sözlük yazarlarının dertleri

istediğim şeyleri istediğim gibi yiyemiyorum ve bu durum o kadar geriyor ki beni artık. vücudum ısınıyor gerilmekten sanki.
o gün istemeden bi şekilde öğünlerim aksadı diyelim, mesela bugün arkadasimin evinde kaldığım icin cok az şey yedim kahvaltıda. bir anda tüm dengem bozuldu artık sinirlerime hakim olamıyorum. hadi tamam ye biraz ki sürdürülebilir bir diyet yapabil diyorum. ama yok yediğimdeki vicdan azabından da mutlu olamıyorum. vicdan azabı duymasam yine tatmin olmuyorum o zevkin biteceğini bildiğimden. kaldı ki aile evinde burda olmasam bu durum bu kadar zorlamayacak çünkü iki tatlı yememiş olucam ama ardından 5dk sonra eğlendiğim bir şeyle ya da bi hedefimle meşgul olucam burada ise mümkün değil. serbest öğünlerimi en güzel şekilde planlayıp yapmak istiyorum. yapamayınca çıldıracak gibi oluyorum. aynada sürekli verdiklerimi geri alıp almadığıma bakıyorum. bunun gitgide sağlıksız psikolojik bir boyuta evrilmesinden de endişeleniyorum. sürekli kendimi bildim bileli kilo problemiyle uğraştım dönem dönem diyetisyen eşliğinde diyetlere başvurdum başarılı da oldum ama sonrasında aldım o kiloları. şimdi yaklaşmışken istediğim görüntüye elimden aynı şekilde kayıp gitmesinden korkuyorum. hayat biçimi haline getirmekti en başta hedefim. yapıcam da .ama o kadar işte sözlük daralıyorum