yalnız yaşamak

yalnız doğmadın ama ölürken yalnız olacaksın

1+1 evde yalnız yaşama güzellemesi yapanlar henüz onu deneyimlememiş insanlardır bence.
çünkü yalnız yaşamak öyle çok da matah bir şey değil.
2,5 yıldır mecburen yalnız yaşıyorum ve hiç hoş da değil.
bir ses duysam sesleneceğim kimse yok. biri yanlışlıkla zilime bassa ödüm kopuyor kim geldi acaba diye. tüm tamir tadilat işlerini kendim yapmak zorundayım. bir keresinde babamı görüntülü arayıp bulaşık makinemi söktüm ve tamir ettim mesela. ulan babamın evinde her şey bedavaydı. özgürdüm de. aslında yalnız yaşama isteği olanların çoğu ailesinden kaçmak için istiyor bunu bence. benim böyle bir kaçışa ihtiyacım da yoktu.
kalabalık yemek masaları severim mesela ben, yalnız yemek yemekten nefret ediyorum. bu yüzden sürekli evime misafir davet ediyorum.
erkekler için güzel bir şey olabilir ama şahsen bir kadın olarak bana zor geliyor. alışamadım ve alışamayacağım da sanırım. bazen ev arkadaşı mı bulsam diyorum ama ona da güvenemiyorum. kendi başımın çaresine bakıyorum bir şekilde. bazı anlarda keyifli oluyor ama sadece bazı anlar..

4'çü namusuz alçakların, fakir erkekleri sürgün ettikleri bunaltıcı yaşam şekli.

insanı o çok dalga geçtiği sözlüklerden birine üye bile yapar.
öyle bir şeydir.

seviyorum yalnız yaşamayı. evin sadece bana ait olmasını. zaten oldum olası gürültü sevmem. evde ışık sevmem. yüksek ses sevmem.
artıları eksilerinden çok.

canın nasıl istiyorsa öyle bir özgürlük alanı.

bir süreliğine, belki de uzun bir süreliğine, hayatımın sonuna kadar uygulamam gerektiğini düşündüğüm.

kısa vadedi iyi hissettirir uzun vadede insanı bitirir.

zaman içinde kanıksandıkça, günü geldiğinde o yalnızlığa dahil olacak kişiyi seçme kriterlerini de yükselten bir eylem. bu yalnız yaşamanın 10 tane evresi vardır belki. örneğin ilki, aileden ilk kopuş ve akabinde gelen tamamen özgür kalmanın verdiği şaşkınlık duygusu ile yapılan dengesiz hareketler, partiler, selam verilmeyecek insanların eve doluşması vb. bir şey olabilir. bir diğeri depresyon ve içe çekilme dönemidir belki. yani salt yalnızlığı tadıştır. yalnız yaşamanın da, daha kalabalığı ve daha yalnızı olur, evet. falan filan. anladınız olayı sanırım.

işte zamanla, tahammül eşiği düşüyor insanın. kurulan düzen öyle sabit, öyle kerpiç gibi oluyor ki, ona dahil olabilmek zorlaşıyor bir yabancı için. işte bu durumda olanlara yalnız yaşam gurmesi denir. lezzetli bir yalnızlığı bilir bu insanlar. daha sakin, daha spesifik zevklere sahip, yalnız yaşamı süresince görebileceği her türlü acı ve tatlı zevki tatmış, doygunluğa ulaşmış, yalnız yaşamaya bağımlı, sorumluluk duygusu yükselmiş, maceraperestlikten garanticiliğe kaymış bir birey ortaya çıkar. bir yalnızlık uzmanıdır bu birey. işte tam bu noktada o yalnız yaşama dahil olan, olabilen insanlar çok daha kalıcıdır. çünkü bir masteryalnız, asla mutfağına ikinci bir yalnız sokmaz kolay kolay. sokuyorsa, "o insan süpermiş demek ki" deriz mantık olarak (mantık doluyumdur demesi ayıp).

çoğu kişi belirli bir yalnız yaşam süresini aşamadan, yalnız yaşam yarıömürleri tükeniyor. ortaboy memeli süt gibi bir yengenin kına terliğinde veya gelin çuvalında kaybediyorlar yalnızlık bekaretlerini.

yalnız yaşamak, öyle ya da böyle, kazanılması gereken bir hayat tecrübesi. kişinin gelişimi açısından bir süreliğine de olsa şart. yalnızlık dönemlik bir şey çevremdeki çoğu insan için. masterchefe katılan acemi yalnız adayları gibi bu ibibikler, iki dakikada satıyorlar yalnızlıklarını. çünkü yalnızlık kimisi için çok kısa bir macera, kimisi içinse belirli bir alışmışlıktan sonra vazgeçilemez bir yaşam tarzı . hayırlı yalnız yaşamalar dilerim yaşayanlara. kafanıza göre olsun olan biten. (iki dal ayak alırım sevabına maşallah, o ayrı tabi)

türkiyede eşsiz bir lükstür.1 yıldır yalnız yaşıyorum gençleştim.

duvarlar dostun olmadıysa şimdilik güzel.

asla yapmam dedigim seylerden biri. yalniz yasamayi seven bi insan degilim. cogunun aksine aile evine hastayim ben. evet.