normal sözlük yazarlarının bugün fark ettiği şeyler

mesaj alımı kapatılabiliyormuş. birine mesaj atacaktım, atamadım. kaldım ortada çük gibi. hahahah.

not: normalde mesaj atmam ani bi gaz gelmişti...

istanbul'un benzemiyor neden o urfalara,
yoksul maraş, susuz urfa, ya diyarbakırların?

sen anandan ben babamdan ağa doğmadık dostum,
gel beraber yaşayalım, sanma ki sana küstüm,
yandım yandım, ayrı gezme, etme gardaş,
n'olur, n'olur, n'olur, n'olur, n'olur n'olur...

umutsuz bir aşık olarak hata yapabileceğimi ve bununla çok eğlendiğimi fark ettim. kendi kendime eğleniyorum deli gibi.

#2606010 tam ben de bugün "kedim bir gün ölecek ya..." diye bir düşünceye kapılıp çok üzülmüştüm.
belki biz ondan önce ölürüz belli olmaz tabii de, insanlara nazaran daha kısa ömürleri olduğu için olabilitesi aklıma gelince üzüldüm.
bir can kaybetmek garip.

ülkede ölüm çok kolay. bir anlık.

anlasilmiyorum diye zirliyodum ama sanirim karsisi anlamak istemiyomus. zirlamamla kaldim ortada

alkol sonrası baş ağrısı pek yok ama kulaklar çınlıyor, zombi gibi beyin

her ne kadar değer versen de kimseden değer beklememek gerektiğini fark ettim. insan ne yaparsa yapsın elinde koca bir sıfırla kalıyor.

insanların bazen saçma sapan hiçbir önemi ve değeri olmayan öncelikleri olabiliyor ve siz bir şeyler için ne kadar çabalasanızda ne düşündüğünüzün ve hissettiğinizin hiçbir önemi kalmıyor.

1 haftanın sonunda fark ettik ki, indesign ve photoshop'u hala, "power user mode on" düğmem basılı unutulmuşçasına kullanabiliyormuşum.*

herkes ne kadar kendini beğenmiş olmuş.

kadın zümrelerimin büyük kısmının vizyonsuz ve öğrenmeye kapalı olduğunu düşünüyorum. ben yaptım oldu, hemen iki şey yazarım olur işte, ben zaten sınıfta kaç bin şey ile uğraşıyorum bir de bunları mı yapacağım vs sözlerle kendilerine verilmek isteneni duymamak için uğraşan bir kitle var. 3 günlük semineri 5 yıldızlı otelde yemek yemek ve geyik yapmak için kullanan, verilen eğitimi beğenmeyip, o eğitimden önce zaten bilmesi gerekenleri de yanlış bilenlerle hayat ne sıkıcı ve zor. akademisyen danışmanımızdan azar işiten bu hanımlar, doğrusunu öğrenmek de istemiyorlar.
evet, mesleğimiz çok zor, bizim branşımız en zoru, içeride teknik ve fiziksel milyonlarca sorun var, yapılan projeler ve revizyonlar işe yaramıyor. peki sen pratikte uygulayamıyor olsan bile teoride doğru şeklini biliyor musun? hayır, bilmiyorsun. daha da kötüsü bilmediğini de kabul etmiyorsun. kadın baş bas bağırıyor önce kazanım gösterge seçin sonra etkinlik planlayın diye ama nerdeeee...

bazı insanlar hayatında çıkar ve bunu kabul ederek devam ettiğinde büyümüş olursun. kayıplar da özgürlüktür. ve bazıları hayatına girer bu da nimettir. o nimeti farkedersen. ve bazen de bazı şeyleri bilemezsin. her şeyi bilmen gerektiğini her şeyde fikir sahibi olman gerektiğini kim söyledi ki zaten sana? bi akıllı sensin herşeyi bilcen..
bugün biraz bunları genel bi farkediş günü oldu.

tartışamıyorum. önceden olsa karşı tarafa doğru olanı kabul ettirene kadar tartışırdım artık kafam kaldırmıyor. "nasıl biliyorsanız öyle olsun" modundayım. dünya düz mü? okey.

siz birbirinizi aşağılayacak başlıklar açmaya devam edin.

sözlükte ; yüreği bu dünyayı içine alacak kadar büyük olan yazarlar varmış.
bu gün fark ettim.

sayın yazarımıza saygılarımla...

abi bizim arkadaşlar tiktok sayfası açmış abi. sokakta ki afiştelerin arkasından video çekiyorlarmış, çok iyi abi ama bana sonradan söylediler. ben küstüm abi.

siz istiyor burası ağlama duvarına dönsün. kimselere denilmeyenler yazılsın, içler döksün, rahatlanılsın. yanına bir kısır tabağı bile ikram edilmeden hem de.

ben bugün bakış açımdaki hataları fark ettim. tabağa iki de sarma ekler misiniz

tüm renkler en çok meyve ve sebzelere yakışıyor. bugün semt pazarında gezinirken geldi bu aydınlanma.

el yazım çirkin değilmiş, ben hep yanlış kağıda yazıyormuşum.