yazarların kendilerini tanımlama şekli

bağımsız, korkusuz ve kırılgan( azaltmak için çalışıyorum).

uğraşamam şimdi.

sürerim buluttan tarlaları
yağmurlar ekerim göğün göğsüne
güneşte demlerim senin çayını
yüreğimden süzer, öyle veririm

tam olarak şöyle.

sol başta oturan dayi benim.

gittiği her yerde kendini arayan, hiçbir yerde bulamayan.

burada iletişimim olmuş herkes beni 24.5 olarak bilir, kendimi tanımladığım ilk şey buçuklu yaşım. her ne kadar 30 yaş kadını havasını yaşamak istesem de 30 beni çok ürkütüyor, o yüzden o güne kadar buçuklarla devam, yukarı yuvarlama yok.

bunun dışında kendimi tanımlamam gerektiğinde, asi ve merhametli olarak tanımlıyorum. bunlar hayatıma yön veren en belirgin iki özelliğim, evet bunları kimsenin bilmeye ihtiyacı yoktu napayım açmışlar başlığı bir kere.

bir avuç toprak, biraz da suyum ben.
neyimle övüneyim işte buyum ben...

yunus emre

tam olarak edip canaever’in anlattığı gibiyim…

…
daha güzel şeylere değil güzel şeylere
bile hakkım yok sanki. hangi dala
tutunsam en baştan kırık, hangi kalbe
sığınsam zalim, kime el uzattıysam
kayıp… hırpalanmış gibiyim bir yaşam
macerasında. umudu yarım kalan,
hevesleri kursağında sallanan, kendi
enkazında kendine ses veren bir
yıkıntı gibiyim.

...
yokum olduğumu
zannettiğim en şiddetli zamanlarda
bile. memleketim gibiyim. düşlerime
silah çekilmiş. umutlarım yok pahaya
satılmış. inançlarım hakir görülmüş
yollarım kar buz içinde. ne yana
baktıysam zifiri siyah. dört tarafı
yalanlarla çevrili insan kalanı…
"unutulmuş gibiyim ben
ve insan
bir bakıma unutulmuş gibidir
bilmem ki nasıl anlatmalı
yalnız bile değilim..."

bütünüyle bir hayal kırıklığı olduğumu reddedemem. zira çoğu kez bunu kanıtlar biçimde davranıyorum.

sürekli gitmek isteyip asla gidemeyen adım bile atamayan bir korkak.

hem öldürür hem kaldırır.
kirimiz varsa sabunumuz da var kardeşim.

kaybolup giderken pek bahtı siyahım, istirahat ister sükutu hayalım. bir garip yolcuyum.

"dünyaya alışmadım. kuru güller gibi yersiz ve inceydim biraz. hep bunu duydum, bunu yaşadım."
"güzel gözlü bir çocuğun bile o kadar korunmuş bir yazı yoktu. ne denmelidir bilmiyorum. sevgim acıyor."

muhtara sorarsanız
bizim serseri veli
marabaya sorarsanız
işini bilmemiş deli
köylüye sorarsanız
ekmeksiz garibin teki
çocuklara sorarsanız
yüce dağlar aslanı aslan koçero
kimsesize sorarsanız
hükümet bilir onu
candarmaya sorarsanız
devletin dağlarda silah çatması
vurguncuya sorarsanız
yol kesici yağmacı
soyguncuya sorarsanız
devletin acizliği
sağcıya sorarsanız
siktiret pezevengi
solcuya sorarsanız
'ferman padişahın dağlar bizimdir'

bilmiyorum insan uzun yaşamında kendini nasıl tanımlar. bilemedim ben onu .

başarısız.
ben başarısız bir adamım. her ne kadar kendimi paralasamda, dürüstçe yaklaşıp mücadele etsemde olmuyor.

yorgun.

her ortamda kenarda kalan, çoğu yerde eğrelti duran, bazen genellemenin tüm belirleyici unsurlarını bünyesinde toplasa da istisna olmak için çabalayan, su gibi olup her ortama uyacağına taş olup batan, batarken de suyu da bulandıran biriyim.