yalnızlığın en iyi tanımı

bahçe yeşil gözüksün diye dikenler ekmek yerine bahçeyi boş bırakıp zarardan uzak kalmaktır.

sessizlik.

gece uykuya yatarken "iyi geceler" diyememek.

bazı yemekleri yap(a)mamak

size tarif edemem ama acile gittiğim gece monitörden yansıyan halimi atabilirim. orda bile ışıl ışıldım ondan çektim. bana yalnızlık koymaz da dışarda birini tek başıma beklemek sıkıcı. veya yalnız yemek yerken etraftakilerin bakışları da rahatsız eder. bi de bazen kornaya abanmak yetmiyor çıkıp dövmek lazım. o zamanlar tek olmak sıkıntı yaratabilir.

yalnızlık tahammül edilmesi zor bir şeydir. insanın kendisiyle barışık olmasını gerektirir. insan kendisiyle barışıksa bu defa sosyellik zor olabilir. çünkü insan kendi sesini dinlemek ister, yani biraz kafa dinlemek ister.

ama insan kendisinle barışık olmadığında... işte o zaman çok karışık duygular hisseder. insan karışık duyguları kaldıramaz. bu defa adeta bir su ayısı (tardigrad) gibi işletim sistemini yavaşlatır. buzul çağı bitene değin, yani milyonlarca yıl o vaziyette kalabilir. buzların çözümünün çıtırtısal başlangıcı çoğu zaman bir merhaba iledir. insan kabul görmeye ihtiyaç duyar. birinin onu kalabalıklar içinde ayırt etmesini arzular. insan kendisinle barışık olmadığında, bir de yalnız olduğunda, kendisini frekans dışı, tanım dışı, hikaye dışı, topluluk dışı, simgesellik dışı algılar. bugüne dek tanıdığı bildiği tüm zavallılarla eş değer görür kendini. havalı göründüğünü varsayamaz. havalı görünmek için üzerine iliştirdiği küçük anekdotlar bile zavallılık kanıtı gibi gelir kendisine. bir kara leke gibi algılar kendisini. bir cüzzamlı gibi. kutsanmak zorundadır. bu lanetten muaf biri çıkıp kutsamalıdır onu

nerede bir ateşin etrafını sarmış bir topluluk görsek bu halkaya dahil olma isteğinden nasıl kaçabiliriz. halk ve halka. işte topluluk. seni çağırıyor olmalılar. "sen de gelsene, niye dışarıda kaldın?" çağırıyorlar işte. gördüler beni de. geliyorum dostlarım. hadi içelim, sağlığımıza...

bugün belleğinizin kuytularındaki bir sevdiğinizi hatırlayın, ona bir merhaba deyin , gerisini düşünmeyin

bugün twitter'da bi kıza denk geldim yalnızlıktan artık çığlık atıyodu bi kahve içip sohbet edebileceği kimsesi olmamasından yakınıp ağlıyordu. işte yalnızlığın tanımı budur

tuvalette sıçarken kapıyı açık bırakıyorsan yalnızsındır.

“yalnızlık, insanın kendisiyle baş başa kaldığında bile kendini misafir gibi hissetmesidir."

alışılmış konfor..

ne okuyacağımı seçme hakkım var mı yok mu ?
ya ayşe nin ?

sosyal yalnızlık;
etrafında konuşacak kimsenin olmamasıdır.

duygusal yalnızlık;
kalabalıklar içinde anlaşılmama, bağ kuramama hissidir. kalbin bir gün anlaşılmayı bekleyerek tuttuğu nöbettir. en yıpratıcı olan budur.

seçilmiş yalnızlık ise;
kontrollüdür. kendi sesine ihtiyaç duymaktır. ruhun kendine verdiği moladır. kimsenin eksiltmediği, kimsenin çoğaltmadığı bir alan, nefes alacağın geniş bir iç odadır... buradan selam.

"yalnızlığına iyi bak, sahip çık. kaç kişinin emeği var onda kim bilir..."
oğuz atay- tehlikeli oyunlar

kaçıştır. tüm duygusal boşluklardan, zayıf düşüren tüm duygulardan koşarak uzaklaşmaktır.

dahil olamamaktır. herhangi birinin hayatına, mutluluklarına, acılarına, her neyi varsa...