yazarların olmak istediği şiir

devamı buradan

ve böyle hep kargıyla delinmedir bu
üşüşen arılar gözün üstüne
üşengenlik
ve böyle hep çıplak böğürdür
henri michaux

murathan mungan
yalnız bir opera

bekliyorum
öyle bir havada gel ki,
vazgeçmek mümkün olmasın

orhan veli

(bkz: eldorado)

ne içindeyim zamanın

seyyidhan kömürcü/ sena

özellikle şu bölüm;

gördüm
nereye gitsem ben dik gölgem kamburdu bu dünyada

elim ayağım
sen gittin yağmurun sürdü sonra
denediğim taş çarşıları oldu dünyanın
sabır bitkileri
kırk uykusunu uyuduğum doğu
kırk yolunu yürüdüğüm sokak
hayat hep tuhaf bir yapışkanlıkla kaldı boynumda
dedim kırk sesle yıkansam da gitmez kalbimden sesin
ben dik gölgem kambur
bu leke başka

bir çakıl taşı ısınır içimde
bir kuş gelir yüreğimin ucuna konar
bir gelincik açılır ansızın
bir gelincik sinsi sinsi kanar
seni düşünürken
bir erik ağacı tepeden tırnağa donanır
deliler gibi dönmeğe başlar
döndükçe yumak yumak çözülür
çözüldükçe ufalır küçülür
çekirdeği henüz süt bağlamış
masmavi bir erik kesilir ağzımda
dokundukça yanar dudaklarım
seni düşünürken
bir çakıl taşı ısınır içimde.

seni bulmaktan önce aramak isterim.
seni sevmekten önce anlamak isterim.
seni bir yaşam boyu bitirmek değil de,
sana hep, hep yeniden başlamak isterim.
özdemir asaf.

biliyorum sana giden yollar kapalı

eskiler alıyorum
alıp yıldız yapıyorum
musiki ruhun gıdasıdır
musikiye bayılıyorum.
şiir yazıyorum
şiir yazıp eskiler alıyorum
eskiler verip musikiler alıyorum

bir de rakı şişesinde balık olsam.

orhan veli

bir şey var adını koyamıyorum
kırılmaktan öte parçalanmak gibi
toplamaya çalıştıkça dağılıyor
dağılıyorum
bir şey var halledemiyorum...

atilla ilhan / aysel git başımdan

yazarı şaibeli, dedikodusu yüksek ve en coşkulu duyguların anına şahit. daha hangi şiir olunur bilemedim ki

"ben senden önce ölmek isterim.
gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
ben zannetmiyorum bunu.
ıyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
kavanoz camdan olsun,
şeffaf, beyaz camdan olsun
ki içinde beni gorebilesin
fedakarliğimi anlıyorsun
vazgeçtim toprak olmaktan,
vazgeçtim çiçek olmaktan
senin yanında kalabilmek için.
ve toz oluyorum
yaşiyorum yanında senin.
sonra, sen de ölünce
kavanozuma gelirsin.
ve orada beraber yaşarız
külümün içinde külün
ta ki bir savruk gelin
yahut vefasız bir torun
bizi ordan atana kadar...
ama biz
o zamana kadar
o kadar
karışacağız
ki birbirimize,
atıldığımız çöplükte bile zerrelerimiz
yan yana düşecek.
toprağa beraber dalacagız.
ve bir gün yabani bir çiçek
bu toprak parçasndan nemlenip filizlenirse
sapında muhakkak
iki çiçek açacak :
biri sen
biri de ben.
ben
daha ölümü düşünmüyorum.
ben daha bir çocuk doğuracağım
hayat taşıyor içimden.
kaynıyor kanım.
yaşayacağım, ama ,çok, pek çok,
ama sen de beraber.
ama ölüm de korkutmuyor beni.
yalnız pek sevimsiz buluyorum
bizim cenaze şeklini.
ben ölünceye kadar da
bu düzelir herhalde.
hapisten çıkmak ihtimalin var mı bugünlerde?
ıçimden bir şey :
belki diyor."

edip cansever- bilmez miyim hiç?
jorge luis borges- anlar
murathan mungan- yalnız bir opera
şükrü erbaş- senin korkularını benim inceliğimi

gözlerin gözlerime değince felaketim olurdu ağlardım...

indirdim sana gardımı tümüyle
ihtiyacım yok artık bir kalkana
senin sevgindir güç verecek bana
içtiğimde dudaklarından dionysos'un şarabını

....
bulut mu olsam,
gemi mi yoksa?
balık mı olsam,
yosun mu yoksa?..
ne o, ne o, ne o.
deniz olunmalı, oğlum,
bulutuyla, gemisiyle, balığıyla, yosunuyla.

(bkz: nazım hikmet) -bulut mu olsam

bu şiirde edilgen olarak.
sevgilinin fakirlikten lületaşından gerdanlık almaya gücü yetmeyince sapanca’dan bir sepet elma aldığı sevdiceği olmak isterim.

bir atilla ilhan şiiri olmak isterdim. çok bilinmeyen ama bilenlerinde çok iyi bildiği ve sevdiği.