memlekette herkesin, her şeyin fanatiği olması. onun için ölüp bitmesi. olurda kendinizi herhangi bir politik görüşün tarafı olarak tanımlayacak olursanız; din gibi, dogmatik bir inanç gibi o ideolojiye tapınımın beklenmesi. amalara, fakatlara yer olmaması. hele bunun tarikat boyutuna girmiyorum bile.

aklima bunu getirdi

sürekli cinsellik içeren başlıklardır. engellemekten bıktım

paylaşım yapanların çoğu batıda yaşıyor, hepsini doğuya yollayacaksın, 1 haftadan sonra #selahattindemirtaşteröristtir diye paylaşım yapmaya başlarlar.
edit= aşağıdaki yazarlar sevgi çiçeği olarak göstermişler teröristi, “apo’nun heykelini dikeceğiz” diyen kimdi? bu güzellemelerle anca kadıköy’de bira içen bebeleri kandırırsınız.

dövüş kulübü hakkında konuşmamaktır.

aşırı abaza başlıkların açılır açılmaz uçurulması iyi olurdu mesela.

kesinlikle olağanüstü bir şekilde truva savaşını anlatan romandır. çevirmen seda çıngay mellor"u da ayriyeten tebrik etmek istiyorum muhtesem bir çeviri.

kitap akhillus ve patraklos adında iki prensin aşkı üzerinden truva savaşını ve yunan mitolojisini anlatıyor. kitabı okurken mitolojik karakterleri, kralları, efsaneleri anlıyorsunuz. eğer ilgileniyorsan kesinlikle okumalısın.

( simdiki kısım biraz benim boş dusuncelerim )
1. kitaptaki herkesin iyi bir şekilde hatırlanmak istemesi çok ilginc bir şey. bu iyi hatirlanma isteği insanları bir tür etik kuralları içine sokuyor. bir şekilde yunanlar hatıra dini icat etmiş gibi. ilginc geldi burası biraz araştıracam.

2. yazar kesinlikle bir roman anlatısına neyin eklenmesi ve neyin eklenmemesi gerektiğini çok iyi biliyor. asla fazlalık bir satır bile eklememiş. örneğin prens paris'in helen'i kaçırması olayını "işte efenim bir güzellik yarışması var da paris afrodit'i seçiyor. afrodit'in de vaadi bilmem neymiş..." falan demek yerine bir paris'in ihaneti olarak geçmiş. bu şekilde konuyla alakasız bir yeri uzatmadığı için de okura -ya da en azından bana- çok fazla bir yük yüklememiş oldu. yazar kesinlikle anlatısına nerede fren vuracağını biliyor.

-spoiler alert-


kitabın en muhteşem kısmı bence sonuydu. patraklos öldükten sonra hala onun gözünden olayı dinlemeye devam ediyoruz. patraklos öldükten sonra dahi hala konuşuyor, hissediyor ve arzuluyor. bu çok ayrı bir hava katıyor romana. örneğin bence en çarpıcı kısım: odysseus'un pyrrhus'un yanına gidip (akhillus'un vasiyeti üzerine) akhillus ve patraklos'un mezar taşlarının ortak olması gerektiğini söylediğinde pyrrhus reddeder. odysseus ısrar eder fakat işe yaramaz. en sonunda pyrrhus'un yanından ayrılırken "elimden geleni yaptım.elimden geleni yaptığım hatırlansın" der. ardından patraklos "hatırlıyorum." der. kesinlikle çok çarpıcı ve anlamlı.

edit: en sonunda akhillus'un mezar taşının yanına thetis'in "patraklos" yazması ve patraklos'un akhillus ile öbür dünyada karşılaşması.

aglicam galiba

(bkz: her şeyin teorisi)

2014 yapımlı bu film stephen hawking’in hayatını ele almakta. bir çok duygu yaşattı bana. güldüğüm, kaş kaldırıp yamuk sırıttığım, ağlayabildiğim muazzam bi drama.

hem stephen’le hem de sinir bozucu bi karakteri olan karısıyla nasıl empati yapabildiğime şaşırdım.* şimdi ne söylesem spoi olur.

ayırdığınız zamana kesinlikle değicek.

kesinlikle katılıyorum. çoğu zaman şuraya girdiğimde ülkede ne olmuş/insanların bakış açısı ne diye bakmak için giriyorum ama hiç bir konu benlik değilmiş gibi geliyor. önemli konular gündeme gelmiyor, nadiren yazan olsa da başlık pek kimsenin ilgisini çekmiyor.

ılk regl olduklarında parti verilirdi, insanlar altın maltın takardı hiç şüphesiz

ben bir gerizekalıyım.

bazen savaşmak, bazen teslim olmak ama bazen de barışmak gerekir. sanırım hangi durumda hangisini seçebileceğini bilmek bilgeliktir.

hoşlanıyor ama aramaya çekiniyor olma ihtimali de vardır.

daha önce hiç regl olmamış insanların bu konuda sanki çok biliyorlarmış gibi konuşmaları bir tek beni sinir etmiyordur herhalde. her sağlıklı bireyin (interseksler,trans bireyler de regli yaşıyor) her ay yaşadığı "normal" bir durum. çoğu yerde anormal görüldüğü için -pedlerin gazeteye sarılarak,siyah poşete konularak verildiği yerler var sanki illegal iş yapıyoruz- bundan bahsederek olması gerektiği gibi normalleştirmeye çalışıyoruz.

benimkini kutlayanları ben de nezaketen kutluyorum. ne diyeyim insanlara ben müslüman değilim kutlamayın mı diyeyim.

geometrik şekillerin birbirine denk gelip kesiştiği bölgeler.

kişinin yorulmuş, sıkalmış, bunalmış olduğunu ifade eden sözdür. mutsuz değilim ama mutlu da değilim demektir. çünkü mutsuzluk da mutluluk kadar enerji gerektiren ve şeydir. öyle anlar olur ki insan üzülecek enerjiyi bile kendinde bulamaz. bence mutsuzluktan daha kötüdür. bir şeyleri yaşama, değiştirme, düzeltme yetisine sahip olmazsınız. öyle geçer günler.

dertleri ne acaba?

şahsen ben gündüz uyuduğum için şimdi uyuyamıyorum.

tanım: herkesin farklı bir sebebi olsa da sabahlaması.

sözlük bu akşam beşiktaş gibi. tam yazıyorum, hoop gitmiyo. tam beğeniyorum hoop, beğendirmiyo. kanser etti yeminle. siyah ulan.

her şeyi gördüğünden bahsedilen mitolojik yaratık.

hera kendisini hafiye olarak tutunca ve altın boynuzlu inek io'yu takip etmesi istenince baltayı taşa vurmuştur. zira hermes kendisini öldürmüş, yüz adet göz boşa çıkmıştır.

sonrasında hera'nın boşa çıkan bu gözleri bir tavus kuşunun kanadına yerleştirdiğine inanılır. o kadar gözü, kanatlara nasıl yerleştirdi o kısım muamma, tanrıça netice de yapmış falan ama yine de zor iş. takdir edilesi.

özetle zeus'un hovardalığı yüzünden hakkın rahmetine kavuşmuş bir başka görev adamı diyerek tanımı sonlandıralım.

hovardalık hikayesinin ayrıntıları için (bkz: altın boynuz)