türbanlı hakime güvenir misiniz sorunu

eski bakan ve milletvekili fikri sağlar, ‘türban’a ilişkin “yargılandığım zaman türbanlı bir hakimin karşısına gittiğimde benimle ilgili haklarımı koruyacağı ve adaleti yerine getirebileceği konusunda kuşkum var” ifadesini kullandı. sağlar’ın sözleri büyük tepki topladı.

peki neden böyle düşünüyor tamamen haksız mı? bu algı nasıl oluştu sadece provakasyon mu yoksa haklımı. bu şekilde düşünenler neden böyle düşünüyor acaba

türbanlı hakime değil, adaletin olmadığı yerde hiçbir hakime güvenmem!

torpille hakim olma ihtimali yüksektir. o yüzden zor.

bu kadar kutuplaşmanın olduğu bir ülkede bu bakış açısından sorun yaşamamanın imkansız olduğu sorundur. kendinizi sırayla türbanlı, türbansız, alevi, sunni, kürt, ateist, ermeni olarak düşündüğünüz zaman hakimin durumuna göre kuşku sahibi olabilirsiniz. bunun bir sonu yok. liyakat esasıyla yerine gelmiş biri ise o bir tc hakimdir sen de bir tc vatandaşısındır, bu kadar. ekstra tasnife gerek yok. asıl mevzu liyakat yani. bu arada,
(bkz: tayyip bu sorunu beğendi)

(bkz: başı açık hakime güvenir misiniz sorunsalı)

ben insanları kıyafetine göre değil, bana karşı olan haline ve tavrına göre değerlendiriyorum. herkese de bunu tavsiye ediyorum. yoksa çok kazık yersiniz çok.

ne olursan ol yine gel diyen alimlerin yetiştiği analdolu halkının haline bak!

isterse muz kostümü giysin adil mi değil mi ona bakarım,insanları dış görünüşüne göre yargılayacak kadar kişiliksiz değilim.

özelikle, konu "adalet" olunca konu, binlerce yıllık bir konu haline geliyor. bakın size bir soru sorayım? ingiliz hakim yada savcılarının kafalarına geçirdikleri "peruk" sizce ne anlama gelir? şu anlama gelir, saçım, başım, benim, lekem, yara izim vs vs hem görünmesin hem de "tek tip" giyinelim ki, sanık bundan huylanmasın diyedir.
yaz kızım: diğer alanlarda da çekincelerim var ama konu adalet olunca beni yargılayan kişinin kılık kıyafeti beni düşündürür.

--- alıntı ---
isterse muz kostümü giysin adil mi değil mi ona bakarım,insanları dış görünüşüne göre yargılayacak kadar kişiliksiz değilim.
--- alıntı ---

önemli olan giydiği, taktığı, kullandığı, yaptığı değildir. eğer "adalet adına" diyorsa orada bir duracaksınız. adaletsizliği sadece türbanlı hakim yapmıyor (misal), koca koca kaç yıllık erkek hakimlerde yapıyor. ümitcan uygun'un hakimi kadın mıydı?

türbanlı türbansız, sağcı solcu, müslüman ateist derken ülke kendisini ayrıştırarak mahvediyor ama birçoğu bunun farkında bile değil. fikirler dış görünüşte değil, yapılan şeylerde ortaya çıkar. benim için birinin saçının rengi ya da başında saçlarını örten örtünün olması önemli değil, fikirleri ve zihniyeti önemlidir.

seyit esenyurt 12 eylül döneminin zihniyetini ve dış güçlerin etkisini ''sağcı ve solcu ayırt etmeksizin, biz kullanıldık'' sözleriyle ifade etmişti. şu anda ise kullanılan tarafta mı yoksa kendimizi kullanan tarafta mıyız ayırt etmek güç.

önemli olan aldığı karardır. fakat yaşam tarzı açısından kullandığı başörtüsü çok farklı bir olay.

hakim bir arkadaşım, cb ile bir gazetecinin hakaret davasına bakıyordu geçenlerde. gazeteci, bir köşe yazısında cb hakkında eleştirilerde bulunmuş, cb ise bunu şikayet edip bir dava konusu haline getirmişti. hukuken ve objektif bakıldığında köşe yazısı yalnızca bir eleştiriden ibaretti. tesettürlü hakim, gazeteciye beraat verip yazısının hakaret unsuru barındırmadığı savundu ve dosyayı kapattı. yani demem o ki cumhurbaşkanı, kendi yaşadığı olaydan yola çıkarak böyle bir şeyin söz konusu olmadığını belirtmiş ve isabetli bir söylemde bulunmuştur.

işini hakkaniyetli yaptıktan sonra bize ne? yine erkek egemen toplum, kadınların hangi meslekte nasıl giyinmesi gerektiğine, nasıl yaşaması gerektiğine karar vermiş. napalm yani o zaman çalışan herkes okul üniforması gibi forma giyinsin. kızlar saçını arkadan bağlasın, erkekler 3 numara saçlı ve tıraşlı gezsin. böylece kimse kimsenin fikrini anlamaz. herhangi bir partinin temsilcisi değilse, işini eğitimi doğrultusunda aldığı kararlarla yapıyorsa beni yargılayan kişinin haç mı takmış, başörtüsü mü takmış olması önemsiz ayrıntılar. gündemimiz bile olmamalı.

türban bu ülkede siyasal simgedir kimse kusura bakmasın. türbanlı bir hakimin olaylara kanunla değil, kendi dini inancıyla bakacağını düşünüyorum.

biz bu ülkede mahkemeye çıkana kadar sakal uzatıp, eline seccade alıp pişman ayaklarına yattı diye olması gerekenden az ceza alan insanları çok gördük. bir kadın tecavüze uğradığında o saatte orada ne işi varmış diyen güruh, tecavüze dahi uğrasa kürtaj hakkı yoktur diyenler, tecavüzcüyle mağdur evlensin konu kapansın gibi şeyleri savunanlar hep aynı kesim. dolayısıyla bir taraf din edebiyatı yaparsa, hele hele karşı taraf aynı inançtan falan değilse oradan adil bir bakış çıkacağını hiç sanmıyorum.

türbanlı hakimleri savunanlar kafasında yahudi kepi olana güvenir mi?

nasıl ki askeriyenin bir kılık kıyafet kuralı varsa, adaletin de sabit bir kuralı olmalı. o kapıdan girdiğinde dinin değil sadece adalet ve kurallar dikkat çekmeli.

olay baş örtüsü, türban ve diğer örtünme giysileri değil, bir zihniyete atıf yapılıyor ama kimse o zihniyetle karşılaşma niyetinde değil.

daha kötüsü 2021 de hala bunun gündem olmasına izin vermek.

ülke o kadar gerideyiz ki, acı verici. 300 sene önce yapılması gereken şeyler hala yapılmadı ve yapılacak gibi de durmuyor. tanımdaki soru yanlış. bir soru var: dini semboller toplumsal hayatta yer almalı mı? dini semboller nelerdir? din eğitimi nasıl olmalı? vs. biz bunları cevaplamadan yukarıdaki soruyu sorduğumuzda bağlamından kopuk bir soru sormuş oluruz ve bu soruya cevap alabilmek için zaman çizgimizin şimdikinden farklı olması gerekir.

inanın ben de cevap bulamıyorum. -başörtüsü dini bir sembol müdür? -evet. -toplumsal hayatı yönlendiren kurumlardan başörtüsünü engellemeli miyiz? -bir müslüman boynunda haç olan bir hakim tarafından yargılanmak istemez. aynı durum başörtülü bir hakim tarafından yargılanmak istemeyen ateist ya da deist için de geçerli. ama bu örtüyü başlarına geçirmek isteyen kadınlara nasıl mani olacağız, böyle bir şeye hakkı yok kimsenin. insan hürdür ve istediği kararları verme hakkına sahiptir. burada bir paradoks ortaya çıkıyor. ve bu paradoksu tabiki ülkeyi darül harp mantığıyla yönetenlerin çözemeyeceğini çok iyi biliyoruz. ülkeyi saran liyakatsizlik kültürü de cabası.

inançlarımızı vicdanımıza gömene kadar bu zıtlıklardan kurtulmamıza imkan yok. öteki türlü biri yaşarken öteki yaşamaz.

güvenirim, niye güvenmiyim lan... şu zihniyetten bi çıkalım bak, türbanlı olması doktorluk yapmasına engel mi olum ? benim düşünebildiğim tek dezavantajı sıcak havalarda kafası daha çok terler ama soğuk havalarda da kafası daha az üşür bak onun bile artısı var. yani engel yok, ona güvenmeyeceğim kadar açık doktora da güvenmeyebilirim yani. bi de kendi gördüğümden bahsediyorum, gittiğim hastanelerin çoğunda türbanlı doktorlar hep daha iyi yaklaştı bana. yani çıkın bakın şu zihniyetten, bizim türban konuştuğumuz kadar elin gavuru konuşmuyo.

memesi gözüken hakime güvenir misiniz kadar saçma bir soru. size bir şey söyleyeyim asıl yobazlar bu ve bunun gibi düşüncelere sahip olanlardır. insanları etiketlemek ve bir sınıfa koymaktan vazgeçmediğiniz sürece bırakın uzayı avrupa’yı karşı sokağa bile geçemeyiz. yıldık sizin gibilerden.

türbanlı olsun veya olmasın. vicdanı yoksa her karar verme yetkisine sahip olan insan adaletsizdir. ben ne insanlar gördüm elit görünüp vicdansız olan. ben ne insanlar gördüm dışardan bakınca bir hiç gibi gözüküp adaletli ve vicdanlı olan. konu tartışmaya kapalı ve kilit.