ölen kişinin ardında bıraktığı yürek burkan şeyler

ölen kişinin telefon numarası kayıtlıysa, eliniz gittiğinde artık numarasını arayamayacak olmanız.

varsa küçük çocukları ve onların ebeveyni olmadan geçireceği zor günler.

sesi, tavırları, deli dolu yaşama sevinci, fedakarlıkları, varlığı. ölümsüzlüğü.

bunlar hep kalıyor zihinde.

rahmetli babaannemin bastonu, hatıra diye aldım fakat almaz olaydım. aşınmış dip lastiğini gördükçe, tutamacinin aşınmış cilasini gördükçe gözlerim yaşarıyor. ahh babaannem ahh, allah rahmet eylesin.

içinde birkaç tane sigara olan sigara tabakası

sandalyesinin üzerine astığı bir hırka, kapının önünde çıkardığı terlikleri.

yüreğimi burkuyor damarlarımda dolaşan kanı, hücrelerimdeki her annelik emaresi.

yarım bıraktığı her şey, herkes...

kullandığı eşyaları .

vefat eden kişinin geride bıraktığı kişilerin hüzünlenmesine sebep olan şeyledir. benim için en hüzünlüsü bundan sonraki güzel anılarımda kendisinin olamayacak olmasının verdiği eksiklik duygusudur.

face, ins hesaplarında arkadaşım ve o yok.. açıp açıp bakıyorum, geçenlerde wtsp sine yazdım ama cevap gelmedi, gelmiyor, sadece o hep gülen yüzüyle bana gülüyor, eşşşşekkk diyor.

dükkânına girdiğim de son gün çok hastalandığı için yıkayamadığı bıraktığı 'yarın yıkarım hanım' dediği çay bardaklarıdır.

sandalyenin üzerine çıkardığı askıya bile asamadığı yağlı tulumlarıdır.

eve girdiğim de her gün oturduğu köşesidir. boştur orası hala sıcak mıdır acaba diye elinle bir yoklarsın kimseye çaktırmadan. duyguların yumru yumru olur boğazına dizilir.

ayakkabılarını görürsün kapının kenarında, onlardır.

ilaçları durur mutfak masasının üstünde yığınla, onlardır.

rehberinde ilk sırada telefon numarası çıkar 'baba candır' diye. telefon numarasıdır. kapatmaya gittiğinde ellerine uzattığın ölüm belgesidir.

nüfus kağıdıdır kaybettiğin hastanede hemşire hanımın aldığı. fotoğrafı kalmıştır galerinde sadece.

hastane koridorlarında 'baba' diye feryat eden abilerin, ablalarındır...

onun son kez dokunduğu kapı, son kez kokladığı çiçek, son kez başını koyduğu yastıktır.

ona ait onu hatırlatan ne varsa o dur.

son bakış, son gülüş, son çırpınıştır...

ondan duyduğunuz son cümledir. acisinin hircin kismini atlattiktan sonra kulaginizda durmadan cinlayip durur. ne kadar zaman gecerse gecsin hep durur orda.

bastondur.

kesinlikle saat. kendisi bu fani dünyada yaşamasa dahi eşyaları bu durumu unutturuyor.

telefonu. her an ulaşabileceğini düşünüyorsun ama telefonu hiçbir zaman açamayacak.

son okuduğu kitabın arasında ayraç görmek.yarını görüp yine okuyabilmek umuduyla ayraç koyuyor sonuçta .

dolaba özenle dizdiği kışlık kavanozlar. hiç yiyemeyeceği bir şey için o kadar emek vermiş olması...

geride bıraktığı hatıra defteri günü gününe yazmışsa her şeyi sen yaşarsın ne yaşamış içinde.
en ağırı bu bence hele de orada seninle ilgili bir şey yazmışsa ...

deftere, kitaba yazdığı yazılar.
çıkarıp kenarda bıraktığı giysiler.
yarım kalmış güneş kremi veya diş macunu.
hele hele tarakta kalan saç telleri ve sakladığı bebek dişleri.

seni çok özledim canım kardeşim.