yazarların içinde oldukları yaş ile ilgili fikirleri

eskiden kırk yaşındakiler çok büyük olurdu ya da bana öyle geliyordu ama ben öyle kendimi hiç büyük hissetmiyorum neden acaba? hatta kırk yaşla ilgili çok söylemler vardır, artık belli şeyleri görmüş geçirmiş oldukları düşünülür. bir keresinde seneler önce pazardaki bir kadının hayatında ilk kez acur görüp de "40 yaşıma geldim, taa* böyle bir şey yemedim" dediğini de duymuşluğum vardır ama oradaki kadının benden çok ama çok büyük olduğuna eminim ama kanıtlayamam. *

hayat, evren ve her şey’le ilgili nihai sorunun cevabı

kendi yerimi bildiğim yaştayım. 41 spor bildirir.

bu yaşlara dönmek isteyeceğimi bildiğim için elimden geleni yapmaya çalıştığım yaş

42. bir kere genç kuşakla bağlar artık yavaştan esnemeye başlıyor. ben görünüm ve tarz-tutum icabı bu yaşıma kadar gayet rahat idare ettim bu durumu, ama artık başka şeyler devreye giriyor. esprilerimin, beğenilerimin, değer verdiğim şeylerin artık genç kuşakta eskisi kadar karşılık bulamadığını hissediyorum. aradaki boşluk büyüyor.

diğer yandan, kendi kuşağımla ilişkilerim daha dengeli ve anlayışlı hale geliyor. aramızda gizli bir söz birliği varmış gibi.

gençliğin bittiğini kabul ettiğimiz bir kırılma noktası var sanıyorum. oraya doğru yaklaştığımı hissedebiliyorum.

ne eskisinden daha mutluyum ne daha mutsuz. gereğini yapıyoruz amirim.

30'lu merdivenlerin henuz iki basamak ustundeyim. bu yas araligi sanki bir seyleri degistirmek icin birazcik gecikilmis (ama gec hic'ten iyidir), lakin gecikilmesine ragmen koklu degisiklikler icin de hayli uygunca bir yas donemi.
30'lu yas donemini ben 20'lerden daha fazla verimli gecirilebilecegi kanisindayim. cunku iyi-kotu hayata dair deneyimler edinilir, karakter oturur, tecrubelerin verdigi bir olgunlasma surecine girilir. maddi/manevi imkanlarin bilinci artar; dolayisiyla zamandan, paradan ve dahi iliskiler icerisindeki israftan uzaklasilir. yasanilan hayata duble bir itina gosterme durumu ortaya cikar kisaca.

#1784177 bende iki altındayım ama hepsi birbirinden beter.
çok güzel olması gerekirken denk geldiğimiz zaman aralığı hem kabus hemde halis bir rüya gibi.
düzelir diye umud edelim.

yarın yolun yarısı denilen yaşa gireceğim. hislerimi yarın yazarım.

hayatımın hiç bir yaş aralığında bu yaşım kadar gerçek bir yaş hissetmedim. mesela ilkokula başladığımda 1. sınıf boyunca arkadaşlarım abi dediler bana, 2. sınıfta farketti öğretmenimiz bu durumu ve beni tahtaya kaldırıp o sizin abiniz değil arkadaşınız dedi. 14 yaşına geldiğimde askerliği nerde yaptın birader soruları başladı. 16 yaşından itibaren yaş sınırı olan bar, meyhane, disco gibi yerlerde yanimdaki arkadaşlarıma kimlik sorup geri çevirdiler ben sorgusuz girdim hep. insanın olduğundan yaşlı göstermesi değil bu aslında. kalıp meselesi. 8 yaşımda iken garson beden kıyafetler bana olurdu. 5. sınıfta mesela babamın ayakkabılarını giyip okula gidebiliyordum. tabi bu görüntü ile gösterdiğim yasa uygun davranmam gerekiyordu. o zamanlar çok güzeldi. küçük ama büyük olmak. 40 a iki kala şunu anladım. doğdum ve büyüdüm. çocukluk hayal meyal gençlik ise sallantida. sanırım bunca sene ilk defa yaşımı hissediyorum.

her şey çok garip.
yani otuz yaşında gibi ama yirmiyi de özlemiyor insan. toy geliyor eski yıllar.
hatta küçümsüyorum o yaşlardaki beni.
eğer o yaşlara geri dönebilsem ohoo neler yapardım.
bir yandan da geri dönsem yine aynı gerzeklikleri yapacağımdan eminim.
sonuç olarak yaşlı değilim ama genç de değilim.
yaşıma on yaş daha eklediğimde her şey değişecek.
bara gidip dans ettiğimde herkes dönüp bıyık altından gülecek.
hala küçük gösterirsem kurtarırım belki.
bilemiyorum.

baksan; ne başındayım yolun, ne de sonu görünüyor.
her yeni yaşımda yeni umutlarla dolup, yine her yeni yaşımda o anki aklımla önceki yıllarıma dönmek istediğim bir girdabın içindeyim.
bitmek bilmeyen bir huzursuzluk duygusu, hiç elde edemeyeceğimi hissettiğim bir tatmin hali, her geride kalan yılla birlikte, biraz da ölüme giden yaşa daha fazla yaklaştığını hissettirdiğinden olsa gerek, iç gıcıklayan daha fazla öğrenme, araştırma açlığı.

rakamsal farklılık dışında, 39’dan pek de farkı yok.

baştan da sondan da aynı. 33.

geçen sene biri deseydi ki seneye daha farklı hissedeceksin, çok da inanacağımı zannetmiyorum.
sevgili bihterciğimin de dediği gibi "bir sene geçti. koca bir sene, neler oldu neler." *

kadın gibi hissediyorum. hep hissediyordum zaten ama artık daha baskın hissediyorum. östrojenin vücuduma etkilerini izliyorum. geçen seneden daha baskın. ufacık da olsa hala yüzümde şekillenmelere sebep oluyor. * bunları izlemek ise ilginç.
büyüdüm artık daha ne olabilir ki bana diyorsunuz sonra vücudunuzun size hazırladığı sürprizi izliyorsunuz.
onun dışında biraz daha kontrollü olduğumu fark ettim. bu ikili ilişkilerde atlama zıplama konusunda sakinleşmişim. zamanla oluyormuş.
hani bu özendiğimiz zarif kadınların bazı ince davranışları olur, erkekleri cezbeder kadınları hayran bırakır heh işte bana ondan oluyor veyahut olacak. *
çoğu şey için karamsar bakmıyorum artık.
olmaz, olmayacak, yapmayacak, yapamayazağım, yürümez zaten gibi zihnimi kirleten, duygu dünyamı alt üst eden söylemekler yerine olacak, elbette olabilir, deneyeyim ne çıkar gibi pozitif söylemlere bıraktım.
ikili ilişkilerde bunun meyvesini yiyorum şimdi.
şundan vazgeçiyorum : olumsuz ifadelerle partnerleri kötüye inandırmak.
"şu zaman gelsin kessin ayrılıcaz, bitecek bu ilişki, yürümez zaten, of napsam yirmi saniyedir kavga ediyoruz ayrılsam mı biter zaten ilişki bla blaa blaa.."
onun yerine "olacak, şu şöyle olsun olabilir, biz olacağız, biz yaparız, kavga eder sonra barışırız, olabilir sorun değil, biz mutlu olacağız bla blaa.."

21. yaş.
yeni girdim bu yaşa. bana daha neler getirir bilmiyorum ama özetle şimdilik şunları getirdi:

olumlu bakmak, yaşamak.
karamsarlıktan kaçmak.
nispeten daha kontrollü olmak.
değişimlere kucak açmayı ve bunun kaçınılmaz olduğunu öğretmek.

daha neler öğretecek eğer yaşamaya devam edersen ekleme yaparım. *

ben bu yaşı kabullenemiyorum, 3 senesini falan hiç yaşayamadım, öylece gelip gitti izledim sadece

hiçbir bir fikrim yok. bana kalsa birkaç sene öncesinde sabit kalırdım o kadar.

25 e kadar yaş kavramını düşünmezdim bile. 26 yaşla gelen farkındalık, yaşama dair endişeler, büyüdük be diyip varoluşsal sorgulamalar. hayatta bir üst levele geçmişsin gibi.

kaymak gibi adamım.

yüce rabbime teşekkürlerimi sunuyorum.

zor bir yaş. herkes, sen dahil kendinden beklenti içindesin. böyle mutlusun ama bir şeyler eksik. yap-bozun parçası aslında içinde ama yok gibi.. tanımı olmayan bir şeyin tanımını yapmaya çalışmakta bu yaşlar kadar zor işte.

yaşlanıyorum :/