rüya

bir yerde okumuştum.
uyuyan insandan, nefsi çıkar ve diğer nefislerle fersah fersah kapılar ardına gider.
yani rüyamızda gördüğümüz insanda bizi görüyor olabilir.
hatırlayanın çaktırmaması lazım.

aklıma (bkz: gazapizim) geliyor

bu rüya benim öyle mi ? bu rüya benim öyle mi ? bir rüya benim bu rüya değil...

öncelikle (bkz: burcu parlak)

cin görmüş gibi uyanmama vesile olan olay. efendim benim rüyalarımın bir özelliği var. gerçek hayatta asla aklımda olmayan enteresan bir detayı üretiyor. ve sık sık bu detayı işliyor.

bu ara epeydir aklımı meşgul etmekteydi eski sevgilim. eski eşyalarını vereceğim günün mesajını bekliyorum kendilerinden. dün gece rüyamda da wp mesajı yollamış. ne gerek varsa, başka bir kıza yolladığım içeriği ona iletiyorum cevap olarak. ancak içeriğin detaylarına tıkladığında bu mesajı daha önce başka bir kıza gönderdiğimi görebiliyor. bayağı içeriğe tıklayıp kaynak kısmında kime gönderdiğimin ismi, gönderim tarihi falan yazıyor yani. wp'ye özellik ekledi rüyam mk. kafanı sikeyim diyorum kendime. yataktan fırlayıp gerçekten yollayıp yollamadığıma baktım.

bu arada diğer konuştuğum kızın adı da burcu parlak'mış. hayatımda böyle bir insan tanımıyorum. burcu parlak beni bul. konuşmamız gereken şeyler var.

uyku esnasında beyinde meydana gelen düşüncelerin görselidir.

sürekli olarak gördüğüm, göremeyen insanlara üzüldüğüm yegane mutluluk sebeplerimden birisidir

bazen keşke gerçek olsaydı dedirten bazen ohh çok şükür dedirten yarı ölüm halindeki hayaller.

çok enteresan bir şey. kimisi kişinin iç dünyası hakkında bir sürü şeyi açığa verirken kimisinin hiçbir anlamı yok ve akla hayale gelmeyecek derecede rastgele. lucid olanları da aşırı eğlenceli, düşününce ürkütücü gelmiyor değil gerçi.

hayalimdeki rüya, inception filmindeki rüyadır. nokta.

genellikle uykunun rem(rapid eye movement-hızlı göz hareketleri)aşaması sırasında görülür. kişi rem uyku sırasında uyandırılırsa rüyasını hatırlama olasılığı daha yüksektir.

iradesiz hayaller deposu.

hayal kurarken ipler bir nebze de olsa bizim elimizde, o öyle olsun bu şöyle dursun diye kıstaslarımız vs var, istemediğimiz hiç bir şey yok hayal denilen kelimenin içinde.

ama rüya denilen halt nasıl bir şeyse en garip, en iğrenç, en kötü hallerimizi / kurmak isteyip de kuramadığımız hayallerimizi de çıkarıp koyuyor önümüze ara sıra, öyle bi şerefsiz!

neyse anacım, ne diyordu alkinoos ioannidis ?

/ onerio itane / *

belki de bizim rüya diye tabir ettiğimiz şey aslında gerçek hayattır şu an bir rüyanın içindeyizdir

hastalıktan mıdır nedir, son günlerde sürekli hayatıma geçmişte giren insanları görüyorum rüyalarımda. her sabah yataktan "allah allah..." diyerek uyanıyorum.

bence bu kadarı da saçma.

dün akşam gördüğüm sanal gerçeklik

gerçek gibi ama değil. hayal gibi ama değil. bu çok saçma.

hayattaki eksiklerimden biri. rüya görmüyorum. ya da görüyorsam bile sabah uyandığımda hatırlıyor olmuyorum. o kadar çok özeniyorum ki sabahleyin gece gördüğü rüyayı ballandıra ballandıra anlatanlara.

millet lucid rüya falan işlerini anlatıyor, benim durumuma bakar mısın? ben de rüya görmek ya da gördüğüm rüyayı hatırlamak istiyorum. bunun için tavsiyesi olan varsa dinlemek isterim. *

günlük her uykuma en az 5 rüya sığdırıyorum. bunların 2 tanesi fantastik, biri kabus, genellikle diğerleri de akılda kalıcı olmayan rüyalar oluyor. inception cobb gibi yaşıyorum uykularımı artık..

uyku içi ulaşılabilir türde bir hayat simülasyonu. öyle ki hem iyi hem kötüsü var. ikisinde de bazen başrollerdeyiz, bazen de araya kaynıyoruz. ikisinde de tanıdık tanımadık bir sürü insan, his, çevre ile cebelleşiyoruz. ikisinde de belki sadece rüyalar bize bir miktar özgürlük tanıyor yeni mekanlar yaratma konusunda. gerçi herkes aynı rüyayı görseydi kesin onun da topolojisi üzerine saatlerce ahkâm kesenlerimiz olurdu.

bana göre rüya bu hayatın ikinci kanalı. gün içinde alakalı alakasız hangi imge ya da düşünce yosun tutuyorsa aklımın sularında, hop kumandanın iki numaralı tuşunda yer buluyor kendine. artık özlediğim, beklediğim, kırıldığım, kavuşamayacağım, sevindiğim, üzüldüğüm, korktuğum ve hayıflandığım her ne varsa pat diye ekranda beliriyor. gerçek hayatta olmayan mekanlarda, olmadık denizlerin dibinde, olmadık kişiler arasında geçen diyalogların tam ortasında geçiyor olaylar. uyanmaya yakın en belirgin haliyle, uyandıktan birkaç dakika sonra fotoğraf halinde, gün içinde ise hislerle belirip kayboluyor zihnimden. "eee, nereye gitti o kadar tantana?" derken bir de bakıyorum ki, yosunlara yeniden öbekleşmiş, renk renk.

sahi, rüyaların yapıldığı madde neydi?

bazen gerçek sanıp ağlayarak uyandığım şeyler. korkutucu olabiliyorken bir anda kendimi çikolata diyarında bulabiliyorum. çok değişik yahu.

uyurken uyanıklık hali..

artık tamamen yasakların kalktığı özgürlüğün bittiğini gördüğümüz yerdir.