yazmak

anlatamamanin 1 urunudur. soyleyemediklerini kagida dokmektir.

veyahut da entry girmektir.

uzun zamandır yazmıyordum. yaramla kanama vaktidir.

rutin, hapistir. sürekli aynı şeyleri yapmanın döngüsünden çıkamadığın sürece yaşamıyorsun demektir. yat, kalk, ye, iç, iş, güç, bir, iki, üç, bir...sen sarmal sanırsın zamanı ama bir çemberin çevresini yaşarsın. yükselmezsin, alçalmazsın. senin zamanın geçen bir şey değildir, senin zamanın harcanan bir şeydir. senin hayatın harcanan bir şeydir. herkes ruhun bedende hapsini konuşur ama seni böyle yaşatan bu tin, hapistir.

okumaktan en az on kat zahmetli eylem.

bilincaltini harflere dokme tarzi.

bazen iyi gelmiyor. o bazenli vakitlerde işler çok karışıyor. öyle işte.

gözlerim ve kalbim alev alev yanarken yine burada yazıyorum. ne olur bunu elimden almayın ne olur.

tabi ki en dogal hakkin :)

sesli olarak duymaya korktuğunuz duygularınızın yansıtılabileceği en verimli aktarım şeklidir yazmak.

duygulari disa vurmanin basite indirgenmis adi.

bir anlam bulmak; iletişim kurmak; edebiyat yapmak; yeri gelince anlamı yaratmak ve bazen sadece bir kelimeyle bile bir dünyayı içine sığdırmaktır.

yazmak, doğadaki bir canlı türü olarak insanı, tüm öteki canlılardan farklılaştıran bir eylemdir. insanı tüm diğerlerine oranla en gelişmiş ve üstün yapan özelliğidir yazmak. bunu yapabilen başka bir tür de yoktur.

özleyip bir türlü yapamadığım, yapmak istediğimde de düğümlendiğim eylem.

bedeni dinlendirir, ruhu serinletir, bilinci uyandırır.