bana tanısı konulan bozukluktur. dışarıdan bakınca eleştirip kötülemesi kolay ama bir de bizi dinleseniz?

narsist olmayı ben seçmedim, hayır, biz seçmedik. doğduğumdan beri ne yaparsam yapayım,ne kadar çabalarsam çabalayayım asla beni takdir etmeyen ebeveynlerim oldu. başarılarım daima yetersizdi. ne yapsam sürekli eleştirildim. bu bende yetersizlik ve boşluk duygusuna neden oldu. bunu, diğer insanları aşağı çekip kendimi yücelterek sağlıyorum. böylelikle daima hakkım olan takdiri,alkışı,övgüleri sonunda elde edebileceğimi düşünüyorum.

mavi dağ kuşu.

jose saramago/ ölüm bir varmış bir yokmuş

imdb puanı 7.3 olan bir amerikan romantik komedi filmidir.

adına ister akıl vermek ister öneride bulunmak diyelim, problemlere ilişkin en iyi çözüm kişinin kendisinin bulduğu çözümdür. hayata geçirmek için içsel bir motivasyon duyar. bazen sadece dinlemek o çözümün ortaya çıkmasını sağlayabilir. onun dışında söyledikleriniz ve haklı olduklarınız kişi bunu keşfetmedikçe uçar gider veya bazen çok kolaydır o çözümü görmek, nasıl göremediğine hayret edersiniz ama karşınızdaki kişinin bunu görmek istemeyebileceğini de hesap edebilmeniz gerekir. insan ancak kendi hayatının uzmanıdır.

günaydın sözlük...

ama öyle, iktidar yalamaktan dilinde pütür kalmamış, etik ve ahlaktan çok uzak, cebinin derdinde, mesleğinin ismi gazeteci olan ama mesleğinin onurundan 1 gram nasiplenememiş, yaladığı iktidarla geldiği gibi yaladığı iktidarla gidecek olan, yağlı uzun saçlara sahip heriflerin sinir katsayınızı kat kat arttırdığı bir günaydın değil elbette...

hala her şeye ve herkese rağmen, güzel günler göreceğinize, motorları maviliklere süreceğinize inanabildiğiniz,

yanan bir ormanın ardında kalan küllü toprağa, düşen ilk yağmurdan sonra, küllerin altından göğe doğru baş veren, cılız bir bitki bedeninin yeşiliyle umut dolmuşsunuz gibi bir günaydın...



(dili uzun diye bu pokemonu seçtim... yoksa bu garibim pokemon ne gazeticidir, ne yalakadır. ayrıca uzun saçlı değil ve dallı güllü de soyadı yoktur.)

17-20 ağustos 1937 tarihleri arasında tsk tarafından fevzi çakmak komutasında gerçekleştirilen askeri tatbikattır. bu manevralar reis-i cumhur mustafa kemal atatürk ve başbakan ismet inönü ile birlikte devletin üst kademeleri tarafından takip edilmiştir.
planlanan aksiyona göre, meriç nehri hattı boyunca saldıran hayali düşman kuvvetleri olan sarı birlikler, kıyıköy'den çıkartma yapan destek mavi birlikleriyle, savunmadaki kırmızı birliklere saldırır.

bu aralar bu tip başlıklara hep şu karikatürü yakıştırıyorum:

duman, müslüm gürses

yeni birşey öğrenmek isteyen insanların en önemli özelliği merak etmektir.
birşeyi merak etmeden öğrenemezsin, önce merak edersin sonra öğrenirsin.
öğrenilen her yeni bir bilgide merakını gidermiş olursun bu senin yeni birşeyleri merak etmeni sağlar.
sonu yoktur ama hazzı büyüktür.
merak edenler anlar !!!

fatih'te yoksul bir gramofon çalıyor
eski zamanlardan bir cuma çalıyor
durup köşe başında deliksiz dinlesem
sana kullanılmamış bir gök getirsem
haftalar ellerimde ufalanıyor ne yapsam, ne tutsam, nereye gitsem
ben sana mecburum sen yoksun

başlık: anan güzel mi?
başlık sahibi: freud

dünyanın her yanındaki olimpiyat karşıtlarının kullandığı slogandır.

olimpiyatların fakir halkın daha da fakir düşmesine, çaresiz kalmasına ve git gide yok olup ölmesine neden olduğunu haklı olarak düşünen olimpiyat karşıtları her dört yılda bir olimpiyatları fiziksel olarak protesto ederken diğer yıllarda da bu konuda teorik çalışmalar yapmaktadırlar.

lise yıllarında atletizmle uğraşmış bir olarak elbette ki atletik sporların dört yılda bir olsa da dünya çapında böyle bir izlenirlik kazanması harika bir şey ancak olimpiyat oyunlarının koşulacağı ülkelerde bu oyunlar için yapılan harcamaların astronomik olması da eleştirilmeli bence.

hükümetlerin olimpiyat oyunları için milyonlarca milyarlarca dolar harcaması vergilerini ödeyen vatanadaşların ihtiyaçları için ayrılması gereken parayı boşa götürürken olimpiyatlar için yapılan birçok tesis de olimpiyatlardan sonra çürümeye terk edildiği ile kalıyor.

hele ki pandemi gibi bir dertle uğraşmakta olan bir dünyada olimpiyatlar için harcanan paranın sağlık sistemleri için harcanması daha makul olabilir.

bunun dışında olimpiyatlar için güvenlik sağlamak amacıyla oluşturulan kolluk güçleri ve istasyonların olimpiyatlardan sonra da işlemeye ve çalışmaya devam etmesi ülkelerin polis devletlerine dönmesi korkusunu yaratmaktadır insanlarda.

başka başlıklar da yazılabilir elbette ama yazılacak her madde fakir halkın ölümünü de neden olacaktır.

o meşale bizim elimize geçmez mi!

"memleketi gezmeli, milleti tanımalı. eksiği nedir görüp göstermeli. milleti sevmek böyle olur. yoksa lafla sevgi fayda vermez.”

öncelikle bir kaç algıyı yıkmak istiyorum.afrika susuz değil. evet doğru duydunuz. afrika susuz değil gayette suları var. ama kirli.yani suyun içindeki kimyasallar yüzünden su içilebilir değil. o yüzden temiz su kuyuları açılmaya çalışılıyor. o tvde gördüğünüz bi deri bi kemik çocuklar sudan hastalanmış çocuklar aç veya susuz değiller.

gelelim afrikanın bu hale gelmesinin sebebine. yıllar boyunca medeniyetten uzak yaşadılar ve teknolojiye ayak uyduramadılar. silahlı insanlara ok atmaya çalıştılar. bunu fırsata çeviren avrupa devletleri ise onlara teknoloji karşılığında iş yaptırdılar. teknoloji dediğime bakmayın kıyafet,alet-edevat falan. zamanla iş sömürgeliğe gitti ama afrika çok geç kalmıştı. atalarının hatası yüzünden şuan bu haldeler. ama son zamanlardaki ırkçılık karşıtı olaylar sayesinde haklarını geri almaya başladılar. yaklaşık yüz yıl içerisinde düzeleceklerini umuyorum.

hem biz önce kendimize bakalım yahu. daha başımızdaki dikdatörü atamadık afrika bizim neyimize?

orijinal adı: the big comfy couch

loonette adlı palyaçoyu ve onun bebeği molly'yi konu alan kanada yapımı bir çocuk programıdır. ilk olarak 1992'de yayınlanmıştır. yanlış hatırlamıyorsam 2006'ya kadar yayınlandığı için ben de çocukluğumda kıyısından köşesinden izleme şansını yakalamıştım.

bu palyaço ablamızın kocaman bir koltuğu vardı, koltuktan birçok eşya çıkarırdı. ya da kocaman sarı gözlükleriyle hikayeler anlatırdı. aslında siyah diye hatırlıyordum lakin kontrol edeyim dedim, sarı imiş. hikayeler, hayal gücümüzü beslerken, alfabedeki belirli harflerle kelime türetilmesi de kelime haznemizin zenginleşmesi ve harfleri daha kolay öğrenebilmemiz için fazlasıyla yarayışlıydı.
en sevdiğim kısım ise, loonette, bize küçük yaşımızda egzersizi aşılayan yegane kişiydi çünkü sabah uyanır uyanmaz saat halısının üzerinde egzersiz yapar, bize de yaptırırdı. o hareketleri yapmak için bin bir zorluk çekerdim. bizden ne istedin, daha basit hareketler yapsan ne olurdu sanki?
şaka bir yana seni çok özledim loonette. hayattaki tek zorluğumun saat egzersizini yapmaya çalışmak olduğu yılları özlüyorumdur belki de, emin olamadım.

anne, baba ve kardeş dışındaki herkesin dahil olduğu gruptur.

mavi gözlü gözlüklü bir nerd iken hayatı alt üst olmuştur. farkına vardığı şey ise hayatının altının üstünden daha iyi olduğudur.