yazarların hayal ettiği yaşam

sakin bir sahil kasabasında yaşamak.

çok kısa zaman önce bir cenaze törenine katıldım. arkasından yaşananları gördükten sonra dünya için hiçbir şeyin hayalini kurmamaya karar verdim kendi adıma. sizin canınızı dişinize takıp kazanmaya çalıştıklarınız, bıraktıklarınıza kavga sebebi oluyor. yiyin, için, gezin boş verin.

ne demişti necip fazıl ;
"fazla ciddiye almayın bu hayatı, nasıl olsa içinden canlı çıkamayacaksınız."

aklıma ben fogle'ı getiren tanımdır. bbc earth'te bir program sunuyor. hayal ettikleri yaşamı kurmuş insanların peşinden gidiyor. afrika, avustralya, kuzey amerika, karayipler, iskandinav adaları ya da güneydoğu asya... bir çöl, bir tropik ada, bir orman ya da bir dağın zirvesi... ben için ortam bir açık büfe gibi. düşünsene... çeşit çeşit "hayal edilen yaşam"... aralarından birini seçip alabilirsin. olmadı bunlardan mix yapıp kendininkini yaratabilirsin. şehir hayatı, modernizmin dayattığı zorunluluklar, yabancılaşmalar, ruhu pörsümüşlükler...yok. olan; kişinin, olabildiğince kendi içsel sermayesinin dışa vurumu olan bir yaşam. güzel bence.

rakı şişesinde balık olsam*

küçük bir sahil kasabası, yemyeşil bahçeli bir ev, birkaç kedi, minik bir masada sıcacık kahvem ve yazımında son aşamaya geldiğim kitabım. akşamında kocaman bir sofra etrafında dostlarım, huzur, mutluluk, aşk güzel olan ne varsa bu hayale sığdırdım.

şu an yaşadığım hayat birçok kişinin hayali ve ben de çok seviyorum bu hayatı. yalnız asıl hayalim var ki o da birkaç dönüm zeytinlik. deniz de görürse tadından yenmez. içinde ufak, bembeyaz bir ev, birkaç patili, kanatlı ve küçükbaş dost. gerisini de ben hallederim.

hayal ettiğim yaşama sahibim , hayaline kavuşunca oluşan yoksunluk hissi başka bir şeymiş ak47.

bir sahaf dükkanım olsun, rafları okuduğum kitaplarla dolu. sabah erken saatlerde gelip açayım dükkanı. o mis gibi kitap kokusunu çekeyim içime. hemen bir kahve yapıp, anadolu rock şarkısı açayım. dizilmesi gereken kitapları dizeyim raflara. gelen müşteriler ile sohbet edeyim, çay kahve ısmarlayayım. küçük hediyeler vereyim onlara. dükkana kimsecikler gelmediği zamanlarda kahvemle kitabımı okuyayım. akşama doğru evime gideyim, küçük ama müstakil olsun yeter. lükste hiç gözüm yok. evde sevdiğim insan, kedi ve köpek dostlarım olsun. neyse çok kaptırdım kendimi. sonra olmayacak hayallerde uçmaya devam ediyorum.*

sevdiğimle ortak hayalimiz şöyleydi : kalabalıktan uzak , yeşillikler içinde göl kenarında bir evde yaşamak... ama hayat mücadelesindeyken hayalleri gerçekleştirmek zor. emekli olunca anca ki ülkemizde emekli olana kadar enerjin kalmıyor. şimdilik pandeminin dünyadan tamamen gitmesi ve maskesiz yaşam diyeyim.

cebimde ne kadar param var diye düşünmeden dilediğim şeyleri alabilmek ve dilediğim şeyi yapabilmek.

insanlardan uzak bir yaşam.

hayal ederken ölüp gidiyoruz zaten.

hayallerimizi yaşıyoruz. allaha şükürler olsun.

kışı net yaşayabileceğim, odun kesebileceğim, el örmesi kazak giyip, sakalımı rahatça bırakabileceğim bir yaşam. allah'ın ele avuca düşürmediği, kendi ailesine bile muhtaç olunmayan bir yaşam.

bahçesi olsun, bitkilerimi ve sevdiğim çiçekleri ekebileyim. bir köpeğim olsun, sokaktaki arkadaşlarını çağırabilsin bahçeme. ev ne büyük ne küçük olsun, duvarlarını doldurabileyim yeter. ben sanırım fazla erkenden emeklilik hayatı düşünmeye başladım.

kendim için değil herkes için bazı hayallerimin olduğu bir yaşam var.

doğa ile hayvanlar ile barışık
sevgiyle, saygıyla, vicdanla, hak ve hukukla hareket ettiğimiz
canlı yaşamını her simgeden (para, sosyal statü, siyaset) üstün tuttuğumuz
parayı amaç için değil araç için kullandığımız
çarpık kentleşmeden, terörden, kirlilikten, kıtlıktan, afetten uzak
hak edene hak ettiği değeri verdiğimiz
işsizliğin ve geçim sıkıntısının olmadığı
birbirimize düşman hareket etmediğimiz, aynı yolun yolcusu olduğumuzu bildiğimizden her düşene yardım eli uzattığımız
çocukları kadınları hatta tüm insanlığı el üstünde tuttuğumuz
suçun olmadığı
bir de apartman daireleri yerine müstakil evlerde yaşanılan sokaklarımızın olduğu (bunu kendim için istedim evet)

bir yaşam hayal ediyorum.

limitsiz bir kredi kartım olsun gerisini ben hallederim.

konteyner evimi yapıp herkesten uzakta şarabını içerek ölmek istiyorum.

ben ankara'da yaşamaktayım. bu bayram izmir' e gittim. hayatımda hiç izmir'e gitmedim, ilk defa bu yıl gittim. böyle emekli olduğum çoluk, çocuk, torun, tombalak hepsini alıp izmir' e gitmeyi ve geri kalan ömrümü orada sürdürmeyi hayal ediyorum.