1864 yılında peru ile ispanya arasında maddi değeri yüksek bir kuş gübresi yüzünden patlak veren ve net bir kazananın olmadığı savaş.

durup durup ağlıyorum, derslerim üst üste biniyor gram odaklanmıyorum. çalışmak istemiyorum kısaca hiçbir şey yapmak istemiyorum. aile üyeleriyle anlaşamıyorum (ki en büyük etken bu bence) yeni bir şey lazım hayatıma yeni bir yer, bir insan ya da başka bir şey ama yeni olsun çünkü ben çok bunaldım. bıktımm

öper beni annem yanaklarımdan
güzel bir rüyada
sanki sevdiklerim
hayattalarken hâlâ.

futbol oyunda bir vuruştur.

orta yapmak için de kullanılmasına rağmen gol vuruşu olarak kullanıldığında nefis bir görüntü veren ve futbol sahalarında iyilerini ve kötülerini bolca gördüğümüz bir harekettir. herkes yapmamalıdır, işi erbabına bırakmakta fayda vardır.

daha önce tanımını yazdığım rabona ve röveşata gibi en artistik futbol vuruşlarından biridir. diğer ikisine kıyasla görme imkanımızın daha fazla olduğu bir vuruş stilidir.

bu vuruşun adı portekizcede üç parmak anlamına gelen tres dedos’tan gelmektedir. sol ayağın iç üstüyle içe doğru falso vererek yapılan vuruşta topun kaleye yaptığı yolculuğu izlemek bir sanat eserini seyretmek kadar büyük bir keyif verir.

ben bu hareketi ilk kez büyük hayranlık beslediğim arsenal’de oynadığı yıllarda thierry henry’den izlesem de vuruş portekiz milli takımı, porto ve beşiktaş’ın efsanelerinden biri olan ricardo quaresma ile bütünleşmiştir.

quaresma bu hareketi sanki çok doğal ve çok basit bir hareketmiş gibi yapar. belki de futbol tarihinde atılmış en güzel trivela gollerinin tamamının sahibi olabilir. sağ kattan topla gelen futbolcunun trivela yapacağını anlayan kalecilerin yapacağı tek şey gözlerimi doksana dikip golün güzelliğini izlemektir.

quaresma trivela

seçilen kişiler genellikle ordunun en yetkili isimlerinden olurlardı.


tanım: arapların bir savaş geleneği.

ölümden sonra yaşamın var olması gerektiği düşüncesi biz insanları rahatlatan bir ön kabul, sevdiklerimiz ve kendimiz için. aksi halde insanın son nefesi verdiğinde yok olduğu düşüncesi insanı çıldırtabilir.

ks. sinema yazarları derneği
seversiniz sevmezsiniz, ancak türkiye'nin entelektüel yaşantısına katkısını asla yadsıyamazsınız atilla dorsay'ın. siyad da bu katkılardan biri. kendisinin öncülüğünde 1977 yılında istanbul'da kurulmuş bir stk. türkiye'yi temsilen birçok uluslararası çatının üyesi. 1930'dan beri faaliyette olan fipresci* de bunlardan biri.
her sene türk sineması'nın en prestijli ödüllerinden sayılan siyad ödüllerini veriyor kuruluş. bu sene 53. siyad ödülleri sahiplerini buldu. kazananlar tam liste şöyle;

en iyi film: nasipse adayız
en iyi yönetmen: ercan kesal / nasipse adayız
en iyi senaryo: ercan kesal / nasipse adayız
en iyi kadın oyuncu: cemre ebüzziya / kronoloji
en iyi erkek oyuncu: ali atay / nuh tepesi
en iyi yardımcı kadın oyuncu: selin yeninci / nasipse adayız
en iyi yardımcı erkek oyuncu: inanç konukçu / nasipse adayız
en iyi kurgu: nuh tepesi / yorgos mavropsaridis
en iyi sanat yönetimi: bina (film) / ufuk bildibay
en iyi sinematografi: nuh tepesi / federico casca
en iyi müzik: bina (film) / can demirci
en iyi ilk film: nuh tepesi
en iyi belgesel: mimaroğlu
en iyi kısa belgesel: silivri'den mektuplar
en iyi kısa film: büyük istanbul depresyonu
en iyi yabancı film: the painted bird
en iyi çevrimiçi film: mank (film)
en iyi fantastik film: bina (film)

renkli rüyalar oteli.

arada aklıma gelir dilime dolanır. tüm gün söyler dururum.

yıllar önceydi
çok da güzeldi şimdi, düşününce
benimsin demiştim, ben de senin
renkli rüyalar otelinde.

paralı, akp trolleridir. parasını verdiğiniz takdirde, sahibi bile olacabilirsiniz bu tiplerin.

kan kustum, kızılcık şerbeti içtim..

hangi kitapları okuduğunu söyleyin size onun kim olduğunu söyleyeyim.
-ralph waldo emerson

aksesuar sayfası olan insanların başına gelebilecek bir durumdur. kardeş şu melekli kolye kaç para ?

yazan derece beni hayattan soğutacağı için bakmamayı tercih ediyorum. sıcak olacak biliyorum da ne kadar olacağını görmek... ne bileyim dostlar ağır geliyor.

ayan beyan ortada olan durumdur.

(bkz: lucifer)

bizi en ufak entry nedeniyle 2 gün uzaklaştıran yönetim bu arkadaşa nedense sürekli torpil geçiyor. şu başlıkları biz açsak kışkırtma diye silik atarlar, şaka gibi lan.

aklımı ve psikolojimi kaybetmek üzereyim.

umarım bu yazacaklarıma denk gelirsin de okursun. okuyacakların umurunda olur mu bilmiyorum ama bu zamana kadar susmayı tercih ettim ve artık gerçekten umrumda değil. neredeyse 2 ay olacak. bu süreçte ve daha öncesinde seni hiç kötülemedim. he sinirle yazdığım birçok şey oldu tabi. sadece çevremdeki insanları görünce içimde kalan şeyler geldi aklıma ve gözlerim doldu, konuşamadım. benim o halimi görenler bana bir şeyleri sorma gereği bile duymadılar. hayatımdaki son çapayı da artık koparmak üzereyim. senden uzun bir süre nefret ettim, mutsuz ol istedim ama şimdi baktığımda sen gerçekten de bu hissettiklerime bile değmezsin. benden gelecek herhangi kötü bir duyguyu bile hak etmiyorsun sen. ne senin için ne de çevrendeki herhangi birisi için zerre üzülmüyorum. sadece hayatına yeni girecek insanlara acıyorum. bana yaptıklarının aynısını onlara da yapmazsın umarım. gerçi o yaptıkların için seni suçlamam da gereksiz. sadece sana güç verdim ve beni yaralamanı izledim. bu yazdıklarımı da sinirimden değil içimde sana dair hiçbir şey kalmasın diye yazıyorum. aslında sana teşekkür bile etmem lazım. zor yoldan da olsa beni olmam gereken kişi yaptığın için. bu süreçte asıl içimi acıtan ne oldu biliyor musun? birbiri için çabalayan insanları gördükçe gözlerim doldu, aklıma sen geldin ve o kadar nefrete rağmen yinede seni suçlayamadım. belkide bunları bu yüzden yazıyorum. kendi içimde hissizleşip sana dair her şeye son noktayı koyuyorum. son zinciride kopardığımdan dolayı hayata daha sağlam adımlar atacağım ve artık gerçekten beni benden başkası yaralayamayacak. neyse yine fazla uzattım son defa nokta koymanın zamanı geldi artık. ben sayende daha güçlü olacağım ve sana rağmen insanlardan ümidimi kesmeyeceğim.

tam o anda şarj aleti yer yarılır içine girer. asla bulamazsınız. ve son 30 saniyede harcadığınız efor boşunadır. içiniz kan ağlaya ağlaya telefonun kapanışını izlersiniz. çok acı bir durumdur çok.*

ilk defa cnbc-e diye bir kanal vardı eskiden orada izlemiştim, aynı zamanlımı tekrarımıydı bilmiyorum, zaten new york hep görmek istediğim hatta yaşamak istediğim bir yerdir, o apartmanlar, merdivenlerde takılmaları filan, ted in mimar olması zaten başlıca izleme sebebim, kendi evlerinde yaşamaları, o özgürlük.. 5 yaşımda başlayan evden ayrılma planlarımı körükleyen dizidir..

*altında bar değil ama kahve zinciri olan bir evde oturdum, tekrar izlersem sanırım new york a da yerleşirim :) gerçi şimdi oralar çok karışık ama olsun, totem yapıp başlıyorum bugün..

mevsimin romantizmine hiç giremeyeceğim, deri ceket ve botlarıma beni kavuşturan ay.

“yalnızlık insanlara çok şey öğretmiştir. ama sen gitme cahil kalayım.”
-nazım hikmet ran.