yazmak

buz dağının görünmeyen kısmıdır
okyanusun en dibi
görünmeyen
görünmek istenmeyen

söylenemeyenlerin yükünü dilden alıp klavyeye teslim etmek. belki de bu yüzden rahatlatıyor.

bir çeşit rahatlama aracı. içini döktüğün, seni yargılamadan dinleyen diye nitelendirip tanımlayabileceğim bir eylem. kaçış... (opsiyonel)

yazmak bir sonsuza dek yok olmama çabası mıdır? izlerini zamanın acımasız kuvvete sahip süratine teslim ederek silinmenin kabullenişine karşı güçlü bir isyan, döngüyü kırma çabası mıdır? yazmak neden bazan böyle korkutur? sırlarını tutan aynaların kırılıp ardında kalanların bir bir dökülmesine mi neden olur? iki satır karalayayım da şeklimiz güzel olsun, güzel görünelim isteği midir? ben kalma inadı mı yoksa sen olabilme ihtimali midir? yazmak, nefes almak kadar mühim bir ihtiyaç belki de...

aşınmış parmakları ve gözleri bu renkli camlardan kurtarıp yeniden kağıda kaleme sarılma zamanı gelse keşke. var olmak için yazmaya devam edebilmeli; içinizdekileri özgür bırakabileceğiniz yer her neredeyse.

edebiyat parçalayacak yeri çoktan geçtim. simsiyahım. gerek yok yazmaya falan. yazdıklarım halimi tam tanımlayamadığından, hepsinden tiksiniyorum. derdimi hafifletmiyor, bir yararı da yok ama yine de saçma sapan yazmaya devam ediyorum. saçma sapan yaşamaya devam ediyorum.

"yazmak.. ölümdür." demiş zamansız kelebek yoldaş.. doğru.. ölmekle de kalmamak, ölüp ölüp dirilmektir yazmak .. her yazdığında hem de.. ölüp ölüp dirilmektir yazmak.. üstelik ne zaman ölüp ne zaman dirildiğini de bilmeden..ölüp ölüp dirilmektir yazmak..

bazen gerçekten dinlendiriyor.

'otobüs durağında kendi halimde otururken farkettim.durağın karşısında sadece kendisini aydinlatabilen elektrik direğini gördüm.basit,anlamsiz bir ayrintiydi.sokaktaki karanliğin,issizliğin aksine onun etrafi aydinlatmasina alismistim.sessiz sedasiz etrafa baktim.kimsecikler yoktu.sakin bir yaz aksami.ic gecirip, 10 dk önce kacirdiğim belediye otobüsünü düşündüm.yürümek daha iyi bir seçenek gibi geldi.ayağa kalktim.ağır adımlarla duraktan uzaklaştım.'

insanın en güzel icadı.

yüzbinlerce kelimenin emrinize amade olması, bir kağıt üzerine dünyalar yaratabilme kudreti. sonsuz ihtimalli imgeler, hikayeler, bilginin aktarımı. zihnin somutlaşıp gözlerimizin önünde cisimlenmesi. ne büyük nimet, kıymetini bilmek, sürekli yazmak gerek. insan aklının okumakla birlikte en iyi dostu. insanın tanrıya en çok benzediği fiil.

delikli demir çıkmış mertlik bozulmuş, bilgisayar, cep telefonu, tablet çıktı yazmak unutuldu diyecekler yakında.
geçenlerde bir yerde adresinizi yazıp imza atın dediler kaleme öcü gibi baktım. adresi yazana kadar göbeğim çatladı. ki üniversitede işim olmayıp derslere girdiğimde benim kadar hızlı not alan olmazdı.

eski bir bağımlılık.

bir şeyi düşünmekle düşündüğünüz şeyi yazıya dökmek arasında beyin açısından çok fark var.

bir şeyi yazdığınız zaman beyin bunu not alıyor ama düşündüğünüz zaman bir süre sonra uçup gidiyor.

ben kindar bir insanım. kindarlık karakter özelliği olmasının dışında zaman içinde kazandığım bir özellik.

ben hazırlıktan beri yazıyorum ki bu 1990’a tekabül ediyor. bir şeyi yazdığınız zaman yazdığınız şey duygunuzu da değiştirebiliyor.

ben kötümser olduğum için negatif bir bakış açısıyla yazdığımdan dolayı beynim olayları negatif olarak kaydediyor ve kin tutuyor.

okumayı öğrendiğimizden beridir yapabildiğimiz eylem. ortaokulda türkçe sınavlarıyla en üst seviyede yaptığımız aktivite. bugün düşündüm de yazma eylemi nasıl keyifli bir hale getirilir diye cevabını hala bulamadım. konu seçmesi bir zahmet, kalite bir eser koyması ayrı bir zahmet. tüm çabalara rağmen kazanılan nedir tatmin edici midir? hiç sanmıyorum.

bazen düşünceleri boşaltmanın en iyi yoludur.
franz kafka

1 eylem. dusunceyi yaziya dokmektir.

yaşamaktır.. sonsuza değin.. okundukça yaşanacağın düşüncesidir yazmak.. yazarken yaşarsın, yaşarken yazarsın.. söz uçar yazı kalır buyruğu kulaklarında.. ama..yazabiliyorsan...

yazmak, düşünmenin ilk adımıdır ve pek çok faydası vardır. tübitak dergisindeki bir makale, yazmanın öğrenme becerilerimizi geliştirdiğini, belleğimizi güçlendirdiğini ve ruh hâlimizi iyileştirdiğini bilimsel olarak ispatlamaktadır. ayrıca yazmak, bağışıklığımızı da güçlendirir.
francis bacon'un dediği gibi, "okumak bir insanı bilgiyle doldurur; konuşmak onu hazırlar, yazmak ise olgunlaştırır." yazmak zahmetlidir ve her güzel şey gibi emek ister, ama bu çaba karşılığında büyük ödüller sunar.

insanı tasadan çoğu kez kurtaran bir yöntem. özellikle içinde birikenleri bir yere aktarmak, kişiyi olduğundan daha hafiflemiş hale getirir. akıla takılan sorular, öfke veya taşınması zor sırların; kişisel yaşanan çıkmazların vs. çözüme kavuşması, kafadan atılması için birebir...

tutkudur. otobiyografik seyler. kurgusal hayali seyler.
ben okuma yazma ogrendigim gunden beri yazıyorum.
ilkokulda gunluk tutuyordum.
ortaokul-lisede de gunluk tuttum.
sonra universitede gunlugumu arkadaslar okyunca bıraktım gunluk isini.

konuşurken sizi sadece yakınınızda olanlar duyabilirler ve sustuğunuzda da sonlanır bu.
yazmak, herkesle sonsuza kadar konuşmanızı sağlar. iddialı bir iştir. tabii yazabiliyorsanız ve yazmaya değer şeyleriniz varsa..