söylemek isteyip söyleyemediğiniz sözler

söyleyemediğim için buraya da yazamıyorum.

"keşke biraz utansan"
çoğu insanın yüzüne bunu söylemek istiyorum. o kadar utanmaz insan var ki hayret ediyorum.
adamlar'ın da dediği gibi
utan
utan
utanmayan insan olur mu lan?!
altın bi' madalyon gibi taşınmalı vicdan

az önce kafa karışıklığı içinde günlük yazdım. aylar sonra ilk kez yaptım bunu. söylemek istediklerimi doldurdum içine. tam mesaj olarak birine atmak üzereydim ki durdum. sustum. "asla kimseye güvenme" dedim . yaralarını kendine sakla" diye hatırlattım. dilim kendime bir kaç sözcük daha söylemeye dayanamadı. "yalnız başına ölüp gideceksin. her gece olduğu gibi kıvrana kıvrana ölüp gideceksin. ruhundan geriye kalan olmayacak ".

"-ültimatom vereceğim, gideceğim.
+neyle ilgili?
-tamam sevmemeye hakkın var ama sevdi diye de itip kakamazsın bu olmaz bu yani.
senin kibrini dar ağacında sallandırırım.
kaç..senin boyun kaç ? yani kaç bucak senin dünyan ?
+tamam.. ona biraz sert davrandım ama..
-kışlar sert geçer ya senin yazında baharında donduruyor.. havanda kalpleri dövüyorsun. kalp onlar ya kalp, sarımsak değil. enginarın bile kalbi var yeri geliyor insan kıyamıyor ama sen kıyıyorsun.
hiç yeri gelmiyor hep kıyıyorsun.

+ben de böyle biriyim demek ki. kötüyüm, kabayım.. lanet herifin tekiyim. allah benim belamı versin oldu mu ? tamam mı?
-allahın işine karışılmaz.
+ya ben mi dedim gel bunu sev diye? hı?
-demedin.
+aynen işte.. demedim.
-peki. tamam.. niye cezalandırıyorsun ?
+bana kendimi borçlu hissettiriyor. istemiyorum giymeyeceğim diyorum. ha bire hırka uzatıyor. al üşürsün giy diyor..
-halbuki sen..soğuktan donmuşsun üşümüyorsun... insan bi titrer.
+ben zamanında titredim, kimse duymadı.
- şimdi hırkasını alıp gidecek. sevindin mi?
+sevindim tabii. en doğru olanını yapıyor.
-inşallah ısınmak isteyen birine verir o hırkayı. sen kutupta yaşıyorsun.
+ben onun kötülüğünü istemedim.
-cehenneme giden yol iyi niyet taşlarıyla dekore edilmiştir... ya... sarımsak döv..hırkayı yere atma."

tam shakespearevari replikler olmuş.
söylemek istediğim sözler şimdilik bunlar.

cevabı belli olmayan daha doğrusu benim hazır olmadığım sözlerdir.

dönüp herkese yoruldum artık diye haykırmak istiyorum. sonra boşver diyorum ajitasyona gerek yok mahkum!

adam bildiğin pislik çıktı rıza baba.

ilişmeyin. az evvel bi tanım okudum ki allahuekber... gülsem mi, ağlasam mı bilemedim. arasattayım. araştırdıkça lobların dökülüyor kaaarrrdeşim. bak yemin ediyorum, içimde murat övüç küfürleri ile ataberk doğan hakaretleri ölümüne kapışıyor ve ben buna 15 gün gülerim rahat bi 15 gün gülerim. açalım ordan bir al eyn mulayyati -şaşkın deyin siz ona- minnak bünyem kendine gelsin. kim söylesin? tabi ki de* gencer savaş bandosu

bir süre sonra insana yük olmaya başlayan sözlerdir. bir bakarsınız ki kendi kendinize söylüyorsunuz, koyu bir sohbete başlıyorsunuz iç sesinizle; kendimden biliyorum.

aslında duygularım var,soğuk değilim. yüzüm öyle.

bak çocuk sen ile ben iki elmanın iki meyvanın veyahut hiçbir bütünün parçası değiliz.
biz aynı iklimin havası, aynı toprağın bereketi, aynı bitkinin dallarında yeşeren çiçek değiliz.
biz seninle abla kardeş gibiyiz.
nüfusunda yazan sayıların karşımda değeri yok.
sayılar tersini söylesede büyük olan benim küçük olan sen.
üstün olan benim aşağıda olan sen.
sanma ki yoksun, meziyetsizsin.
sen tanıdığım adamların çoğundan üstünsün, parlaksın, akıllısın.
bunlar yeter mi? yeter zannederdim bilir misin?
her yıl yeni bir farkındalık yeni bir ben kazanıyorum.
fevrilikler yıllar geçtikçe azalıyor, kabullenmeler artıyor.
seni severim çocuk.
varlığın varlığıma neşe katıyor, yüzümü güldürüyor.
gülmek bana ne çok yakışırmış unutmuşum.

üzme beni çocuk.
asıl ben mi üzüyorum yoksa seni?
kırma beni.
kırıyor muyum?
öp beni.
öpmüyor muyum?
sar beni.
sarmıyor muyum?
doğru yapmıyorum. hissediyorsun.
kalp hisseder, kalp bilir, kalp konuşur.

neşem, kahkaham, çirkinim.
bak bir bana, benziyor muyum sence anaya?
bak bana sence emzirmek mi yaraşır yoksa sevilmek mi yakışır genç bir kadına?
asma yüzünü, incinmesin gururun,
bir kez ne olurdu bir kez bakıversen gözlerime,
söylediğin gibi kucaklarken öpüversen boynumu,
içine çeksen kokumu?
zor mu ya da hayal?
ben seni sevdim çocuk.
bir gün belki sen de seversin,
erkek gibi sevmeyi.

neden eski tanımları en önde görüyoruz. al söyledim düzelecek mi sanmıyorum.

annemin sağlıklı yemek yapma takıntısından bıktım. her sabah neredeyse hiç yağı olmayan yumurta yemekten sıkıldım. yanına da ot koyuyor sürekli, hayır zayıflatmıyor da niye bu çin işkencesi ya. belki ben erken ölmek istiyorum bırakın yağlı yemekler yiyeyim.

benim hayatımı maaf edenler sözde beni en çok sevenler diye haykırmak isterdim.

o kadar içime atmışım ki tanım yapmak için bikaç cümle yazacağım yazamıyorum...
uzak durun bir salın kendimi duyamaz hale gelmişim sizin yüzünüzden...

seni ne kadar sevebileceğimi bilsen içinin ısınmasından vücut ısın 39 dereceye çıkardı.

ya ben küfür seven biri değilim, söylemeyide sevmem sövülen ortamda da rahatsız olurum. her neyse ama bazen sınırları zorlayan laftan anlamayan da yok değil hani. diyor ya söv say diye zorluyor. tabi o sirada ben içimden gerekeni yapıyorum:
-senin diddiriddi dridddiiitt tiridittiri diidddd dııddddd!!!!!!!!!

bence duvara karşı olsa bile söyleyin. susup içinizden konuşmayın, kendi kendinize olabilecek senaryoları kurup yönetmeni olmayın bir şeylerin.

bilimsel olarak da açıklanıyor zaten. tiroid ile ilgili hastalıkların pek çoğu boğazda düğümlenen söylenemeyen kelimelerin bir dışa vurumu imiş.

tanıdığım herkese bana güvenmeyen insanın hayatımda yeri yok demek iaterdim.

bazen burada küfür etmek istiyorum ama edemiyorum.

sevdiklerim hariç herkesin taaa!