yine bir salı yine bir sen kimsin yayını ile karşınızda ben.

effeennndim bu hafta yayına gelen konuğum normal sözlük 1. istanbul zirvesi'nde şahsen tanışma fırsatı da bulduğum pek sevgili zippodan çıkan çınn sesi. kendisiyle henüz yollarınız kesişmediyse ve bir maniniz de bulunmuyorsa bu akşam için, zihin açıcı bir yolculuğa çıkacağınız önbilgisini gönül rahatlığı ile verebilirim sizlere. tanıyanlarınız zaten buralarda bir yerlerde olacaksınız biliyorum; aaa zippo mu geliyormuş nidalarıyla.*

akşam sözlük radyosu'nda buluşalım mı?

kimse annesinin karnından yazar doğmadı!! çaylak lives matter.

çok işim var.
söyledim söyledim gerçek oldu ya.
keşke 40 kere demeden duraydım.
al işte çok işim var.

bakınız ben bir sanat eseriyim

karşıyaka tersane'den

bir anda aklıma gelen ve de mutlaka düşüncelerimi paylaşmalıyım, dediğim kritik bir konudur.

doğar doğmaz acımasızca annesinden koparılan bir yavruysa sahiplenebilirsiniz. zaten bakanı olmayacaktır ve ilgisizlik, açlık, susuzluk vs. ortam koşulları onu öldürecektir. bu nedenle sahiplenilmesi en uygun davranış olur.

lakin annesi/babası yanında olan yavruları sahiplenirseniz hem kendinize hem o yavruya zarar verirsiniz. bu kez kediyi anne hasreti, anne sütü eksikliği vs. gibi sebepler öldürecektir. ölmezse bile mutlaka psikolojik olarak etkilenir. "hayvanın psiokojisi mi olur canım?" demeyin lütfen. korkmayı, özlemeyi hatta sevmeyi insanlardan daha iyi anlıyorlar.

yunus emre’ nin; dünyanın yalancı yüzüne kananların öldüklerinde öbür dünyada yaşadıklarından haber veremediklerini, mezarda nice yiğitlerin yattığını ve tüm bunların allah’ın takdiri olduğunu anlattığı şiiri.

“yalancı dünyaya konup göçenler
ne söylerler ne bir haber verirler
üzerinde türlü otlar bitenler
ne söylerler ne bir haber verirlerkiminin başında biter ağaçlar
kiminin başında sararır otlar
kimi masum kimi güzel yiğitler
ne söylerler ne bir haber verirlertoprağa gark olmuş nazik tenleri
söylemeden kalmış tatlı dilleri
gelin duadan unutman bunları
ne söylerler ne bir haber verirleryunus derki gör taktirin işleri
dökülmüştür kirpikleri kaşları
başları ucunda hece taşları
ne söylerler ne bir haber verirler.”

t: yapımcısının ezel akay, senarist ve yönetmeninin derviş zaim, kurgucusunun da mustafa presheva olduğu 1996 yapımı bir film. başrol oyuncusu ahmet uğurlu'dur. gerçek bir hayat hikayesinden esinlenilmiştir.

oldukça kısıtlı imkanlarla ve yaklaşık 1 ay içinde çekilmiştir. öyle kısıtlıdır ki eldeki malzeme yalnızca 3 saatlik bir film için yeterlidir.* (kurgusunda ve yapım aşamasında mustafa presheva'nın başına gelmeyen kalmamış) 96 yılındaki antalya film festivali'nde en iyi oyuncu, yönetmen, senaryo ve kurgu ödüllerini almıştır. üzücü not: ayşen aydemir filmin çekimlerinden üç yıl sonra henüz 35 yaşındayken vefat etmiştir.

konusu çok çok kabaca evsiz, araba sevdalısı, kıt kanaat yaşayan bir adamın hayatının bir ve birkaç döneminde başına gelenlerdir. yani, bir yıkık değilseniz pek de kolay empati kurabileceğiniz bir film değil. ki ben bugün izleyenlerin bu sebepten beğenmediğini düşünüyorum. izleyenin dünyayla alakası yok ki, böyle bir filmi nasıl anlamlandırıp da beğensin? beğenmek zorunda da değil orası ayrı. ama leş deyince komik oluyor. anlamaya çalışınca filmin her özelliği size imkan sağlıyor; oyunculuklar harika, anlatılmak istenenler net, muğlak durumlar yok denecek kadar az. neredeyse saf bir gerçeklik. ayrıca baba zula tarafından yapılan müzikleri de güzeldir. yanılmıyorsam bir de bab-ı esrar tarafından yapılan bir müzik de kullanılıyordu.

merhaba, çıkma ekmek var mı?

son isyanım: "aaaabii sanat abi, abi sepet abi, metafor aabiii" tayfadan olanlar bunu dantel filmi sanıyorlar. hayır efendim, kabul etmiyorum. bu bir yıkık filmidir. olsa olsa yüzde 25 dantel filmi derim.

kendisine aşağıdaki görseli attım yanıtlamadı.
tanım: bot

(bkz: açacak başlık bulamamak)

hiçbirimiz cv ile gelmedik. yoksa çoğumuz* gelemezdik.

rusa rusyalı
almana almanyalı demek gibi.
o yüzden türk tabiki.

kargalar konuşurken susan bülbüllerle karıştırılmamalıdır.

terkedilmiş şarkılar söylerdin, sonra beni fısıldadın...

çok doğru yazdıklarınız. ben dün de lozan antlaşması başlığı altına mahfi eğilmez'in lozanla ilgili yazısını okumasını istemiştim bir yazardan. lozan antlaşması süresiz bir antlaşma. cumhuriyetimizin de tapusu. yani türkiye cumhuriyeti varoldukça bu antlaşma devam edecek. üniversitede türkiye ekonomisi dersinde de işlemiştir bu konuyu. gizli antlaşma vs yok. madde madde okusun lozan antlaşmasının hükümlerini petrol, doğalgaz çıkacağına inanan yazarlar.
yakup kepenek- türkiye ekonomisi kitabını okumasını da öneririm yazarlara.

1990 doğumlu dizi ve film oyuncumuz.
(bkz: itirazım var), (bkz: aşk-ı memnu), (bkz: adını feriha koydum) ve (bkz: shameless)'ın türkiye uyarlaması olan (bkz: bizim hikaye) dizisinde rol almıştır.
(bkz: ali atay) ile evli olan oyuncunun ali atay'a ali atay'dan daha çok benzeyen fikret ali adında bir oğlu vardır.

şeytankaya, kazdağları

karşı kıyıdan görülendir.

bir salın artık şu insanları. bıktım birilerinin başka insanların hayatlarına karışmasından. sanki kendi hayatı çok düzgünmüş gibi herkes her şeye burnunu sokmayı vazife bellemiş.

bugün yine ölüm yıldönümün. tam 8 yıl olmuş. her 10 temmuz'da "uyan ali'm" diye anıyoruz seni abim. huzurlar içinde uyu