şu an hissettiğiniz burukluğun sebebi

aynı kişi tarafından aynı, yerden aynı şekilde bir kez daha yara almış olmam. içim oldukça buruk. zoruma da gitti doğrusu. affedilenin nankörlüğünün bu kadar güçlü olması...

yazıp yazıp siliyorum o kadar boktan bir durum. en yakın gördüğüm kişiden yalanlar duymak bana öyle çok koyuyor ki. insan gerçekten de saf bir hal ile güvenip, sevmek istiyor ama öyle şeyler oldu ki keşke hiç hayatıma girmeseydi. keşke hiç tanımasaydım.

buda gol değil be.
tamam dedim, istanbul dedim burası mesleğimin en zirvesinde bulunacağım yer dedim, artık burada kalırım yerleşirim dedim ama yine olmadı ulan.
sıkıldım ben sürekli yeniden başlamaktan, yeniden hayat inşaa etmekten, yeni insanlarla tanışıp onların saçmalıklarına alışmaktan ve kendi saçmalıklarımın kabul görmesini bekleyip orada bir yerlerde yer etmekten.
niye lan niye?
hayat neden bu kadar zor? alt tarafı yaşayıp sonra geberip gideceğiz niye olum?
olum ben çok yoruldum lan!
hayatım boyunca içkiyi hiç sevmedim, hiç istemedim ve asla bağımlısı olmadım. güzel masa bulursam, güzel arkadaşlar güzel ortam kralını içerim sorun yok ama bağımlısı olmadım. eve giderken iki şişe bira alıp gideyim demedim. lakin canım acayip şekilde alkole başlamak istiyor.
ben sevmem ki olum içki içmeyi.
ben neden bu tür şeyleri düşünüp kendimce çıkış yolu aramak, bir şeylere yaslanıp bağlanıp birşeyleri unutmak zorunda kalıyorum. yaşlanıyorum lan eskisi gibi değilim ki abi. yorgunum ben vallahi çok yorgunum!
bıktım, sıkıldım, yıldım, tiksindim..... kendimden midem bulanıyor kusmak istiyorum kendime her bakışımda.
mutlu olmadım mı hiç?
oldum elbet çok mutlu oldum ama bunun bedelini misli ile ödedim. çok sıkıntısız bir şekilde sahip olunabilinecek şeyler için ben vallahi çok ağır bedeller ödedim. ama ödedikçe hafiflemedim. benden birşeyler gittikçe ağırlaştım, daha yorgun olmaya başladım.
olmuyor sözlük gerçekten olmuyor.
ben yeniden başlamaktan çok sıkıldım, çok yoruldum. içimde gram heyecan, heves mutluluk yok. bir yol var ve sadece gidiyorum. niye gittiğim hakkında, yolda başıma gelecekler hakkında ve eğer varabilirsem oraya ne yapacağım hakkında hiçbir fikrim yok.
birşeyler yapmaya çalışıyorum ama bir amacım yok.
sebep dediniz anlattım birazını.
ayrıca böyle hayatın da ben izzet-i ikramını s.....m.

çok büyük bir hayal kırıklığı

(bkz: kemal kılıçdaroğlu)

şu hayatta önümdeki tek engel benim. kendi kendime yaptığımı düşman düşmana yapmaz herhalde. hayatımın fırsatını, aşkını, en güzel yıllarını bile isteye ıskaladım ve buna devam ediyorum. istemesem de elimden kayıp gidiyor bir şeyler tutamıyorum. ne yapacağımı da bilmiyorum. koca bir sıfır gibiyim. kendimden umudu kestim.

böyle bir olmamışlık hakim.

kesin arnella bok etmiştir hissine kapıldım ve içim cız etti.
neyse barışırsınız barışırsınız.

en iyisi "uyudun mu?" diye mesaj at. ehehe

dilime hece düşmeyen, kalemimin yazamadığı sözlerim var.

hiç hissetmedim başarılı olduğumu hiç bı aferin diyemedim kendime hep çabala çabala dön dolaş aynı yer . ya iyi olacak diyorum geçer geçmiyor iyi de olmuyor daha benim mesleğim yok ya okuyorum ama ne olacak acaba yarın ölsem arkamdan diyecekleri tek bir şey bile yok hep hayaller kurarak geçiriyorum, çabalıyorum ama yok .yaşımda gidiyor biliyorum 21 yaş daha çok genç .hiç genç hissetmiyorum 20 li yaşlarda her şey hallolur diye düşünmüştüm bı bok olduğu yok sanırsın 20 değil 80 yaşındayım.

burukluk ata sporu sebebe ihtiyacı yok:)

insan düşünmeden edemiyor değil mi,bir kerede sorun çıkmasa ben çıkartsam sorunları diye.ne diyim ki burukluğuma, bıktın artık biliyorum ama işte napcan.

haziran ayı karambole geldi bitti
bayram ha geldi geliyor derken bitti
zamlar geldi

daha ne olsun eheh

enayi gibi hissetmek. özleminden çıldırdığım birini görmeyi erteleyebilecek kadar enayi olmak.

eksiklik ve sevilmemek.

şu an ne iyi gelirdi pek emin değilim ama şu anımın verimsiz geçiyor olması, burkuyoo. sısıısıs

sabah iş var. evde rakı içip, aylak edebiyatı okuyorum sözlükte. birisi üzülünce uyuyoomuş diğeri can evinden vurulmuş ağlıyoomuş falan.

abi ne kanser tiplersiniz. yaşama amacınıza kolum girsin bee. oooffff.

her gün bi dram yaratıp, bir iki artı oy alıp uyuyorlar gece 3 gibi.

bir gününüz de mutlu geçsin lan.

çok harcamak. içimizde sevgi çok diye her önüne gelene fazla fazla harcamak.

yalnızlık..

gece olması ve yine pişmanlıkların ruhumu kuşatması.

geç kalmışlık.
bir sorunu çözmekten ziyade -başta zararsızken- sorun haline geldiği süre içinde buna engel olmak yerine görmezden gelmek.
insan ister istemez "şunu şöyle yapsam yine bu hale gelir miydik acaba?" diyor. aslında sonuç kolay kolay değişmezdi sadece senin şunu da yapsaydım dediğin şeyi es geçmen canını sıkıyor. o konu yine bu noktaya gelirdi. sonucunun farklı olması hislerini de değiştirmezdi üstelik.
insan sebep aramaya durduğunda mutlaka gözüne bir şeyler batıyor. başta hoş görülen konular sonradan tek nefeste sorun haline gelmiş gibi davranılıyor.
sonuç olarak:
istiklal marşı ve kapanış. taraflar artık özgür.