yazarların içinde oldukları yaş ile ilgili fikirleri

fazlasıyla büyüdüğüm bir yaş *
hayatımın en zor dönemlerini geçirdiğim, sonrasında hayatımda hiç olmadığı kadar hızlı iyileştiğim, sevdiklerimin değerini daha iyi anladığım, bazı durumlarda annemden bile olgun davrandığım bir yaş.
daha yarısındayız bakalım neler geliyor.

çok kullanışlı. geçen sene yanlışlıkla şimdiki yaşımı söyledim bir kaç kere. sonra amaan ne fark eder deyip, bütün sene söyledim.
bu sene de bu yaşımı söylüyorum, seneye de bu yaşı söylemeyi düşünüyorum.
3-5 yıl daha götürür beni gibi ya.
edit: insan yaşını yanlış söyler mi? aralık doğumlu olunca söyler. sürekli bir yaş hesabı sorunu yaşatıyor. yaşıtlarımdan farklı yaşta gibi oluyor.

çok kritik bir yaş. ansızın zengin olabilir, evlenebilir, kendinden vazgeçebilir, yeni bir eğitim sürecine başlayabilir, iş hayatına atılabilir, hayattan kopabilir yada sıkı sıkıya bağlanabilirsin -22 yaşın en kötü tarafı hiçbir yere bağlı olmayan bir yerdesin ve ilerisi puslu..

2 yıl sonrası orta yaş artık. iyi yaşamak lazım.

ne büyük ne çocuksun. ne erkek ne adamsın. ne kızçocuğu ne kadınsın. ortada bir yerde sıkışmışsın. belirsizliğin içinde debeleniyorsun.
işin kötü tarafı yaşıtların bu durumu bu kadar dert etmezken sen hala gerçekleştiremediğin hayallerine hesap veriyorsun.
araftasın yani. işin kötüsü gelecek artık sandığın kadar güzel gelmiyor. öyle savruluyorsun işte..

su soğuk. ama alışıyorsun.


zor bir yaş olduğunu saçlarım beyazladığında idrak ettim.

fatih'in istanbul'u fethettiği yaş+dört. çeyrek asır. beşin karesi. altı yüz yirmi beşin kare kökü.

bu yaşa geçtim geçeli otuza yirmiden daha yakınım. geçirdiğim her gün mesafe biraz daha azalıyor. zaman zaman yaşımı unutup içimden tekrar hesaplıyorum. çünkü öyle bir yaş ki ne ara ulaştım anlamıyorum. sanki arada kayıp birkaç yıl varmış gibi. bu yaşla ilgili fikrim oluşamıyor. yirmi dört tam benim yaşımdı ama bu değil.

35 olmak üzereyim, sanki 30dan sonrası daha bi heyecanlı zevkli geçmeye başladı
hayallerine ve dahi ilerisine ulaşmış ayakları yere daha sağlam basan ne istediğini bilen, daha net ifade eden biri oldum
sağlık problemleri dışında bi sıkıntım da yok herşey yolunda, yani bundan sonrası için hayatımda + - bisi olmasa bile sorun olmadan ömrümün sonuna kadar yaşayabilirim.

22 yasındayım cips mips mi yesem. fikrim felam yok.

bitmesine 10 gün var ama kendisi hakkında hiçbir fikrim yok. (bkz: swh)

en eksik hissettiğim yaş

yolun yarısını geçeli oldu baya. açıkçası ne hissettiğimi, ne hissetmem gerektiğini bilmiyorum. sıkıcı, yorgun ve beklentilerimden uzak bir hayatım oldu. bu sebepten içimde kalan, daha doğrusu patlayan şeyler var.
liste yapsak şayet, herşeyi yaşadım diyebilirim ama istediğim gibi değil. garip bir duygu bu. zira şu an hala yapmak istediklerim ile mevcut durumum çelişiyor gibi duruyor. bir kararsızlık hakim sürmekte zihnimde geleceğe dair. minare yıkılmış ama mihrap yerinde duruyor kıvamına geldim mi onuda bilmiyorum?
soru işaretleri, keşkeler, ihanetler ve hayal kırıklıklarının fazlaca olduğu bir bünyeye ne iyi gelebilir ki?
yeni bir gezegen?
bilmiyorum, galiba bilmekte istemiyorum. umurumda olma seviyeside azalmakta açıkçası. istediğim şey huzur. korkmamak istiyorum, insan gibi yaşamak istiyorum sadece. eziyetlerim bitsin istiyorum. fiziksel olarak zayıfladığımın farkındayım evet. o meşhur gençlik ateşi kor haline dönmekte onu da biliyorum muhterem.
bu konu ile ilgili net fikrim bulursam şayet, huzura kavuştuğumda oluşacaktır, ve umarım bunu bulduğumda bir mezarda gömülü olmam.
bunu gerçekten yazmak isterdim.
ps: sokayım böyle hayata.

sanırım hayatımın dönüm noktalarından biri olacak.

ma 23 güzel bir yaş...
diyeceklerim bu kadar, teşekkürler.

ben daha gençken, şimdiki yaştaki kadınlar permalı, vatkalı, garip diz altı çoraplı, gittikleri evlere kendş terliklerini götüren ve daha kırışıklık sahibi, gözüme de çok teyze gelirlerdi. aynaya bakıyorum teyzeye benzemiyorum yada bana öyle geliyor bilemiyorum. teyze gibide hissetmiyorum. bunun dısında insana çok farklı bir sükunetin, anlayışın ve aynı zamanda gaddarlıgın düştüğü bir yaştayım sanırım.

her yaşın bir güzelliği var en güzel çağımdayım.

diyen doğru demiş. sadece çok çabuk geçiyor.

türkiye'de son yağlı kontratını yapan futbolcu yaşı.

dahiliye yan dal uzmanlığını bitirmiş zorunlusunu yapmakta olan hekim yaşı.

13 yaşında sigaraya başlayıp ortalama bir buçuk paket tüketim sonucu 30 paket/yıl sigara öyküsü olan insan yaşı.

lise ve harp okulu çıkışlı bir subayın hemen hemen yüzbaşı rütbesine ulaşacağı yaşı.

ne bileyim 33 34 bu yaşlar çok keto yaşlar gibi.

29 aralık'ta 30 oldum. değişen hiçbir şey yok. hayat her zamanki hızında devam ediyor. yeni yılla birlikte yeni bir yaş dönemine girerken tek dileğim vefatların olmaması oldu. zira artık bir kaybı daha kaldıramam. artık yaşamdan tat almak, canlılık katmak istiyorum. ölümler değil, doğumlar olsun istiyorum.

26 olmama aylar kala
bu yaşımda sahip olmayı hayal ettiğim hiçbir şeye sahip olamadığım için kızgınım kendime

gençliğinin sağladığı hayalperestliğin büyük bir kırılganlığa dönüştür yaştır 30'a yaklaşmak. içinde yaşadığın dünyanın gerçekleri ile yüzleşir, bunları gücünün yettiği kadarıyla gögüslemeye çalışırsın. özellikle türkiye'de yaşıyor olmak zaten bir challenge'dir.

yaş ne olursa olsun umudu ve yaşamaya olan tutkuyu kaybetmemeli. en kötüsünün içerisinde bile ışık yakacak yolu bulduğunuzda, her darbede hızlıca iyileşiyorsunuz çünkü kendi kendinizin gücü olmayı öğreniyorsunuz. insan kendi kendisini iyileştirmeyi öğrendiğinde, hayatı çok kolay oluyor.