öğretmeninden dayak yiyen nesil

ilkokulda hocamdan birkaç defa yedim ama hak ettik, ( bozuk 100.000 lira ile kaşını patlatmıştım)istemeden birbirimize zarar vermiştik arkadaşlarla. ortaokula geçince iki defa haksız yere yedim biri edebiyat diğeri matematik hocasıydı. buradan duyuyorsanız ortaokul hocalarım sizin ben ta a. i*neler adam gibi dinleseydiniz ya.

bizim bir hocamız vardı adeta içimizden geçerdi.

ya rapçi ya da yazar olmuştur.

beyaz yakalı olanlar halen adam olamamıştır.

kendini bir bok zanneden hadsizlerin şiddetine maruz kalmış nesildir.

30'luk cetvellerle bir nesilde travma bırakan zavallı öğretmenlerin geri dönüşü olmayacak şekilde kırdığı öğrencileriz, belki hepimiz belki çoğumuz.

şimdi fiske vursa telefonla kaydedip şikayetçi olunup o okulu başına yıkarlar, ama bizler dayak yerken bunu kaydeden tek şey zamandı. hafızaydı, bilinçti. travma olarak yerini aldı..

(bkz: sıra dayağından geçmiş nesil)

o dayak yiyen çocuklar büyüyüp anne baba olunca tabi çocuğuna kimseyi dokundurtmaz. şimdiki anne babaların dünyadaki tek çocuk sahibi kendileriymiş gibi davranmasının sebebi de budur bence.

bu nesildenim üzgünüm*
ilkokuldayken bir pazartesi günüydü. sabah istiklal marş'ı okunacak. servisle gittiğim için biraz erken giderdim okula. oynardım arkadaşlarımla. oynarken düştüm ayağım burkuldu, gerçekten çok ağrıdı. sınıfa gidip oturdum. ben sınıfta otururken istiklal marş'ı okunmaya başladı. o ayakla inmem mümkün değil, zaten başladı yetişemem. sıradan destek alıp ayağa kalktım. marş bitene kadar bekledim. marş bitti. nerden icap etti bilmem,müdür benim sınıfıma geldi, kimse yoktu sınıfta. ne olduğunu anlamadım. marş varken kelimelerini duymamla o kocaman eliyle tokatı suratıma yedim. sormadı bile neden burdasın diye? suratım kıpkırmızı oldu, canım çok yandı. çok ağladım o canımın yanması hala geçmedi, gözlerim doluyor yazarken bile.
öğretmen benim kızımı sert bir şekilde ittirdi diye okulu ayağa kaldırdım.ne olursa olsun benim çocuğuma tensel bir temasta hele bir de şiddet gösterecek,tokat atacak, hey yavrum hey.
böyle öğretmene saygım yok. net

şahsımın da dahil olduğu nesildir.

ama dayak yemekten çok başka bir şey koydu bana yıllar sonra. ulan hadi erkeklerde ayrım yapmadan herkesi dövüyordun, kızlarda niye ayrım yapıyordun? bu cici bici kızlara değil bağırmak sesini yükseltmezdi, ama babası kapıcı hademe işçi bakkal vs. olanlara pata küte girişirdi.

öldü mü bilmiyorum. benden evvel ölürse mezarını bulup işemeyi düşünüyorum.

bu nesilin bazı andavalları yıllar sonra dayakçı olan öğretmenleri sosyal medyadan bulup övgüler yağdırıyorlar. ‘bizde emeğiniz çok hocam’!! ne emeği be. şiddet destekli korku psikolojisi uygulayarak travmadan başka ne verdiler.

ilkokulda öğretmenden ayrı müdürden ayrı dayak yedim. ortaokulda hocanın biri derse fırça sapıyla girerdi. lisede matematik hocası değnekle girerdi derse.
hepsinin allah bin belasını versin. inşallah sürüne sürüne can verirler.

tüm öğrenim hayatım boyunca 1 tokat yedim sadece, o da yanlışlıkla olmuştu. senenin ortasında matematik hocamız değişti ve yerine ruh hastası bir herif gelmişti, kimseyi tanımıyor. yazılı yaptı ve kağıtları topladı. "bu dakikadan sonra kimseden çıt çıkmayacak, zil çalana kadar" dedi. arkamdaki bana sınavla ilgili bir şey sordu, bende cevap verdim...ahaaaaaa herif beni tahtaya çıkardı, kulağımı öyle bir asılıp vurdu ki, şok olmuştum. herkesin önünde...sonra ne mi oldu?
bu olay yönetime gitmiş, herifi çağırmışlar, kelenderi dövmüşsünüz demişler...kendisi çok başarılı, örnek bir öğrencidir falan fıstık...ertesi ders girişinde özür dilemişti benden...yawşaaakkkkk.

ortaokulda din öğretmeninden yediğim dayak, ilk ve sondu.

ödev verilen bir sure sınıfça ezberlenmemişti. cetveller çatır çutur indikçe, dinden ve emirlerinden ödümüz kopmuştu. bu kişi sanki allah ve sopası gibiydi gözümüzde.

şimdi yaptığından mutlu mu pişman mı bilmek isterdim ama görmek asla değil.

sıra dayağı dışında dayak yemeyen ben lsjdksksks
neyseki hoca beni çok seviyordu vurmak için vurmuştu yavaşça
öğrenci seçtiği belli olmasın diye.

#2697920 girdiye cevap olarak şunu söyleyebilirim.
çünkü onlar anne ve babalarından da dayak yiyorlardı ve dayağın bir eğitim metodu olduğunu çocukluktan itibaren öğrendiler.
3 ilk okul değiştirdim. 1. sınıftaki hiç vurmazdı. çok severdi beni. sonra 2. sınıftaki ilkokul öğretmenim ise birkaç tokat atardı.
3. sınıftaki ise cetvelle döverdi. kendisini çok severdim ama ufak bir hatamızda cetvelle niye döverdi anlayamazdım. ufak hata ise ödevi yapmamızdı. ulan çocuğuz ya çocuk. hele hele parmak uçlarımıza vururdu.
fakat bazen de sarılırdı bize, öper ve saçlarımızı okşardı.
çünkü annem de terliği ile bizi döverdi (bkz: anne terliği) ama sevgisini gösterirdi.
sonra düşündüm ulan. niye böyleyiz? niye böyle?

tahtayı yarım soğanla boyayan çocuğa ne yaparsınız? öğretmen babama söyledi. babam da aynı okulda öğretmendi, evde hesabımı kesti.
uslandım mı hayır. arap sabununu keşfettim.

ilkokul zamanımızdaki müdürler, nazi devleti gibi, kuzey kore devleti gibi demir yumruğunu masaya vuran, öğrenciyi muma çeviren disiplini elden bırakmayan cumhuriyet çocuklarıydı. o zamanki dayağı savunmam ama şimdiki disiplinsizlik ve laçkalıklara bakınca düşünürüm adamlar keyfi böyle davranmamışlar diye.

ortaokulda bir dayak olayı olmuştu. bu dayak olayını çoğu öğrenci arkadaş hatırlar. öğretmenin adı durali . tuhaf ve rastlamadığımız bir isim. ders başlamamış, öğretmen daha gelmemiş, kendisi de nöbetçi öğretmen. sınıftaki iki muzır öğrenci kapıyı aralayıp duymaz diye düşünerek hafiften stop ali, stop ali! diye adıyla dalga geçip seslendiler. tabi o da bunu duydu ve bunlara hiçbirimizin unutamayacağı efsanevi dayağı attı, dayaktan kızaran öğrencileri pişman ettirdi. sonra bütün sınıfa dönerek sert ve manifesto verir gibi uyarıcı konuşma yaptı. yaparken de tam arkasında atatürk'ün çatık kaşlı resmi asılıydı. beraber oturduğum murat isimli arkadaş da oradan espri çıkartıp " atatürk'e bak, arkadan nasıl bakıyor hocaya, ah ben orada olsam buna gösterirdim diyor" . dedi fısıldayarak.

bizim nesil, yine mülayım bir nesilmiş. dayağı yiyip yiyip otururmuş. şimdi öğretmen öğrencinin kulağını çeksin bakalım, öğretmenin üzerine ya babasını ya da dayısını salıyor.

dayağı hak etmeyenler yemiş hep. şimdi ki nesli döve döve adam edemezsin.

tabi bu hocalarımızın bi kısmı anısıyla kimiside anasıyla anılmaktalar.
aşağıdaki tüm teknikler üzerimizde denenmiş uygulanmış ve sonuç vermemişlerdir.

sıra dayağı,

kulak çekme,

koridorda kudururken ansızın enseye inen şaplak,

favori uzattıysan ordan tutarak yukarı çekmek kaidesi ile inceden titretilmek,

saçların okula uygun değil diyip ön kısmını dipten kesilmesi,