ölen kişinin ardında bıraktığı yürek burkan şeyler

telefonunda ınunla birlikte olan video ve fotoğraflara rastlamak. o kadar kötü ki. ölümü bir şakaymış gibi. önünde bir vşdeo var konuşuyor, hareket ediyor, gülüyor ama yanına baktığında yok.

her an bir yerden çıkıp gelecek ve her şeyin bir şaka olduğunu söyleyecek gibi hissediyorsunuz

telefon numarası, bardağı, kişisel eşyaları ve tonla şey. cenaze camiden kaldırılıp mezarlıkta gömülüyor da asıl cenaze kaldırma ondan sonra başlıyor. her yer anı her yerde o'na ait bir şeyler. en kötüsü ise yavaş yavaş o evden silinmesi, hatıraların silikleşmesi, unuttum mu onu diye gelen azabı tonla şey. sonrasında acı gidiyor özlem kalıyor. özlüyorsun. beraber yaptığınız şeyleri, keşke sen de olsaydınlar falan zor. yapacak bir şey yok.

çok sevdiğim bir yılmaz abim vardı. allah rahmet eylesin öz abim gibi severim kendisini arada ciddi yaş farkı olmasına rağmen arkadaş gibi davranırıdı bana. bir gece ansızın kalp krizinden kaybettik kendisini, vefatından aylar sonra ise telefonumda kısa mesajlaşmalarımız çarptı gözüme. mesajlarında bir esprisi yoktu aslında gelirken sigara alır mısın ? dükkanın önüne duba koyar mısın ? gibi şeyler ama vefatından bir süre sonra ansızın o mesajları görmek bile insanın yüreğini burkuyor, ufak bir gülümsetiyor. vefat edeli 14-15 ay kadar oldu sanırım ve hala o saçma mesajları silmemiştim ancak telefonu yenileyince gitti. belki bir fotoğrafımız olsaydı silebilirdim ama o zaman aklına gelmiyor insanın bir hatıra bırakmak.
demem o ki arkada ne bırakırsa bıraksın sevilen birini hatırlatan her şey yürek burkuyor, hele ki zamansız ayrıldıysa.

sehpanın üstünde duran yakın gözlüğüdür. ona bakar saatlerce ağlarsınız.

babamın fotoğraflarının arasında bulduğum, abim ve benimle çekilmiş fotoğrafı, yürek burkan kısmı ise fotoğrafın boş kısmına kendi el yazısıyla yazdığı sizi çok özledim ve çok seviyorum yazısıydı.

öksüzlük.

bir mezar taşı ve ölüm haberini aldığım gazete sayfası. hala saklarım.

ayakkabıları.

doğumgünü.

not defteri.
içinde alacaklı olduğu kişiler, gelecek taksit ödemeleri, çocuklarının ve torunlarının doğum günleri, banka hesap numarası ve atm kartının şifresi vardı.
senelerdir bakar bakar ağlarım.

sosyal medya paylaşımları. evet.

onunla yapmış olduğunuz planların aslında hayal olması.

çocukken sevdiklerine doldurttuğu hatıra defterindeki yazılar.
"umarım uzun ve güzel bir ömrün olur"

kıyafetleri. ihtiyacı olana versen bi türlü vermesen bir türlü.
belki diş fırçası. bir çocuk kitabı çizeri mi yazarı mı hatırlamıyorum. diş fırçasının önemi hakkında birçok şey yazmıştı. düşünün taşınıyorsunuz ve diş fırçanızı da götürüyorsunuz. evde kalan anne, sizin diş fırçanızın yokluğuna alışamıyor. sizin aile olmanızın anlamı gibi bir şey. aile üyenizden birisi ölüp gidiyor ve diş fırçası uzun zaman orada kalıyor. atsan bi türlü, atmasan...

rehberde kalan telefon numarası

whatsapp son görüldüsü, yarım kalan sayfası bükük kitabı, doğumgünü, terlikleri, ayakkabısı, fotoğrafları, size bıraktığı anılar...

tesbihi, sürekli oturduğu koltuğu, fotoğraflarını görüp dayanamam diye bakamadığım telefonu, telefonunun zil sesi olan deniz üstünde fener türküsünü dinleyemiyorum duyunca boğazım düğümleniyor.

laptop'ı.

facebook hesabı.

anılar