yazmak

sait faik yazmasaydım deli olacaktım, der. yazmak rahatlatır,söylemediklerini sayfalar dolusu yazarsın,kağıt kalem seni yargılamaz.

yazmak kurtuluştur çoğu zaman. aklını kemirip deli eden ya da düşündükçe tırlatarak gidip sözle yüzüne söyleyeceğin şeyleri kağıtla paylaşmaktır. söyleyeceğini söylemiş olmakla bir güzel rahatlarsın. dilediğince sıçarsın, sıvarsın. ohhh. tabi, yazıp yazıp da göndermemek koşuluyla. psikologlar tırlatmaya yakın danışanlarına şöyle öneriyor. "kızdığın kişiye mektup yaz. aklına geleni söyle. içini boşalt. sonra da mektubu yırtıp at." şimdi, "haydaaa, o kadar mektubu neden yazdık o zaman?" demeyin. yoksa içinizi boşaltmış değil yeni denyoluklarla doldurmuş olursunuz. bu durumda psikoloğunuz size kızmış gibi yapar ama içten içe mutlu olur. siz daha çok seanslar gidip papel sayacaksınızdır bu kafayla. yazın, yazın..

karışık düşünceleri derleyip toplamak için en güzel yöntem.

insanın iç dünyasının dışa vurma eylemidir. bir çeşit ifade, iz, sembol, ayrıntıdır. bazen çok şey yazmak geliyor içimden fakat boş şey yazmaktansa yazmamayı tercih ediyorum. bana göre yazmak belli bir birikimden sonra yapılması gereken eylemdir. bir yazınızla birilerine nasihat edecekseniz, hayatıyla ilgili tavsiye verecekseniz, bir şeyleri övecekseniz veya yerecekseniz, bir konu hakkında bilgi aktaracaksanız ya da görüş belirtecekseniz belli bir seviyede olmanız icap eder diye düşünüyorum. öte yandan her konuda ahkam keserek yazarsanız kendinizi gülünç duruma düşürmekten başka bir şey elde edemezsiniz. en başta da belirttiğim gibi yazmak, insanın iç dünyasının dışa vurma eylemidir diye. işte bazen insanın iç dünyasını anlatacak kelimeler dış dünyada bulunmuyor. geriye sadece susmak ve daha çok okumak kalıyor. vesselam.

turgut uyar'ın da söylediği gibi:

yazmak hatırlamak için adımdır. kendi düşüncelerinin teyitidir. düşüncenin eylemselleşmesidir.

bedavadır.

yazmak, bu benim yaşta gençlik şerbeti içerken ki, selüloz mürekkeb çorbası bir dostopepsi noveline burnuşumu sokumlamamla başlıgelen bir sürüntü. dostlar pek çakozlamaz şeriatımdan, muhsin biriyim beylikle işim olmaz. eflatun bi şırıngayla okyanusutan 30 cc çekip şah damarıma basmak zorundayım her sabah. her şey ne kadar anasının .m. olmuş öyle. bu bir toplumsal yosmalaşma hali, kimsenin s.k.n. çıkarmadan grup seks yaptığı katakulli bir ırz namus çeşitlemesi. sekiz düğümlü bir o.o.p. çocuğu gülüşüyle seviniyoruz kar edince.

ferman padişahınsa gettolar kentsel s.k.ş.n kurbanı şu sıralar. televizyonlarda pahalı .mcıklar için koşuşturan, plaza dili ve edebiyatı mezunu y.rr.kl.r.n dramatik öykülerine gebe hayal dünyamız.

marjin küfür solu, sağın .mc.klamaya meyilli tekdüze felsefi biçimini domaltmaya çabalarken içimde kadrolaşan yalnızlığı kim anlayabilir.

beklediğin o gemi bir gün gelecek ve içinden çıkan mülteciler ananı s.k.c.k deseler korkmaz mısın? umutların ebenin .m.na üzülmez mi? söyle kardeşim .m.na soktuğum yerinde senden daha iyi kim olabilir ki? senin o muazzam dünya görüşünü kimin g.t.n. soksak aydınlanmaz ha? sen biliyorsun ya en doğrusunu cevap ver kardeşim, tüm bu rezilliklerde benim payım yok de.

çok fazla s.k.ş dönen kafalarda piç fikirlere rastlamamak olanaksız elbette. sözüm ona geyikli gecelerden, plastik düşlerden, poşet adamlardan, tutsa s.k.c.k ama o mesafeden sokabildiği dijital s.k. iki kelimelik tweet boyutunda olmasına rağmen, hala bitmek bilmeyen sokma arzusuna karşı koyamama çılgınlığı falan.

düşünce ve duyguları gerçek anlamda somutlaştırarak, yazanın, kendisine ve/veya başkasına 'derdini' anlatmada kullandığı etkili bir iletişim biçimi.

kendi adıma açıklamam gerekir bir noktada çünkü yazmak fazlasıyla kişisel bir eylemdir. milyonlar tarafından okunsanız bile o sözler sizin eseriniz olmuştur artık. işin güzelliği de burada. herkesin kullandığı sözcüklerle -belki de onları eğip bükerek- bir metin ortaya çıkarıyorsunuz ve bu zamanla artık sizin bir 'dil'e sahip olacağınız yolculuk oluyor. herhangi bir mecrada binlerce metin içinden hiç hatırlamadığınız birine gözünüz çarpıyor ve "bunu ben yazmışım" diyebiliyorsunuz. bu açıdan ben bir dile sahip olduğumu fark edince memnun oluyorum.

ayrıca, zihnimde oldukça dağınık, sıvı hatta belki gaz halde bulunan fikirleri yazarak önümdeki masaya konumlandırıp daha iyi değerlendirebileceğim bir disipline sokuyorum. şu an yapmış olduğum da bu. yazmaya başlayınca gerisi geliyor ve zihnimin hafiflediğini hissediyorum.

düşünmeyi ve yazmayı (ayrı ayrı ve iç içe geçik halleriyle) sık sık tavsiye ederim kendime.

yazmaktan güzeli var mıdır yahu? içinde biriken her türlü şeyi dışa vurmanın en iyi yoludur yazmak. kaleminiz güçlüdür ya da değildir, sadece yazın. içinizdeki tüm duyguları kaleminize yansıtın ve görün etkiyi!

insanevladı için en sağlam evrimsel gelişmişlik göstergesidir.

anlatmak birbirini seven iki insan olarak konuşmak kaçınılmaz olsaydı sana durup dururken yazmak zorunda kalmasaydim

oğuz atay

çok yazamam mesela bir hikaye.ama çok şiir kalıplarına uymaz denilen şeyler geçer aklımdan bazı bazı. lakin yazmam.

"söz uçar, yazı kalır."

düşünmek için konuşmaktan daha çok zaman tanır insana. sessiz olduğu için de sırdaştır adeta.

biz yine de şuraya şu dizeleri ekleyerek kendimizle çelişelim:

kendimizin keşfi.

yazdıklarını okuyan kimse yoksa yazmak boşuna mıdır yoksa asıl önemli olan hislerini ve düşüncelerini yazıya/kurguya düzgünce aktarabilmek midir diye ikilemde bırakan eylem. beni bırakıyor yani. ama kimselere anlatamadıklarını kağıda dökmek, kendi dünyanı kurmak ve istediğinde oraya çekilebilmek, bunu yaparken kendini geliştirmek gerçekten çok keyifli. yapmayı en çok sevdiğim şeylerden biridir herhalde.

son zamanlarda içimde bir yazma isteği uyandı ve yazmaya başlayınca bazı durumları ifade etmek için seçtiğim kelimelerin ne kadar sığ olduğunu gördüm. bu beni biraz özgüvensizleştirdi. umarım bununla başa çıkabilirim.

üç boyutlu dünyayı iki boyutlu kağıda geçirme işlemi.

kaşınmak gibi. hem keyif hem acı verir.