paşa gönül şarkıları

(bkz: sezen aksu)‘nun yeni albümü.
çok beğendim burdan sezen’e seslenmeyim.
kız, çok beklettin bizi ama değdi. senden konser de çıkar bence.
albümdeki favorim (bkz: gemiler)
buyrunuz beraber dinleyelim.
open.spotify.com/track/1jHa...

hey benim paşa gönlüm yılları çürüttün mü diyor.
bunca zaman sonunda kendini büyüttün mü diye soruyor.
baştan sona çok doğru söylüyor:

bugün de şu şarkısına sardığım albüm.
open.spotify.com/track/3ymo...
günümüz yalnızlığını çok güzel anlatmış. (bkz: ozan bayraşa)’şu kısmı ile daha bi tatlı olmuş, nerdeyse hepsini ezberledim.
bize bi doğrucu lazım.

yepyeni bir sezen aksu albümü.

tüm şarkılarına bir göz attım. yani aşırı bayık geldi bana maalesef. bir sezen aksu albümünde ilk kez bu kadar sıkıldım sanırım.

bu arada her fırsatını bulduğunda sezen aksu'nun 1 oktavlık bile sesinin olmadığını söyleyip duran bir yazar var burada. kendisine de kimse saçmalama demiyor. ben de normalde umursamazdım da birinin kendisine sezen aksu'nun geniş bir sesinin olduğunu söylemesi gerekiyor. yani ses rengi, entonasyonu, artikülasyonu, tekniği... hatta yetmez ama evet'çiliği, türk popüler müziğini kontrolü altında tutması falan eleştirilebilir de ses genişliği konusunda aksu'nun 1 oktavlık bile sesinin olmadığını söylemek müzikal cehalettir. elbette bir dimash kudaibergen, cem adrian gibi über-geniş bir ses aralığından bahsetmiyorum ama 2.5-3 oktav civarı ses de yabana atılamaz popüler müzikte ve bu, sezen aksu'da var. o auto-tune/melodyne gibi teknolojiler yokken de kadın çatır çatır çıkıyordu o seslere bu arada. entonasyonu pek sağlam olmasa da net detoneleri de yoktu tiz seslerinde.

sezen aksu'ya karşı nötrümdür, bunu belirteyim. kendisini övmem de kendisine gömmem de. ama müzikal, bilhassa teknik eleştiri yapıyorsanız da biraz müzikten anlamanız gerekir. bu şekilde olunca mesnetsizce zırvalamış oluyorsunuz.