi kaybettik. sonra da birbimizi kaybettik. şimdi herşeyim var. hayal ettiğimiz yerde yaşıyor ve yine hayal ettiğimiz hayalleri tek başıma yaşıyorum. o anı unutmam mümkün değil. aldığım en güzel iltifattı. birisi çıkıp karşıma en orjinal iltifatı bile yapsa o samimiyeti ve hazzı yaşayamam artık. hayat böyle işte... yaşamaya devam ediyorum o olmadan.

bilmiyorum daha henüz beni etkileyen bir söz duymadım. yorumsuz..

gülerken başını başka yöne çevir demişti biri. başkaları da görsün istedi sanırım kalp.

sen yanımdayken kendimi güvende hissediyorum.

kürek kemiğin çok seksi.

başımdan geçen bir olayı , geçmişimden bir kesiti bilen kişilerce benim olduğum ortamda ''şunu anlatsana '' denmesi üzerine anlatmam neticesinde 3. kişilerce '' hmm zekice, hmm akıllıca '' diye tepkiler veriliyor. iltifat olarak almıyorum özellikle amaçları aramızda bir menfaat ilişkisi oluşması değilse. çünkü iltifatlar bazen samimiyetsiz olabilir veya menfaat içerebilir. bu yüzden hemen kıçımı kaldırmıyorum ve en azından aptalca denmesinden de iyidir deyip geçiyorum çünkü zaten yüzüm kızarıyor benim, benden bahsedildiğinde. ancak tabii ki kim ister zekasının küçümsenmesini.

ilerde sevgilim olacak hatun kişisi ile patronumun eşi benim hakkımda benden iyi baba olur geyiği yapmışlardı. iltifatın kendisi önemli değilde bunu iki kadının dile getirmesiydi hoşuma giden. ama şimdi ben de yani o zaman sırım sırım delikanlıydım. şimdiki gibi aksi, nalet, takıntılı bir deli değildim.

mesela şimdi hocam aklıma geldi lafı açılmışken anlatayım biraz. insan yaş aldıkça şunu farkediyor. zamanında yaptığımız streslerin çoğu gerçekten gereksizmiş. her şey geçiyor gidiyor geçmeyen bir şey yok. en derin sandığın yaralar iyileşiyor, baharlar da geliyor, bir daha bu şans denk gelmez değin şanslar bile yine denk geliyor. üzmek üzülmek bunlar insan için elbet ama sonsuza kadar sürmüyor.

bir kız vardı işte o yukarda bahsettiğim kız. yani seni baba olarak hayal edebiliyor. ben o zamanlar cahildim. ne alaka a.k. demiştim. hayır işte abicim salak mısın salak taklidi mi yapıyorsun? o dönem ben bu kızın çok günahını aldım. evlilik delisi dedim içimden en bilmiş tavrımla. gerizekalı çocuğum benim, bir insanın yuva kurmayı istemesi neden delilik olsun? şu ya da bu sebeple evlenmemiş kimseyi beğenmemiş. ama bak onca yıl sonra seni beğenmiş. sırf bunun bile hiç mi kıymeti yok? gerizekalı çocuğum benim, belli ki kız içinde yoğun bir duygu yaşamış ondan ortalık yerde sana sarılıp öpüyor yoktan yere. sen aşık olduğunda ne saçmalıklar yaptın hatırlasana. ne var o kız da biraz saçmaladıysa yani? cık cık ayıp yani. sen her türlü duyguyu yaşa ama başkası yaşayınca yok o bir şey çeviriyor. olm sen ne zaman bu kadar paranoyak oldun? kızcağızın her sabah sana kahvaltı hazırlaması bile lutufken sen git kız hakkında saçma sapan düşün. olm sen gerizekalısın bak şuraya yazıyorum. o kızın sana yanlışlıkla bile bakmış olması senin için iltifattı halbuki. kaldı ki kızcağız seni gerçekten sevmişti lan. gerizekalı.