yalnızlığın en iyi tanımı

bugüne kadar duyduğum en güzel tanımı sizinle paylaşmak istiyorum.
kız kardeşim yurt dışında bir ilkokulda öğretmenlik yapıyordu. bir senelik bir görevdi bu. tabi yalnız yaşıyordu orada. biz de onu sık sık arıyoruz. bir gün bir karpuz almış, bize şöyle dedi. insan yalnız olduğunu nasıl anlıyor biliyor musunuz? bir karpuzu yiyememekten. doğru söylüyor, evde olsa o karpuz buzdolabına ikinci defa girmezdi.

bir saatlik okumayla unutulmayacak bir dert yoktur..
-gazi mustafa kemal atatürk

mustafa kemal gibilerin derdi bizim yalnızlığımızın yarattığı sıkıntılardan çok daha büyüktü canlarım. hangimiz çadırımızda kitaplarımızı okuduğumuz gecelerin sabahlarında bir ulusun kaderini belirleyecek kanlı çatışmaları yönetmiştir?
o en zor zamanlarda bile zihinsel, ruhsal sağlığını koruyabilmek için kitaplara sarıldı.
kaygı, endişe, yorgunluk, ümitsizlik, karamsarlık... bu insani duygulara kapılmamak ya da onlardan uzaklaşmak için bugün çok fazla imkanımız var.

yalnızlık zenginlik yurdudur.
sevmesini bilene.

özleyecek birinizin olmamasıdır..

kendi kendini her durumda teselli ettiğin mutlu ettiğin durumdur.

özlemin azı çoğu olmaz, hepsi ağırdır.

cesare pavese

kimilerinin sevmediği ve asla sevemeyeceği bir duygu olup kendileriyle araları iyi olan birçokları için ise alışkanlık halini aldığında yaşam tarzı olarak benimsenecek kadar özel ve ulvi bir duygu.

yalnızlık, pencerenden sızan güneş ışığına umut bağlamaktır.
fazla yalnız kalmak depresyona sokar insanı. o yüzden odadan çıkın ve ailenin içine karışın.

sevinçlerini anlatacak kimseyi bulamamak, telefonda bile.. yaşayan bilir.

yoksulluk.

konuşmayı unutursun. tam cevap verecekken kelimeler bir anda kaybolur ve susmaya mahkûm kalırsın ya işte öyle bir şey.
kendini en iyi hissettiğin an gecenin en karanlık vakti ve kimsenin olmadığı, seslerin kaybolduğu zamandır.
yalnızlık bir süre sonra içinden çıkılamaz bir hâl alır ve birileri veya birisi yaklaşmak istediği zaman bir anda kaybolma hissi yaratır.

aslında sahip olduğunuz en eski "şey" yalnızlık. farkında değilsiniz. hep bir "şey" lerle kapatarak görmezden geldiğiniz. ama ne yaparsanız yapın, hep aynı yerde ve biçimde durup sizi bekleyen ve bekleyecek olduğunu bildiğiniz bir şey. kaçabileceğinizi sanmakta yanılıyorsunuz.. çünkü yalnızlık sizsiniz, yalnızlık sizsiniz unutmayın, kendini eksik ve tamamlanmamış bulan siz.. ha bire yeni yeni "şey" lerle güya (örtüpte yalnızlığınızı) kendini tamamladığını, kurtulabileceğini sanıp öyle devam eden, geçici ve yalancı örtüyü kaybettiğinde de yeniden çaresizleşen siz.. güneşli bir günde parkta gölgesinden kurtulmak için koşturan çocuklar kadar safsınız.. gölgenizden korkmamanız gerektiğini öğrendiğiniz gün ancak büyüyebileceksiniz..

herkesin için de hiç kimsesin.

attila ilhan
sisler bulvarı/ sayfa/ 38

gölge etme başka ihsan istemem

yalnızlık dediğin, bir film izlerken, en heyecanlı kısımda tuvalete gitmek zorunda kaldığında yaşadığın acı dolu anın tanımıdır.

kendin seçtiğin zaman güzel hede. sevgili yalnızlar, kardeşlerim! sorun bakalım kendinize, siz mi seçtiniz bu yalnızlığı? dürüst olun ama.

ya birde yalnızlığınız da olmasaydı elinizde ne yapardınız hiç düşündünüz mü.. kaybetmeyeceğiniz tek şeydir yalnızlığınız yaşamda. bir tek onu alamazlar elinizden unutmayın.. hafife almayın yalnızlığı, değerini bilin.. bir gün.. bir an.. ama mutlaka.. ihtiyaç duyacaksınız ona..