yalnız yaşamak

arkadaş ortamında hala bekar sayısı evli sayısından fazlaysa zevkli olabilecek olan yaşam şeklidir. hergün istediğiniz yerde konaklayabilir, eve istediğiniz arkadaşınızı çağırabilir, evin altını üstünü dağıtma hürriyetine sahip olmanın keyfine varabilirsiniz. ancak arkadaş ortamındaki evli sayısı bekar sayısına oranla fazla ise, hiçbir şekilde keyif alınacak bir durum değildir. onun yerine (bkz: sevgili ile yaşamak) önerilir.

hayalimdir. maddi bağımsızlığımı çabucak elime alıp evlenene kadar ayrı evde yaşamak istiyorum. gece yarısı eve pizza söyleyip istediğim şarkıyı istediğim saatte mırıldanmak ayrıca evde pijamayla dolaşıp rahatça sigara içebilmek istiyorum. evlenene kadar 5-6 yıl şöyle yaşamak gerçekten çok güzel olurdu.

2 senedir yalnız yaşayan, bu aralar yalnız yaşamayan, yakın tarihte tekrar yalnız yaşamaya başlayacak biri olarak kesinlikle kalabalık ev > yalnız yaşamak

benim yaşam biçimimdir. öyle bir kaç senedir değil, doğdum doğalı alışık olduğumdur.
etrafta ses yapan bir kalabalık veya hareket eden insanlar, hic biri yalnızlığa çözüm değildir.
zaten en acısı da bu değil midir?
kalabalıklar arasında yalnız olmak, susmak, üşümek...

yalnız yaşamak güzeldir kimseye haber vermek zorunda olmazsın istediğini yersin evi dağıtırsin istediğin zaman toplarsın kafana göre evden gezmeye çıkar gidersin vs.vs.ama aklından hasta olursam yaşlanirsam ne olacak bana diye geçirmezsen...tüm bu vesveseler den sonra bir gün tek başına gerçekten hasta olmuş bir şekilde hastanede beklersin elini tutacak kimse yoktur.

bazen çok istediğim bir olay ama uzun süre devamlılığını sağlayacağımı düşünmüyorum.

kendisiyle barışık insanlar için cennettir. tuvalete girdiğinizde kapıyı açık bırakma özgürlüğünüz var. daha ne olsun. evde çırılçıplak dolaşmanın keyfi anlatılamaz.

tam anlamıyla yalnız yaşayamam şu şartlarda ama arada bir kaçabileceği bir evim olsun isterim

belli bir yaştan sonra zaruri bir ihtiyaçtır. çok avantajları olduğu gibi dezavantajları da vardır. ama mutlaka deneyimlenmesi gereken bir durumdur.

“yalnızlığı sevmeyen özgürlüğü de sevmez. kişi ancak yalnız olduğunda özgürdür çünkü.”

(bkz: arthur schopenhauer)
(bkz: yaşam bilgeliği üzerine aforizmalar)

ben sanırım biraz geçimsizim. yalnız yaşamak en iyisi. tamamen özgür oluyorsun ve istediğin arkadaşın istediğin zaman gelebiliyor muazzam bir şey.

evde tek başına yaşamak anlamına da gelebilir.
ama komşu vardır, eve ara sıra gelen arkadaşlar vardır, ne bileyim işte tanıdıklar ara sıra yalnızlığı hissettirmez.
ama bir de kimsesiz yaşamak vardır ki bu en acısıdır. telefon çalmaz, kapı çalmaz, merak edeniniz yoktur, bir sıcak ses yoktur.
bu aşamada yapayalnız yaşamak seviyesindedir kişi. bu çok zordur gerçekten.

ne kadar yalnızsan o kadar özgürsün. ne kadar özgürsen o kadar mutlusundur.

akıl mantık işi değildir kafayı yememek içten bile değil.

bir türlü yalnız bırakılmayınca tadına yeterince varılamayan , bazen çok keyifli bazen ise çok sıkıcı da olabilen yaşam şekli.

yaklaşık 10 yıldır yaptığım eylem, tabi zaman zaman kız arkadaşlarımla yaşadığım oluyor, annemler, babamlar falan geliyor, arkadaşlar bla bla bla. sanıldığı gibi büyük bir artısı yok, eksileri de var. yalnızlığı sevmek önemli, ben mesela tek başıma film izlemeyi, yemek yemeyi daha çok seviyorum, kimi kalabalık sever. ev içinde birşeylerle uğraşmayı seviyorum, bunları baba evinde de yapıyordum fakat kendi evin olunca daha iyi oluyor. kendinle barışık olmak önemli, hergün eve birini çağırırsan onun adı yalnız yaşamak olmuyor. zaten alışınca eve biri gelince tuhaf oluyorsun gidince daha tuhaf. ama ben mesela köpeklerim var iki tane onların sayesinde hiç yalnızım demedim, tercih meselesi.

bir süredir böyleyim ve ne kadar süreceğini bilmiyorum. alkol, kahve, sigara ve iş hayatı arasında gidip gelen berbat bir huzur.

bir süre sonra insanı aşırı sıkıyor hiç iyi değildir. bir ömür yalnız geçmez.

insan sıkılyor ama. alışınca vazgeçemiyor.

evlenmeden önce mutlaka her gencin deneyimlemesi gereken eylem. ( gerçi bu şartlarda evlenir misiniz, orası da size kalmış ) artı ve eksi kıyaslaması tamamen kişilerin kendileri üzerinden yapılacağı için doğal olarak bu konuda sadece kendi fikirlerimizi beyan edebiliriz. zira bu durumun tamamen iyi veya kötü bir duruma dönüşmesi kişinin karakteriyle alakalı. yaklaşık 10 yıldır yalnız yaşayan biri olarak kendi bakış açımdan değerlendirmek isterim.

+
* erken yaşta gerçekleştiği takdirde sorumluluk, ev geçindirme bilincini daha iyi anlarsınız.
* hafif yaratıcılığınız varsa mutfakta güzel vakit geçirebilirsiniz.
* sosyal biriyseniz arkadaşlarınızla harika vakit geçirirsiniz.
* yeni hobiler edinebilir, kendinize daha fazla vakit ayırabilirsiniz.
* alkol aldıktan sonra ''ulan şimdi bizimkilerin karşısına bu halde nasıl çıkacağım'' endişesi olmaz.

çok fazla yazabilirim ancak benim için en önemli olanları kısaca bu şekilde belirtmek istedim.

-
* bir müddet sonra yalnızlığa alışırsınız. kapı zilinin çalması bile sizi rahatsız eder. anneniz sizi ziyarete geldiğinde bile kendinizi kendi evinizde yabancı gibi hissedersiniz, rahat edemezsiniz.
* moraliniz bozuk olduğunda ev üzerinize gelir. bu gibi durumlarda o an kendinizi bir yerlere atıp sosyalleşmezseniz bok gibi bir psikolojiyle gözleriniz tavana takılmış bir şekilde saatlerce uykuyu beklersiniz.
* temizlik hastası bir anne tarafından büyütüldüğüm için düzenli olmak benim için kaçınılmazdı. en büyük problem olan ev temizliği konusunda hiç sıkıntı çekmedim. ancak dağınık ve depresif bir yapınız varsa ( bazı arkadaşlarımdan biliyorum ) eviniz potansiyel bir çöp evdir ve işin kötüsü tembelliğe alıştıktan sonra bunu düzeltmek çok ama çok zordur. beraberinde çeşitli hastalıklar da cabası.

çok uzatmadan bu şekilde bitirelim. merak eden olursa sorularınız için deneyimli bir yalnız yaşayan olarak bir tık uzağınızdayım.

teşekkürler.