sözlük yazarlarının dertleri

herkesin bir derdi var
durur içerisinde..

sen seversin sevmezsin. dinlersin dinlemezsin. kendi bileceğin iş :)) lakin insanın derdi,yükü omzuna ağır gelir. kiminin ki pek bir katmerlidir de. genelde de elden hiç bir şey de gelmez. çare bulmak da zordur...

hayat en mutlu olduğun anda yüzüne tokat atıp yere düşürmesi ile meşhurdur. canın yanar, üzülürsün, ağlarsın...

ezcümle son nefese kadar mücadeleye devam. asla pes etmek yok.

geçen günlerde bir arkadaşımla buluştum. ondan bundan konuşurken bana çalıştığı kurumla ilgili bir şeylerden bahsetti. bahsederken de dedi ki 'senden çıkmaz zaten'.
şimdi efendim, evet benden çıkmaz. zaten sır gibi şeyler söylenirken zihnimde kırmızı uyarı lambaları yanıyor sesten gürültüden güme gidiyor çoğu bilgi. özellikle kişisel bir şeyden bahsetmiyor da bir dedikodu yahut işte gizli kalması gereken * bir bilgiyse bu ben unutmaya meyilliyim. tamamen silmiyorum ama eksik kalıyor ve çöp oluyor.
derdim ise şudur;
bu bilgi-sır-veri- info olur da duyulursa ve hadi ben sorumlu görülürsem......
gibinin bir bölümü vardı belki hatırlarsınız. kiralık ev bakarken keskin nişancıya denk geliyorlardı ve bir müddet esir alınıyorlardı ellerinde gazozla. baktılar gergin ortam, eli kolu nereye koyacakları da belirsiz, nişancıya gazoz ikram edip diplomatik krize sebep oluyorlardı.
işte böyle hissediyorum.

varoluşsal sancılar ve gelecek kaygısı.

benim oglum sakattir

sessizlik ve huzur lazım. fakat bir türlü olmuyor

elalemin derdi beni gerdi.

başlığa heyecanla girdim. çünkü bu dostunuz başlığı, sözlük yazarlarının defterleri okudu.

hiç merak etmiyorum, siz de benim dertlerimi merak etmeyiniz. çünkü çare gelmez ağlamaktan...

ekleme: durun, bir tane dert buldum. şimdi ben nick değiştirdim ve herkes bana hala eski nickimle hitap ediyor ya. bu, işte benim derdim; bu. bana haliç deyin kardeşim. demeyin eski nickimi. ne o öyle minnoş gibi. işte benim sozlukle ilgili bir derdim. şık. uydu. bu dertten size ne değil işte. bfbfbfbfbfbf.

"elimden geleni yaptım aslında. hayatta kalmanın ötesinde, hakikaten yaşamayı denedim. ama gözleriniz ne kadar iri olursa olsun, yine de yolunuzu ararken kör gibisiniz hep hayatta. ha bire sağa sola çarpıyor, bol bol sendeliyor, sık sık düşüyorsunuz. sonra kalkmanız ve tekrar düşene kadar aynını tekrarlamanız gerekiyor. bu döngü sonsuza, sizin sonunuza dek sürüyor. yaşamak, düşmekle kalkmak arasında geçirdiğiniz korkulu, ümitli, telaşlı zamanın adı. düşüp düşüp kalkma sanatı. ben maalesef pek başarılı olamadım. çünkü kalkabilmek için, düşerken aldığınız yaraları iyileştirmeyi bilmeniz gerekiyor. oysa ben her gece ağrıyla uyudum, her sabah sancıyla uyandım."

yeni neslin defterleri kaplamaması. çok bozuldu her şey.

hastalığımın kısıtlı yaşamama sebep olması

yanlış bir zamanda yanlış kişiye aşık olmam

sağlık dışında her şeyin bir çaresi vardır. sağlığı kaybetmemek önemli.

yalnızlık. oyle cok kisiyi arayan gozlerim yok. bi kisim olsa, benim olsa yetecek. dunyanın en mutlu kadını olucam.

dünyanın en mutlu kadını olmamı bir erkeğe bağlayacaksam harakiri yapar yok olurum daha iyi. cesedim genç ve güzel kalır en azından.

uykusuzluk

şöyle bir düşündüm aslında öyle büyük dertlerim. biraz daha param olsa yeterli makul şartlarda yaşayabilmem için. tek derdim para yani. xd

memleketin dertlerinden kendimizinkine sıra gelecek gibi mi.. üstelik kendi etrafımızda saatte 1666 km hızla dönerken saatte 107.000 km hızla da uzay boşluğunda gittiğimiz halde, kimsede bir telaş, endişe yok.. memleketi, dünyayı anlamaya çalışıyorum..

sonbahar geldi, stresler falan cogalacak. allah korusun. o var iste.

dert yaprak gibidir. herkes en yeşili kendinde zanneder.

dert bir değil ki ağlayasın, deli bir degil ki bağlayasın.