normal sözlük yazarlarının bugün fark ettiği şeyler

kuldan adalet beklenmemesi gerektiği.

sosyal medyada (dolayısıyla ülkemizde) sanılandan daha da çok cahil insanın var olduğu gerçeği...

çocuklukta olumsuz duyguları ifade etmenize izin verilmediyse (git içeride ağla, ağlamak zayıflıktır gibi) yetişkinlikte üzüntü gibi olumsuz duyguları hissetmeniz ve tanımlamanız mümkün olmayabiliyor.(bkz: çocuklukta duygusal ihmal)

engellediğimiz başlıklar yüzleşmek istemediğimiz şeylerdir.

karşımıza çıkmalarını istemeyiz.

baya giderimin olduğu. unutmuşum, bugün hatırlattılar sağ olsunlar.*

belki birşeyler değişebilir.

hayatın anlamını genelde bazı insanlar öldüğünde ya da bizden ayrıldıklarında bulduğumuzu sanırız.

anlamın bulunması için var değil yok olması gerekir gibi gelir birilerinin, hayatın anlamını genelde bitişlerde bulduğumuzu düşünürüz. anlam bu zannederiz.

bazen en iyi tanıdıklarımızla yarın hiç kimse olabiliriz.

dengeler değişir, bütün dengeler zamana bağlıdır. (bence)

normalsözlüğün instagram çekilişini bugün fark ettim. kitap çekilişi olunca hemen de katıldım tabii.

bir kere daha , yine ve yeniden insan diye nitelendirdiğin canlı asla değişmez.yanılmak istersin ama yanıltmazlar.

yaşlanmak çok enteresan bi şey galiba. bugün çarşıya giderken ve dönerken şans eseri aynı amcanın dolmuşuna bindim. 65 vardı belki yaşı. yani yüzünde bi yorgunluk vardı benim kafa da hemen başladı senaryo yazmaya. eşi kesin evde hasta yatıyor, adam da ponçik birine benziyor zaten eşine bakabilmek için bu yaşta çalışıyor, çocuklar zaten hayırsız. fix türk dizileri*

sevilmediğim.
bugün değil ama epey oldu fark edeli, bugün kabullendim sadece.

çocuk ve ergen depresyonu üzerine okuma yaparken; gebeyken depresyonda olan annenin depresif belirtilerinin fetuste de görüldüğünü okudum. hatta kortizol seviyesi yüksek dopamini de düşük seviyede olan annenin bebeği doğduktan sonra yapılan tahlillerde bebekte de aynı hormonal düzensizliği kopyalama görülmüş.
bunları okuduktan sonra neden hayatim boyunca kayıp korkusu yaşadığımı fark ettim. zira benden önce karnında birçok bebeğini kaybeden annem benim 8.ayimda benim de ölmemden korkup aşırı derecede kayıp korkusu yaşıyor ve benim hareketlerimde yavaslama oldugunu gorup sebebini anlayamayan doktorlar erkenden sezaryen doğum yaptiriyor. belki de sadece depresyonda olan annem gibi yavaş ve depresiftim :) boşuna erken çıkardınız uleyn

ben yedekmişim. benden hayatı için istediği boşluğu başka birinin varlığıyla doldurmak için istemiş. sıkılınca dönebilirmiş bu yüzden tüm kapıları açık bırakmış. kaçıncı yedeğim acaba? birinci yedek falan olsam bari en azından derim ki yaa 1 puanla kaçırdım. başarmaya yakın olmanın tesellisini ama bu kadar yakınken de başaramamış olmanın üzüntüsünü yaşardım hiç değilse. köküne kibrit suyu.....

hep içimi sıkan şeyin bir gün içimi ısıtan bir şey olabileceğini öğrendim.
yarın site yönetim kurulu toplantısı var. demek ki yeknesaklıktan sıkılmışım. toplantıya gidip değişikleri izlemek dinlemek içimi kıpırdattı.
acınacak haldeyim vesselam

keyfim yerindeyken az tanım giriyorum. bugün bunu farkettim.

göçmen politikasında ki hatalı istikrar, sokak köpekleri kadar tepki çekmiyor.
peki sorarım size yediğimiz diğer hayvanların suçu neydi?

üniversite 3. sınıf ders hayatımın son 1 haftası kaldı.

aracınızı sattığınızda kasko ve trafik sigortasından geri iade alabiliyormuşsunuz.

karşı cinsten çok basit şeyleri bile beklemeye hakkım olmadığını, daha doğrusu isteyecek, bekleyecek kadar değerimin olmadığını düşünecek duruma geldiğim dank etti ve bi sarsıldım. "yapmıyor mu, zaten ben de o kadar değerli değilim" gibi bi şey iyice oturmuş zihnime meğer son birkaç yıl sayesinde.

bir şey ne kadar uzaksa o kadar acı verir.