yazmak

aklında geçenleri yazmadan rahat edemiyorsun bazen ya da anlatmadan, bağırmadan.

yazmak bir cehennemdir der ilhan berk. bense hem cennet hem cehennem olduğunu iddia ediyorum.

2 tür yazma işlemi vardır;
1-başkalarının okuyacağını bilerek
2-kimsenin okumayacağını bilerek

birincisi değerli değildir.
ikincisi çok değerlidir.

yazmak bir şeyleri kendimize anlatmaktır. kendi kendimize dertleşmektir. yazarken kendimize ya da başkalarına kızarız, üzülürüz, teselli ederiz, güleriz... kimse bize karışamaz. kimse bizi düşüncelerimizden dolayı yargılayamaz. düşünsenize sadece biz varız. mükemmel değil mi?

durrmadan yazabilriim.
bıkmadan usanmadan sıkılmadan. canım ne isterse bu aralar çok doluyum ve paylaşabileceğim kimse yok.

yazmaya yazgılı kişiler vardır. içlerinden dertlidirler. hayatta hiçbir şey, onların yazmasını önleyemez. çünkü onlar yazmazken de yazadururlar.

leylâ ipekçi

dilin diyemediğini parmakların kağıda işlediğidir.bence haykırmanın en sessiz halidir,

eğlence ve mutluluk

kimseye anlatamadıklarını kağıtlara dökmektir. aslında bir nevi dertleşmek kendinle. kimileri için de çalışma ve öğrenme yöntemidir.

yazmak huzurdur
stres atmaktır
deşarj olmaktır
anlatamadıklarını dökmektir
en büyük ve en güzel ifade şeklidir.
kimse karşı cevap vermiyor o anda. herşey senin elinde süsle yaz işte içinde ne varsa dök. hakimiyet sende. kralda sensin vezirde...

yazmak güç demektir. kimine meditasyon kimine keyif, kimine özgüvendir.

çok rahatlatan bir eylem gerçekten. bazen böyle oturup saatlerce yazmak istersin, içindekileri bir kağıda dökmek istersin. bir nevi deşarj yöntemidir. misal sözlükte de yazıyoruz hepimiz çünkü ziyadesiyle rahatlıyoruz, sinirimiz stresimiz varsa bu sayede atıyoruz. bunu sadece klavye üzerinden yapıyoruz lakin yine de keyif veriyor.

yazmak hakikaten şahane bir şey onu bunu bilmem ben.

ilkokul okurken fazla içine kapanık ve izole bir çocuktum, iki cümleyi bir araya getiremeyen , toplum tarafından ezilen yanısıra da ağızını açıp kendini savunamayan cinsinden... annem "madem konuşamıyorsun , yaz" dedi , ben de 7-8 li yaşlardan beridir sürekli yazı yazarım. içime attığım,konuşamadığım olduğu zaman sabahlara kadar yazı yazdığımı bilirim. kısacası kendimi avutma ve dinginleştirme yöntemim oldu. teşekkürler anne...

zihnimi susturmak için yazıyorum. zihininde kalabalık düşüncelerin birbirinin üstüne yığılmış olması seni yazmaya teşvik etmiyor adeta zorluyor. liseden beri hiç dinmeyen bir durumdur bende. ilk uzun uzunca yazdığım o günkü beni artık anımsayamıyorum yazdıklarım beş altı sayfadan fazlaydı. dört yıl önce bugüne kadar yazdığım bütün yazıları toplayıp yaktım. yazdıklarımın benimle birlikte tükenip gidecekti zaten. yazdıklarımı okurken zihinimi o kadar yordu ki başkası bulup okursa aynı yorgunluğu kat be kat yaşardı sanırım. yazmak eskiden benim için yaşamaktı. yaş aldıkça yazmak yaşamaktan farklılaştı. geçen bir iki sayfalık yazımı buldum okurken artık yazamadığımı fark ettim. yazarak yazamama evresine geçtim belki de bilmiyorum. sade anlaşılır doğal akışında cümleler kuramıyorum farkındayım.

yazamamak yok olmaktır belki de. bir günün belirsiz bir milisaniyesinde.

yazmak.. kimine göre alelade, kimine göre yaşam tarzı, kiminin işi, kiminin hobisi.. benim için yazmak nefes aldıran bir eylem. *

en büyük tutkum. benim için zamanın durduğu an.

konuşmayı sevmeyen ya da anlaşılmadığını düşünen insanların yaptığı şeydir.

sadece yazmak istersin, imla kurallarına dikkat etmeksizin sadece yazmak, umarsızca...
şifadır yazmak. yazın...

hayatta en sevdiğim faaliyetlerden biri. özellikle de hikaye yazmaya bayılıyorum *

nasıl bir şey biliyor musunuz?
elbette biliyorsunuz. hepiniz bunun için, başlığı gördüğünüzde o tılsımlı kelimeleri yazmak için buradasınız. lafı gediğine koymak için.

ama yazmak dediysem kastettiğim şu: öyle bir yazmak ki hem büyük bir çaresizlik hem doğal bir yaratıcılık.
yazarken hissedersiniz zaten bilirsiniz o yazının 'olduğunu'.
çünkü siz zaten etkisi altındasınızdır o yazının en başta.
buraya o kadar çok şey yazasım var ki.
ama karlı bir havada gök mü gürlermiş? gece de şimşek çakmıştı yanılmıyorsam.
orhan veli'nin sıcak ekmeği vardı değil mi?
istesem şu dakka uyuyabilirim.
tıpkı istanbul'da olup istersem bir çok yere gidebileceğim gibi.
seçme özgürlüğü işte. gidiyor muyuz peki?
yooo nerdee?
ben şimdi bu saçma kafa seslerini kasıtlı yazıyorum.
yoksa kastettiğim yazmak bu da değil.
yoksa bu mu lan? doğal yazmaya çalıştım.
neyse can çekişmesin kelimeler.
efendim işte keyifli bir hâl alır kendinizi kaybedersiniz.
imgelerinizle dans edersiniz.
bak gördün mü bir şimşek daha çaktı. yok be yıldırımmış şimşek sesli oluyordu hatırladım.
zorlu hava şartlarına rağmen yazmaya çalışıyorum burda. imgesel bir hava muhalefeti var şu an. kafam çorba oldu.

yazmak deyince benim aklıma tek bir şey geliyor aslında.

her ne olursa olsun görebildiğim bir şey
en güzel kelimelerime saklayabileceğim
hem özgür hem tutsak olduğum

yolculuk başlıyor tut elimden
ben nereye sen oraya
merak etme bırakmam elini
...

böyle devam eder işte.

siz esas şu tanımı okuyun: #1710747
yazmak tam da böyle bir şeydir.
ölçülü bir yaratıcılık.

her zaman silmekten daha zordur.