normal sözlük yazarlarının bugün fark ettiği şeyler

uzun zamandır farkettiğim ama başlığı görünce bugün tekrardan tazelemek istediğimdir.

hayatımızda,özellikle bu ülkede yaşadığımız ve başımızdan geçen çoğu şeylerin özünde gereksiz ve boş şeyler olduğunu tekrar tekrar deneyimliyorum ve bunlara zorla maruz kalıyoruz.insan ilişkilerinin vs.bir çoğu sadece maskeden ibaret,sadece çıkar üzerine döndürülen zoraki birlikteliklerden oluşuyor.

otobüs hep soğuk geliyor.

her şey çok komik, her şey çok saçma.

aşkımın düeti olan şarkıyı dinlediğimde :


bu trajedi tangosunun üstüme çok yapıştığını fark ettim. yani ben de diğerleri gibi kabullendim sindi üstüme.
halbuki küçükken ne meydan okurdum böyle yazarlara, hani onlardan biri olmayacaktım ne oldu ne zaman kaybettim bu savaşı?
hayır. eğer varlığımın bir anlamı varsa ve bu özgürlükse amacımda yazar olmaktıysa madem ben bu yazarların ötesinde olmalıydım.
öyle de olacağım. çünkü bildiğin tüm yollar acıya dönük hep hicran hep biçareyse ben hep yaptığım gibi bilmediğim yollara atılmalıydım değil mi?
gücümü teslim ettiğim el yarimden geri alıyorum nancy gibi yani.
bana yaraşır final girl öyle kolay olunmazdı zaten.
savaşacağım.
kaçmayacağım.
er ya da geç olacak istediklerim. bekleyeceğim. ama

kaç
ma
ya
ca
ğım.

gazoza balik pulu ekleyip az biraz naneli yogurt ekleyince cok guzel oluyor. evet.

sabah arabaya indiğimde bir baktım çamurluk yamuk. babam sağ arka çamurluğu vurmuş, bir de çocuk gibi çekiniyor ya canım herif sana bir şey olmasın. belki diyor otoparkta vurmuşlardır. bazı insanlar yalan söylemeyi hiç beceremiyor, o insanları daha çok sevin.

iptal edilen diploma sonrası erdoğan ve imamoğlu'nun diploma sayısı eşitlendi

insanlara kendileri gibi davranırsam hayatımda kimsenin kalmayacağını fark ettim.
aslında yeni fark ettiğim bir şey değildi ama bugün daha çok kafama oturdu.

ne oldum diye değil, nü olacağım diye kork.

bu yaşıma kadar iffetimle geldim ve asla soyunmadım.

bir sabah yoldaşı da alabilirler.

alsancagin girisinde bi cicekci abla var. onceki gidisimde gul ve papatya almistim kendisinden ama pos cihazi arizali diye parasini verememistim. numarasini verip cicekleri de vererek parayi ibana atarsin demisti. sonra fark ettim ki ben bu ablanin kocasini da taniyomusum. baska yerde hep kocasindan da cicek aliyomusum.

bu arada abla tam bi olay ya. her gectigimde ordan artik hatrini soruyorum. istedigin zaman gel yardimci olurum diyor. resmen baglandim ona. mincircam seni ablaaaaa

ben kanaat onderiyim

bir arkadaşım var. bir ay önce ağır yaralandı. başından, göğsünden ve sırtından kılıçlandı. farkındaysanız bıçaklandı değil kılıçlandı dedim. bildiğin kılıçlandı. göğsünden sokulan kılıç sırtından çıktı. bir aydır yaşam savaşı veriyor. hatta bence bir aydır ölemiyor desek daha uygun. yaşaması çok zor. yaşasa bile bilinçsizce makineye bağlı kalacak.

bugün ziyaretine gittim. ancak kameradan görebildim. kafa bütünlüğü bozulduğu için başına lastik bir bone takılıydı. nefes alıp verdiğini inip kalkan göğsünden anladım.

o an anladım ki güçlü bir adam olmak iyi değil. ölemiyorsun bile. sürünüyorsun. o halde yaşamaktansa ölmek çok daha iyi. aynı şey benim başıma gelse kesinlikle ölmek isterdim. ben vicdansız birisi değilim hele arkadaşım için ama güçlü kuvvetli sevdiğiniz birisini o halde görmektense ölmüş olmasını dilerdiniz. kesinlikle dilerdiniz.

normal sandığım şey normal değilmiş, benimle ilgili sandığım şey benimle ilgili değilmiş.

bir zaman sonra yaa bunu neden yazmışım ama diyeceğim büyük ihtimal ama unutmam inşallah. önemli çünkü.

ülkemden uzakta olunca kalbimde kıymete binmesi. türk marketindeki kasiyere merhaba diyince ağlayasım geldi.

kötülüğün sınırı yokmuş.

bugün fark etmedim ama bugün iliklerime kadar hissettim. yalnızsın. fiziki yalnızlık, fikir yalnızlığı o ya da bu farketmez. kollektif hareketlerin çoğu da toplu yalnızlık. belki de ilk defa ürküttü beni bu yalnızlık. bahsettiğim şey yaşlanınca kim bakacak gibi şeyler değil. beraber gibi dursan da yalnızsın bu hayatta. ne kadar acı bir durum aslında. gerçekten kendini yalnız hisetmeyen var mı? muhteşem bir çaresizlik aslında. biliyordum insanın sosyal bir varlık olduğunu ama bu kadar kuvvetli bir his olduğunu bugün deneyimledim. yalnızız.

ülke gündeminin absürt olduğu ve hayatımın ülke gündeminin yanında sıradanlığı.. bu ülke bana göre fazla iyi, ben bu ülkeyi hak etmiyorum.