yazarların olmak istediği şiir

3. şahsın şiiri,zatenzaten öyleyim.

nilgün marmara - kuş koysunlar yoluna

beni bunca saracak ne vardı?
kanıma girecek
gözbebeklerime oturacak
bir senfoni gibi kulaklarımdan eksilmeyecek
ne vardı?
hiç karşıma çıkmasaydın
bu kör olası gözler görmeseydi seni
ne vardı
güzelliğini hiç bilmeseydim
bir dua gibi bellemeseydim adını
ne vardı bütün gece
gözlerimi tavana dikerek
seni düşünmeseydim

aşka dair nesirler, ümit yaşar oğuzcan

uzanıp yatıvermiş, sere serpe;
entarisi sıyrılmış, hafiften;
kolunu kaldırmış, koltuğu görünüyor;
bir eliyle de göğsünü tutmuş.
içinde kötülüğü yok, biliyorum;
yok, benim de yok ama…
olmaz ki!
böyle de yatılmaz ki!
(bkz: sere serpe)
(bkz: orhan veli'nin düşesi bella)

..........
gerilir zorlu bir yay
oku fırlatmak için;
gece gökte doğar ay
yükselip batmak için.
mecnûn inler, kanını
leylâ’ya katmak için.
cilve yapar sevgili
gönül kanatmak için.
şair neden gam çeker?
şiir yaratmak için.
dağda niçin bağrılır?
feleğe çatmak için.
açılır tatlı güller
arılar tatmak için.
göğse çiçek takılır
solunca atmak için.
tanrı kızlar yaratmış
erlere satmak için.
insan büyür beşikte
mezarda yatmak için.
ve……………………
kahramanlar can verir
yurdu yaşatmak için…

hüseyin nihal atsız

“teninin
kokusuyla tadini
bir arada yutmak kadar
buyuk bir zevk-i sefam olmadi.
sırrı ifsa olmus buyuk bir iksir gibiydi bu.
ve ben;
o gun bugun boynundan opmeyi,
cigerime bayram sayiyorum…”

ibrahim battal yildiz

tercihen fethiye-akyaka'daki amatör grubu yeniden bi dinlesem o barda, çok serin gelirdi.

şükrü erbaş - ömür hanımla güz konuşmaları

"...öyle büyük umutlarım olmadı benim, büyük düşlerim, özlemlerim, büyük beklentilerim olmadı. koşullarım beni oluşturdu ben acılarımı buldum. herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni. bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir
yemek lokantalarda; televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, 'dar çevre yitikleri'nde önem kazanmaya...


oysa ben bir akşamüstü oturup turuncu bir yangının eteklerine, yüreği avuçlarımda atan bir can yoldaşıyla dünyayı ve kendimi tüketmek isterdim. öyle bir tüketmek ki, sonucu yepyeni bir "ben"e ulaştırırdı beni, kederli dalgınlığımdan her döndüğümde...bir ben ki tüm ilişkilerin perde arkasını görür de gülerdim sessizce yapay yakınlıklarına insanların. kim kimi ne kadar anlayabilir ömür hanım?
..."

saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün zulüm biter
menekşeler de açılır üstümüzde
leylaklar da güler
bugünlerden geriye bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler...

(bkz: adnan yücel- yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek)

çok fazla olasılık var
hepsinde de birer boşluk
tıpkı rüyadan uyanmak gibiydi gidişin
bir vardı, bir yok oluş

quo fata ferunt/ yazarların şiirleri

ruh halime göre değişen şiirdir. bu aralar mona rosa.

birhan keskin-kışın bana yaptıkları

ali lidar - ismail'in kendi kendine delirmişliğine dair hikayat

ahmed arif - ay karanlık

atilla ilhan- aysel git başımdan

(bkz: allah akıl fikir versin)

haykırdı, ak tolgalı beylerbeyi "ilerle!"
bir yaz günü geçtik tuna'dan kafilelerle

soğuk ay öptü beyaz ensesini,
sardı her uzvunu bir ince sızı;
bu öpüş gül gibi soldurdu kızı.
soldu, günden güne sessiz, soldu!

saçları saman sarısı kirpikleri mavi

langur lungur
tarhana bulgur
bana gönül koyma
çay koy