"benim söylemek için çırpındığım gecelerde, siz yoktunuz."

çok güzel bir his.

taşınmanın en keyifli kısmıdır kitaplari raflarına yerleştirme.

yazdığı yazılar kadar, fotoğrafları da kalifiye olan yazar.
bazı başlıklarda karşılaşmaya devam edelim lütfen...

haala okumakta olduğum kitap bitmek üzere ama bitsin istemiyorum. öyle bir kitap düşünün ki çağımızı anlatan geçmişten gelen bir yazar ileri görüşlülüğü o kadar açık ki zaman makinesi var mı yok mu diye sorgulatıyor bu yazar bize. kitaptan bahsetmek gerekirse spolier vermek istemiyorum ama vermeden anlatmaya çalışacağım..
politikayı iliklerinizde hissediyorsunuz , her hareketinizde suçlu sayılabileceğiniz bir ülkede yaşıyorsunuz ve tek bir dikdatör var *big brother !!*
rahat düşünme özgürlüğünüz yok her şekilde kısıtlanıyorsunuz . düşünce polisi var mesela düşündüğünüzü, her hangi bir şey hakkında bile düşündüğünüzü görse sizi buharlaştıran bir düşünce polisi..

insanoğlu düşünceyi kontrol edemez ama ediyormuş gibi korku salabilir insan ilişkilerini kontrol altına alıp kimsenin big brotheri övemek ve saygı göstermek dışında başka bir düşüncesi olamaz yoksa pufff buharlaştırılır ..

politik hiç bir şey konuşamaz düşünemez ve yazamazsınız .. yazmak günlük dahi olsa yasaktır . ve yazarımız böyle diktatör bir devletin içinde içindekileri dökmek amaçlı gizlice bir defter alır ve her günü korkuyla yazmaya başlar ..

fransızca olan esprit de l'escalier kavramı tam olarak sözlü bir tartışma sırasında kendimizi açıklamak veya haklı çıkarmak için söylememiz gereken cevapların o an içinde değil de sonradan aklımıza gelmesi durumudur. bazen sohbet veya tartışma esnasında söyleyemediklerimiz gece uykuya dalmadan önce beynimize hücum eder ve " keşke böyle cevap verseydim, niye aklıma gelmedi ki" deriz ya işte bu kavram tam olarak o duyguyu tanımlıyor.
esprit de l'escalier kavramı dilimize merdiven ruhu olarak çevirilmiş. bu tanımlamanın adı fransız filozof denis diderot'un komedyende paradoks kitabında geçmektedir. diderot bir akşam bir devlet adamının evine akşam yemeğine gider ve orada kendisine yönelik söylenen sözlere sessiz kalır. kafası karışık evden ayrılırken merdivende düşünceleri netleşir ve o zaman ne cevap verebileceği aklına gelir. işte merdiven ruhu buradan gelmektedir.

sevişmek isteyenlerin bunu açık açık ilan etmesi. bundan bize ne olması.

bir adet bulutsu,

zaman. günler 30 saate çıksın.

kendisi rusya'dan akrabam olur, eski mahlasımı bilenler tahmin edecektir. kendisiyle kurduğumuz bir russiandoll imalathanemiz var eh arada harçlık çıkıyor bereket versin.(bkz: swh) akrabam diye demiyorum beğenilerini eksik etmez, özellikle sabahın bu erken saatlerinde mutlu eder insanı. yazma kabiliyeti de natasha lyonne kadar olmasa da kalite de üst düzeydir.(bkz: swh) takip ediniz, pişman olana 500 karma benden!

13.

tarçının arkadaşları nurçin gülçin ve yalçın'ı
ister misin tanımayı kakuleyi tarçını.
elmır onlara gelince çocuklar sevinince
tarçın sana gülümser ne bilmek istersin der
bir tohum filizlenir serpilir çiçek açar
sırlar açığa çıkar ve meraklanır çocuklar
çın çın çın çın çın çık ortaya tarçın

tedbirli kişidir.

(bkz: friendly fire on)

adamlar kendi kalesine gol attı resmen, evde gülümsüyorum sadece.

en son kendisiyle helalleşmiştik ama geri döndü sözlüğe. belki en çok tanışmak istediğim yazardır. şöyle saatlerce bilim konuşsak diye isterim. olmayacağını biliyorum da gene de yazayım dedim.
paylaştığı bilimsel bilgiler gerçekten değerli. bilimsel başlıkların annesi sayılır kendisi. teşekkürler bilim insanı.

ölüm

yobaz tokatlar gibi tokatladı topu bugün. büyük oyuncusun. hem mecaz hem gerçek.

"...'dan gelenler. beğenin de sayımızı bilelim"

idealisttir.
evlenmek çoluk çocuğa karışmak ona göre değildir.
bakmakla yükümlü olduğu ailesi vardır.
veyahut hayatını yaşamayı seviyordur.
manevi aşkı maddi aşka tercih etmiş olabilir.

gülerek başladığım bir diziydi, hep gülerdik. göğsümde şeytan kapanı hala var. ağlayarak bitirdim bu diziyi. kedim kucağımda devam ölürken ağladım, hala da ağlıyorum. ağlıyorum işte, biten tüm güzel şeylere, bir kez daha.