şu an hissettiğiniz burukluğun sebebi

ne sevenim var
ne soranım var
öyle yalnızım ki....
tırınım tırınımm tırıııınımmm....

ben karşımdakine diğerlerine davrandığım gibi davranmadığımı hissettiririm ve asla öyle davranmam. lakin bana öyle davranılmadığını fark ettim.

70 lik az geldi keşke 100 lük alsaydık.

sıvı sabun. lanet olası koku hafızası.

hayatımın spesifik bir döneminde, sadece o dönem erişebildiğim bir lavaboda düzenli olarak elimi yıkadığım için hafızama kazınmış bir sabun kokusu var.

üstünden yıllar geçmesine rağmen o dönemle ilişkilendirdiğim bazı olaylar sebebiyle, o kokunun bir muadilini nerede alsam... nasıl tasvir edeyim... şu yol kenarında arabalara "gel gel" yapan şişme balonlar var ya, ona bir bıçak sapladığını düşün. önce o çılgın gibi salladığı kolları, sonra da yavaşça gövdesi ve ayakları sönüp gidecek ya, hah, o şekil bir ruh ezilmesi yaşıyorum.

birkaç saat önce bir arkadaşımın evinde elimi yıkarken doğrudan aynı sabun kokusunu aldım, çöktüm ve salona dönüp bayram ziyaretine yırtık çorapla gitmiş misafir çocuğu gibi koltuğa büzülerek halıyı izlemeye başladım. arkadaşım sorunca da uzuun uzun anlatasım gelmediğinden müsaade isteyip kalktım gittim.

evet. saatler geçti ama o burukluk baki.

şu an değil ama genel olarak içimde olan bir burukluk var. neyse ya böyle de yaşarız.
yaprak döker bir yanımız bir yanımız bahar bahçe

boşluk....

ali koç ve jorge jesus denen adamlar hala atatürk'ün kulübünün başındalar bu başarısızlıklarına rağmen. içimdeki burukluk bu.koskoca kulübü ne hale getirdiler.kimse de ses etmiyor. bı kadar başarısız bir birisi hala nasıl görevde kalabilir anlamış değilim.ali koç ,koç şirketler grubunda böyle başarısız birini görevde turuyor mu acaba demeden edemiyorum!
kibir böyle birşey işte...

geçmişimi geride bırakamamış olmak.

iş yerinde görev gelmiyor, aktif olamıyorum

müşteri yok.

düşünce yapım değişti, asla eskisi gibi olamayacak olmak içimi burkuyor.

doğum günümü beklediğim insanların kutlamamis olması

mevsim değişikliği.

babamın lanet olası kanser yüzünden hastanede yatıyor olması,içerde bir şeyler öyle acıyor ki nefes alamıyorum.

ödev yapmak zorunda olmam ama hiç canımın istememesi. kahrolsun dışarısı pırıl pırılken çocukları eve kapatan eğitim sistemi.

uzun zamandır beklediğim çok şey var, buraya yazmam zaman alır. beklediklerimden biri bir gün gerçekleşecek gibi oldu, o kadar ümitlendim ve mutlu oldum ki anlatamam ama devamı gelmedi. belki bir gün gerçekleşir belki de gerçekleşmez ama olacak gibi görünüp de olmayabileceği ihtimali içimi sıkıyor. işte içimdeki burukluk ve sebeplerinden biri.

ben hâlâ 28 mayıstayım

öğretimin bireyselleştirilmesi ve uyarlama sınavının içimden geçmesi. aksi gibi daha sınavlar yeni başlıyor.

(bkz: düştüğünde kalkacak gücü bulmak)

ne zaman bu tarz başlıklar görsem buruk olmasam bile burukmuş gibi hissediyorum veya kendimi buruklaştırabilecek herhangi bir durum bulup kendimi buruklaştırıyorum.
bu sefer öyle bir şey yapmayacağım. beni kendi olumsuzluğuna çekemeyeceksin sözlük. buruk falan değilim.mutlu da değilim , mutsuz da değilim, bir şeyler hissetsem de bu şeyler tam olarak olumsuz şeyler değil. olumluya daha yakın fakat olumlu diyebileceğim kadar olumlu da değil. olumlulaşmaya çalışan tarzda düşünceler,hisler diyelim.
buruk değilsem neden bu başlığın altına buruk olmadığımı belirttim onu da bilmiyorum ama her neyse işte. buruk değilim, değilim kardeşim, bugün değilim hiç değilse. nazar duanızı alırım artık .

bizim oraya dolu yağmış. bahçemdeki ağaçlar ne hale gelmiştir. meyveler hep dökülmüştür. hadi bunu geçtim. onca buğday tarlası milletin. tam ürün alma dönemi yaklaşıyordu. aycicekleri, üzümler, nohutlar, kavun karpuzlar domatesler. hepsi bir şekilde bayağı zarar görmüştür.
bu yıl ülkemizde bayağı sorun çıktı ha. 2023 yılı kötü geçiyor evet.