şeytan

burada da tekrar belirtelim, şeytan cin ve insanların kötülerine, saptırıcı olanlarına verilen sıfat isimdir.

iblis ise şu meşhur cin şeytanın özel adıdır. yani şahsi isimdir.

nas suresi özet şekilde konunun açıklamasını yapıyor:

114:1 de ki: "insanların rabbine sığınırım.

114:2 insanların yöneticisine, yönlendiricisine,

114:3 insanların ilahına.

114:4 kıvrılıp kıvrılıp saklanan, sinip sinip gizlenen vesvesenin / o sinsi, o aldatıcı şeytanın şerrinden,

114:5 insanların göğüslerine kuşkular, kuruntular sokar o;

114:6 cinlerden de olur, insanlardan da."

malum kanallarda kötülük eden karakterin ilahi bir güç tarafından iyi bir insana dönüştürülmesi sonucu gelişen helallik alma sahnesinde ''uydum'' diyerek suç atılan sevimli arkadasimizdir.

işine gelmeyince ona uyduğu dile getirilip suç atılan günah keçisi mağdur şahsiyet.

şeytan uyaya kaldı bir gün rüzgar sert esti, üç tüy düştü şeytandan birisi paraya yapıştı, diğeri mevkiye, öteki de ihtirasa. o günden sonra şeytan hiç bir iş yapmadı.

ıslık çaldığında gelirmiş. yarı şizofrenlerin inanmadan sıraladıkları zırvalar gerçeklik bağı zayıf insanların sorunu, korkusu haline gelebiliyor. dünya gerçekten garip bir yer.

insanın bi bok olmadığını ilk anlayan zeki varlık.

bir serdar ortaç şarkısı.

akla, bilime; aykırı hareket eden, her türlü kişi, kurum ve gücün ortak adıdır. işte şeytanlık budur.

(bkz: insan)

her kutsal kitapta yalanın babası ve katil olarak geçmez. ayrıca ışık meleği olarak da geçmez. lucifer, 7.yüzyılda ortaya çıkmış bir satan kavramı. incilde, tevratta yer alan satan, sadece tanrının emrinde olan bir emir kuludur. insanları tanrı'nın emriyle dener, gerekirse felaket saçar (gene tanrı'nın emriyle) ve insanları test eder. evet, birden fazla "şeytan" vardır. tevrat'ta satan, eden'de ki yılan, lucifer (bunu açıklayacağım.) belilal (adem'in şeytan versiyonu.) samael (tanrı'nın kör olanı-dır, aynı zaman da tanrı'nın zehri olarakta geçer. bu zehir, tanrıya duyulan aşkı temsil eder ve "aaaah tanrıdan başka kimseye aşık olamıyorum/göremiyorum" anlamına gelir.) book of jacob, satan'ı tanrının meclisinde anlatıyor ve "bırakta test edelim tanrım" diye diretiyor hatta. lucifer kavramını unutmamak gerekir düşmüş bir melektir. ve evet, islamda da düşen melekler vardır (harut ve marut) bu düşen melek, düşmeden önce lucifer'di ve lucifer, venüs'ün ışığının kaybolup, tekrar gelmesinden çıkan bir kavram. bir nevi dünyaya gelmek, ve sonrasında yukarı çıkmayı anlatıyor. o yüzden isa'ya da "true lucifer" denir hristiyanlıkta. düştükten sonra luciferliği bitti o elemanın, kaldı öyle. hatta ilk babylon kralına incilde "lucifer" deniyor, sebebi ise düştükten sonra "asıl tanrı benim!" diyerek dünya'da kalması ve cennetle alakasının bitmiş olması. o yüzden parıldayan, ışık saçan vs bir şey değildir sırf düşmüş lucifer, yükselmesi gerekir. düşen bir yıldız nasıl ışık saçsın?

tek silahı vesvesedir.

" şeytan uyuya kaldı bir gün.
rüzgar sert esti,
üç tüy düştü şeytandan.
biri paraya yapıştı,
diğeri mevkiye,
öteki de ihtirasa.
o günden sonra şeytan hiçbir iş yapmadı" ..

dostoyevski?

yapılan her türlü kötülük, haksızlık ve günaha uydurulan kılıftır.

(bkz: tengri)

insanlığın gerçek ve öz tanrısı.

karıştırılan bir bilgi vereyim.
şeytan hiçbir zaman 9 kat cenneti takvası ile görmemiştir.
9 kat cenneti gören azazil'dir.
azazil kibrine yenik düşer ve şeytana dönüştürülür.
hikâyenin özü budur.

tanısanız, melek gibi melektir.

azazele felan dönüşmeyen tanrıdır. azazel apayrı bir tanrıdır.

kırmızı renkle özdeşleştirilen islamda var olduğuna inanılan isyankar melek.

köpek kelimesi şeytan olsa bile söylememeliyiz ozaman biz şeytan oluruz

şeytan, homosapiensin yarattığı kendisine en çok yakın olan ve kendisini en iyi şekilde yansıtan arketiplerden birisidir. bu arketipe özel bir ilgi duymamın bir çok sebebi var, ama bence en ilgi çekici olanlarından bir tanesi, şeytan arketipinin sembolik temsilinin, insanın personalarını yıkarak başladığı bireyselleşme sürecinde yüzleştiği şey olması. insanın kültürel evriminde bu figüre karşı korkutucu bir tasvir geliştirmesinin, bilinmezliğe karşı sahip olduğumuz o içgüdüsel korkunun bir izdüşümü olduğunu düşünüyorum. yani şeytan figürü aslında insanın kendisiyle alakalı yüzleşmekten korktuğu, ama aynı zamanda yüzleşmek zorunda olduğu gerçekleri sembolize ediyor. bu yüzden kötücül bir itibarı ve korkutucu bir görüntüsü var. çünkü insanlık için yüzleşmekten korktuğu gerçekleri bir günah keçisi haline getirerek onu dışlamak, ondan nefret etmek, ondan korkmak bir zamanlar daha avantajlı ve daha kolaydı. ortaçağ insanının psişesini tanımak gibi bir derdi yoktu, varoluşsal krizlere girebilmek o zamanlar için bir lükstü, fakat şimdiyse bir lanet.