yalnız yaşamak

yalnız doğmadın ama ölürken yalnız olacaksın

1+1 evde yalnız yaşama güzellemesi yapanlar henüz onu deneyimlememiş insanlardır bence.
çünkü yalnız yaşamak öyle çok da matah bir şey değil.
2,5 yıldır mecburen yalnız yaşıyorum ve hiç hoş da değil.
bir ses duysam sesleneceğim kimse yok. biri yanlışlıkla zilime bassa ödüm kopuyor kim geldi acaba diye. tüm tamir tadilat işlerini kendim yapmak zorundayım. bir keresinde babamı görüntülü arayıp bulaşık makinemi söktüm ve tamir ettim mesela. ulan babamın evinde her şey bedavaydı. özgürdüm de. aslında yalnız yaşama isteği olanların çoğu ailesinden kaçmak için istiyor bunu bence. benim böyle bir kaçışa ihtiyacım da yoktu.
kalabalık yemek masaları severim mesela ben, yalnız yemek yemekten nefret ediyorum. bu yüzden sürekli evime misafir davet ediyorum.
erkekler için güzel bir şey olabilir ama şahsen bir kadın olarak bana zor geliyor. alışamadım ve alışamayacağım da sanırım. bazen ev arkadaşı mı bulsam diyorum ama ona da güvenemiyorum. kendi başımın çaresine bakıyorum bir şekilde. bazı anlarda keyifli oluyor ama sadece bazı anlar..

4'çü namusuz alçakların, fakir erkekleri sürgün ettikleri bunaltıcı yaşam şekli.

seviyorum yalnız yaşamayı. evin sadece bana ait olmasını. zaten oldum olası gürültü sevmem. evde ışık sevmem. yüksek ses sevmem.
artıları eksilerinden çok.

canın nasıl istiyorsa öyle bir özgürlük alanı.

bir süreliğine, belki de uzun bir süreliğine, hayatımın sonuna kadar uygulamam gerektiğini düşündüğüm.

kısa vadedi iyi hissettirir uzun vadede insanı bitirir.