öğretmeninden dayak yiyen nesil

2017 senesinde tuvalette sigara içerken müdür yardımcımız sami bey tarafından tokatlanmıştım. kendisine hiç kızmadım, bize çok bile dayandı.

orta okulda türkçe hocamız avuçlarımıza ve parmaklarımıza cetvel ile vururdu. acıdan çok sınıfın önünde aşağılanma hissini unutamıyorum. üstünlük kurmak için böyle davranmaya gerek olmamalı.
bence konumu veya yaşı gereği karşısındaki insandan büyük olan biri bu şekilde konumunu istismar edip ego tatmini çabalarına girince küçülüyor.

buradayım. müdürden, yemekçiden, bedenciden ve cem yüzünden servis hocasından güzel dayaklar yedik.

4yıl boyunca hiç dayak yemedim sayılıdır kızdığı birine şiddet uyguladığı, öyle de eli öpülesi kadındı.
son senemiz müdürün odasına gidiyorum sessiz olun dedi çıktı biz nasıl olduysa şımardık geldiğin de herkes ayakta koşuşturma içinde ayaktakıleri tahtaya kaldırdı ben de vardım.
commal senden beklemezdim sana vurmaz isem hak geçer deyip tek tek sıradan geçirip tatlı bir tokat attı acımadı ama o ellerin sıcaklığı hala yanağımda, belki de sakin erdemli hareketlerim hale hocamızin elelrinin bize değdiği içindir.

beni evire çevire dövmüştü,allahsız kitapsız
sonra ne mi yaptım unuttum ertesi gün gidip sarıldım
beni affettin mi dedi,niye öğretmenim dedim ,dünkü olaydan dolayı dedi
ve son anda dank etti,direkt geri çekildim,küstüm ama fark etmedi.

80'lerde doğmuştur.

kalburüstü anadolu liselerinden birinde okudum. orta sondayken, bir tane matematik hocasını plastik örümcekle korkutmuştum. adam bir anda bembeyaz olup tokadı çok sağlam yapıştırmıştı. sonradan öğrendim ki kendisinin dünyadaki en büyük fobisi örümcekmiş. sonra müdür yardımcısının odasına çağırttırıp özür dilemişti vurduğu için. haklı olduğu için uzatmamıştım.

bir tane de edebiyatçımız vardı. tüm erkek öğrencilerden nefret ederdi. konuşmadığım halde, konuştuğum bahanesi ile bir anda masamın üzerinde duran kitabı alıp baam diye suratıma vurmuştu. o öfkeyle sırayı devirerek kalkıp boğazından tutup tahtaya yapıştırmışım kendisini. arkadaşlar elimden almışlar. kare kare hatırlıyorum. öldürmekle tehdit ederken koluma girip sınıftan çıkardılar. ertesi gün kendisinin sınıfı değişti. ikimiz de şikayetçi olmadık.

benimki de salaklık. suç duyurusunda bulun geç işte.

içinde bulunduğum nesildir.

geçenlerde ilkokul öğretmenimle karşılaştım. oldukça kalabalık bir ortamdı. aradan yıllar geçmiş. bana sorduğu soru şu "beni nasıl hatırlıyorsun" . cevaben ilkokulda bizi nasıl dövdüğünü kulağımızı sık sık çektiğini söyledim. utandı, yerin dibine girdi sanki. onu o hale sokmak istemezdim ancak yalan söylemek de istemedim. kendini açıklama çabası içerisine girdi.

dedim ki o zamanlar eğitim anlayışı öyleydi. toparladık, kurtardık. mutlu mutlu ayrıldık.

diyeceğim o ki, zamanın şartlarına kapılıp on yıllar sonra utandıracak şeyler yapmamalı insanoğlu. kim olursa olsun

hiç dayak yemedim. yalnız bir kere okulda sakız çiğnediğim için dayakçı bir hoca kafamı kapı tıklatır gibi tıklatmıştı. o an bedenime dokunmasının şoku, böyle sert bir hareket, arkadaşlarımın içinde olmamın da utancıyla kendimi savunamıştım. yaramaz öğrencileri de çok döverdi bu adam. umarım yaşlılığın acı içinde geçer vicdan yoksunu.

180 günlük okul döneminin minimum 170 günü dayak yemiş min. kulağı kıpkırmızı olarak ilk 6 yılım geçmiştir.

konjonktürel olarak o dönem pek sırıtmıyordu, günümüzde aynı şeyleri yapsam kalemli örgüt kurmaktan okuldan atılabilirdim.

bi fencimiz vardı bazı erkek arkadaşları o duvardan diğer duvara fırlatıyordu çok enteresandı. ölmüyorlardı asla. çok enteresan ya. pis fenci.

benim sanırım sadece cetvelle elime vuruldu baya.

biz yedik ya.

aslında şöyle. ben akıllı ve çalışkan bir öğrenci olduğum için bizzat yemedim ama sıra dayağından nasibimizi aldık elbette.

ellerimizi çevirir, parmaklarımızı birleştirir, sıranın ne zaman bize geleceğini ve o cetvel darbesini beklerdik.

bir gün bir arkadaşımız vardı rıza adında. sınıf arkadaşımızın sırtına kaşıntı tozu dökmüştü. o hepimizin önünde müdürden tekme tokat sağlam bir dayak yemişti.

şahsımdır. hem de ne dayak.

yıl 1998. ilkokul 2. sınıfa gidiyorum. matematik dersindeyiz. öğretmen aynı zamanda okul müdürü. herkesi tahtaya kaldırıp soru soruyor. bilemeyene basıyor tokadı. üçerli kaldırıyor. ben de iki arkadasla birlikte kalktım tahtaya.

soruları sordu . cevabı biliyorum ama korkudan cevap veremiyorum. diğer iki arkadaş da birbiriyle konuşup şımarıklık yapıyordu. siniftakilere sataşıyorlardı. ben de susun öğretmen kızacak dedim. bunu derken öğretmen duydu. hem soruyu yapamıyorsun hem konusuyor musun lan sen diyerek beni evire çevire dövmeye başladı. ben masaya sarptım yere düştüm. yerden kaldırdı bi daha tokatlamaya başladı. bu sefer sandalyeye çarptım. küfür ediyor bir de tabii. beni baya sağlam dövdü. bütün sınıf sus pus oldu. herkesin yüzünde korku vardı sadece.

sonra okuldan çıktım eve gittim. yüzümde sırtımda morluklar. annem sordu. düştüm dedim inanmadı. babama götürdü. babam kim yaptı diye iki üç kere sorunca çözüldüm tabii. hemen arabaya attı beni doğru okula.

tam o sıra öğretmenler okuldan ayrılırken babam müdürü yakaladı ve tek kelime etmeden müdüre girişti ama ne dayak. diğer öğretmenler ayıramadı. yüzüne yüzüne çakıyor yumruğu. senin vereceğin dersin a** ko**m diye de küfrediyor. müdürü bi güzel dövdü peder. diğer öğretmenler babamın elinden zor aldı müdürü. tabii ben o anları da korkuyla izledim hatta altıma da kaçırdım sanırım korkudan.

velhasıl bu travmayı yıllardır atamadım. okul hayatimda bu dayak korkusu hep oldu. öğretmen düşmanı olmadım tabii. ailemde, akrabalarımda öğretmen var. ama bu yedigim dayak yüzünden öğretmenlere karşı mesafeli oldum yıllarca.

diyeceğim bu kadar.

lisede ilk senemde yatılı okulda bir müdür yardımcısından pansiyondaki odasında hortumla dayak yedim. suçum etüt saatinde esnemekti, teşekkürler.

sınıfın en çalışkanı ve en uslularından biri olmama rağmen ben de bunlrdan biriyim. 90lar ve 2000lerin başlarında öğrenci olup da yemeyen yok gibidir. bir kez dayak yedim. o kadar üzülmüştüm ki, o gün öğretmen olmaya karar verdim. oldum da. allahın cezası o öğretmene de hakkımı hiç helal etmedim, din öğretmeniydi.

z kuşağı bu durumu pek bilmez çünkü bırakın dövmeyi, sövmeyi, benim çocuğuma neden sert bakıyosun diye bile şikayet edilen arkadaşlarım var..

üçüncü sınıfta dahil olmadığım bi kavga yüzünden dayak yemiştim nerdeyse tüm erkeklerle. öğretmen suçsuz olduğumu bildiği halde "kurunun yanında yaş da yanar, o da erkek" demişti çok iyi hatırlıyorum.

9 yaşında çocuğa bunları yaşatacak kadar şerefsiz olmayın.

kulağımın üst kısmındaki saçı tuttu havaya doğru kaldırdı, o acıyla ben de zıplayınca havada bir tokat attı... buuuum

yediğim dayaklardan hakkari'den edirne'ye yol olur. hemde çift yönlü.

daha lanet okuyorum 2. sınıftaki mahmut o.ç ye. 1 yıl bile değil ya, yarım dönemden biraz fazla okuttu sadece. böyle piskopatları öğretmen yapan sistemin...

hepsi çok temiz, hangi birini anlatalım. manyak bir beden eğitimcinin askeri bir disiplinle sadece 19 mayıs hazırlığı için attığı dayağı eminim hayat boyu tecrübe etmeyenleriniz var.

yedinci sınıftayken oldukça sağlam bir tokat yemiştim okulun en en en sevilen hocasından. hoca dersten çıkarıp sınıfın kapısını kapatıp koridorda yüksek yankı yaratacak bir şekilde tokat atmıştı kaşık kadar suratıma *. hakkını yemeyeyim şimdi sınıf arkadaşlarıma rezil etmek istememişti beni dnndmdmd. sonra da vicdan yapıp elini öptürmek istemişti. oldukça gururlu bir tavırla reddedip terk etmiştim ortamı. gerçekten gerek var mıydı hocam !?

neden dayak yiyorduk anlamıyorduk da. hocanın canı istiyordu vuruyordu muhtemelen. çeşitli fantazileri de vardı öğretmenlerin. iki kişiyi kafa kafaya vurup lobut gibi tahtahaya doğru vurmalar ya da birbirinizi tokatlayınlar filan. o zamanlar millet ailesine de bir şey diyemiyordu ki dese durum çok da farketmiyordu.