normal sözlük yazarlarının bugün fark ettiği şeyler

haziranın da bitmiş olduğu.

akşam oldu. bir gün daha eksildi. tatilim bitiyor. of sözlük bu nadir sevdiğim bir haftaydı. tekrar başlatamaz mıyız?

dünyaya kök salmak için ölümüne debelenirken, bir yandan da dünyada hiç iz bırakmak istemiyoruz, belki biraz nihilist.

şarkının da dediği gibi, bir yanımız bahar bahçeyken bir yanımız yaprak dökebiliyor. bu kadar kötü bir hale getirdiğimiz dünyadan hepimiz aslında bıktık, ama yaşamın biteceği fikri bizi yine de çıldırtıyor, partiyi mahvediyoruz, yani dünyayı, ama partiden ayrılmak da istemiyoruz asla.

herkes sıkışmış göğsündeki duyguya, şarkıda dediği gibi, 10 yaşında köşe başında kimlik arıyor gölgeler...

yanımızdaki insanlar yarın mezarlıkta yaşayabiliyor, yaşamın ne kadar değerli olduğunu düşünüyorum kaç gündür, ve şuna benzetiyorum, elinde sadece 1 kibrit çöpü var, o çöpü öyle bir yakacaksın ki, sönmeyecek, işte o 1 kibrit çöpü yaşam. öyle bir yaşayacaksın ki, başka yok.

hayat mutluyken çok kısa, üzgünken çok uzun...

fark ettim ki yazmayı bir kez bilen biri onu asla bırakamıyor...

fark ettim ki yaşamak isteyen biri, bu dünyayı ne olursa olsun çok seviyor...

''fark ettim ki, biz gidiyoruz, çocukluğumuz dünyaya kalıyor...''

bu ayki kredi kartı borcum maaşımla aynı seviyeye geldi.
yaşasın taksitli nakit avans.

mantar kurabiyesi yapacaktım ama evde margarin yokmuş. *

(aslında dün fark ettim ama bugün ve bundan sonraki her gün uygulamaya koyacağım.)
her şeyin benim çabama, sabrıma ve fedakârlığıma bağlı olduğunu, o kötü yönlerini değiştiremeyeceğimi ve iki güzel sözle bunca senenin kırgınlığını atamayacağımı, önemli olanın saygı ve değer olduğunu, bunu görmediğim hiçbir insanın hayatında kalarak daha fazla ödüllendirmemem gerektiğini, umursanmadığım hiçbir iletişimi sürdürme zorunluluğum olmadığını, ben kötüyken kendi keyfini düşünen birine daha fazla emek vererek kendimi tüketmemem gerektiğini gayet net bir şekilde fark ettim.
evet.. uzun aralarla hayatıma uğrayıp, beni enkaza çeviren, bir nevi kanserden kurtulmuş oldum. çünkü bu artık akışkanlıktı. ona verdiğim emeğin, saygının, sevginin %1'ini bile bana vermeyen birinin neden hayatında kalayım ki? buna kendimi neden alıştırayım? ben buna katlanmak zorunda değilim her ne kadar "sevgi" denen o duygu da olsa. hoş, değersizlik hissini zerre kadar hissettiğim an biter her şey benim için. bir öz farkındalık oldu benim için. her zaman değer göreceğim, sevginin ve saygının esirgenmeyeceği ilişkilere layığım. birer birey olarak hepimiz buna layığız. içten içe ölmenin mânâsı yok.. *

aslında konuşkan biriymişim.

hala insanlardan bir şey bekliyormuşum.

niye üzgün duruyorum.

pöç denen şey dananın bizatihi kuyruğu imiş. lan yıllarca bayıla bayıla dana kuyruğu yemişiz ya. gerçi öğrendiğim iyi oldu çok pahalanmıştı. hiç olmazsa yememek için bahanemiz oldu. öyle de fakiriz işte.

hesabımda 10.000 tl unutmuşum. neden dolar almamışım ki.

uzaktan medya okuryazarlığı işine başvurdum dönüş yaptılar cv istediler ve ben fark ettim ki cv hazırlamayı bilmiyormuşum. utandım sözlük.

galiba sözlüğü bırakma zamanım geliyor yavaş yavaş artık. sakince ayrılmak en güzeli olacak gibi.

gerçekten bir evi idare edecek, çekip çevirebilecek sorumluluğu kazanmışım. sorumluluk sahibi biriymişim. öyle olduğumu biliyordum ama bugün bunu daha çok fark ettim. annemin mecburi sebeplerden ötürü şehir dışına çıkması gerekti, çocuklar, ev bana kaldı. ben de plan / program yaparak her şeyi hallediyorum ama ev hanımı olmak zormuş a dostlar.. annemin 22 yıldır tam zamanlı bir şekilde bunu yürütmesine hayran kaldım. ee, onun kızıyım. yaparım o yüzden. *

bugün 40 dakikalık bir metro yolculuğu yapmam gerekti, benimle aynı durakta binip aynı durakta inen ve tam önümde oturan iki kadının sohbetine istemeden de olsa kulak misafiri oldum...
bir tanesi diğerine durup, "ben özledim abi, olan oldu, kötü şeyler yaşandı ama ben hala unutmadım ve arayıp hayatına gireceğim onun..." dedi... bir diğeri de, "ya sevgilisi var çocuğun, kaldı ki hayatını tepetaklak edeceksin..." falan dedi ama bu geri dönmek isteyen sadece kafasını sallayarak "arayacağım, geri dönmek isteyeceğim, onu özlediğimi söyleyeceğim..." dedi... sonra ikisi de uzun süre konuşmadı, ama o "arayacağım, geri dönmek isteyeceğim..." derken o ruh halini, ses tonunu, hareketlerini gözlemlerken fark ettim, öyle bir kararlılık vardı ki anlatamam size...

velhasıl, aramak isteyen, geri dönmek isteyen bir şekilde arıyor, geri dönmek istiyor... onu daha iyi, daha net anladım bugün... bir insan isterse arar, özler, sevdiğini söyler ve geri dönmek ister yani, yapmıyor ise istemiyordur bu kadar net... daha iyi fark ettim bugün bu durumu...

5 litre pırıl 60 lira.

islam'da temsilin yasak olduğunu fakat yazının da aslında bir temsil olduğunu fark ettim...... mutsuzum..

insan mutlu değilse neye sahip olursa olsun umrunda olmuyor. kumbaranda paran, istediğin bütün kitaplar yanında, neye isterse sahip, ama mutluluk yoksa anlamı kalmıyor.

yürekten mutluysa da bunlara sahip olmamak umrunda olmuyor.

neşe bir kez gitti mi gelmiyor

bu gün erkek tarafınada bohça gidiyormuş gelinim mutfaktada kavga ederlerken fark ettim

hiçbir sıkıntısı olmadığını düşündüğümüz o neşeli ve enerjik insanların bazılarının gerçekten de çok büyük travmalarla savaştığını fark ettim bugün.