dünyadaki varlığımızı o kadar önemsemeyelim dediğim kampanyadır. ne sözlük hint kumaşı, ne bizler(ben hariç tabi)

müziklerini çok sevmeme rağmen izlememek konusunda sıkı sıkıya direndiğim müzikal filmdir. emma stone ve ryan gosling başrollerde ekrana çıkar. açıkcası film hakkında çok fazla şey duyduğum için ve müziklerinden de ne anlattığını az çok çözdüğüm için sanırım hiç izlemeyeceğim. ama kolay kolay müziklerinden de vazgeçmeyeceğim.




bu şarkıyı günün en güneşli ve göğün en mavi olduğu bir zaman diliminde olduğu gibi gece yarısına doğru, ayın parlamaya başladığı ve silikleşen yıldızları izlemeye eşlik ederken dinleyebiliyorum. zira çıkış noktaları ne kadar dinlersem dinleyeyim hep tüylerimi diken diken ediyor. artık çok dinlemekten korkuyorum etkisini yitirir diye.



sanırım bu müzik filmin ana tema müziği ancak bu halini bir ayrı seviyorum. klasik piyano ya da çello ile çalınan hali güzel olsa da bu hali bir başka. sanki kulağıma bir masal doluşuyor. biri sözcüklerle anlatsa bu kadar etkili olmaz bu masal, bunu hissedebiliyorum.







bunlar da dinlemek içim şanş verilmesi gereken diğer müzikler. enerji seviyenizi neredeyse fulleyecek ve sizi daha soft bir ruh haline sürükleyecektir.

gerek olmayan durumdur.

cinsiyet fark etmeksizin, eğer söz konusu kişinin kilosu ile ilgili herhangi bir problemi yoksa zaten söylemeniz bir şeyi değiştirmeyecektir ancak; kilosu ile problem yaşayan ve bunu dert eden biri zaten bu durumdan kurtulmak için bir şeyler yapıyor veya yapmak istiyordur.

dolayısıyla, zaten bilinen bir durumu gereksiz yere dile getirerek insanların motivasyonunu kırmanın anlamı yok.

boş beklentiler ve belirsizliktir. bazen kontrolümüz dışında olan şeylerdir. bazen de bir şeye haddinden fazla değer verdikten sonra işlerin ters gitmesidir. bazen öyle konulardır ki önce güldürür sonra aklını kemirir.

kadınlar hammadde olduğu için olamayan durum. her peygamberin annesi bir kadın.

madımak ve gazi olayları sırasında dalda portakal olması kuvvetle muhtemel yazarların insanın insana zararı olmadığı bir yer ve bahar şenlikleri gibi tanimlarla açıkladığı başlık.
hangi tarafa doğru gülelim?
eski türkiye aynı bu zamanda olduğu gibi; medyanın iktidarın siyasi görüşüne göre toplumu şekillendirmeye çalıştığı, yolsuzluk ve adaletsizligin gezindiği bir yerdi.
eski türkiye de sadece görsel ve yazılı basın vardı. sosyal medyanın olmadığı bir türkiye ile
simdiki türkiye'yi karşılaştırma yapmanız imkansız. 2002 öncesi haber siteleri ve sözlükleri okursanız elma ile armutu
toplamaya çalışmak gibi bir şey yaptığınızı anlarsınız.

bu ilk ölüşüm değil.

"sıcaktı
baktı karaburun dağlarından o
baktı bu toprağın sonundaki ufka
çatarak kaşlarını
kırlarda çocuk başlarını
kanlı gelincikler gibi koparıp
çırılçıplak çığlıkları sürükleyip peşinde
beş tuğlu bir yangın geliyordu karşıdan ufku sarıp

bu gelen
şehzade murattı
hükmü hümâyun sâdır olmuştu ki şehzade muradın
ismine
aydın eline varıp
bedreddin halifesi mülhid mustafanın başına ine.

sıcaktı
bedreddin halifesi mülhid mustafa baktı
baktı köylü mustafa
baktı korkmadan
kızmadan
gülmeden
baktı dimdik
dosdoğru
baktı o
en yumuşak, en sert
en tutumlu, en cömert,
en seven
en büyük, en güzel kadın
toprak
nerdeyse doğuracak
doğuracaktı."

mesela bu.aça aça bunu mu açtın derler adama.*

thomas de quinceykitabıdır.

kitabı gördüğüm zaman hakkında bildiğim tek şey isminin çok etkileyici olduğuydu. ancak bu kadar hacimsiz bir kitabın, bu kadar sarsıcı olabileceği aklımın ucundan bile geçmedi.

kitabı okurken yazara haksızlık ettiğimi düşünmeye başlamıştım ama yazara haksızlık eden tek kişinin ben olmadığımı öğrendiğimde hem bir rahatlama hem de öfke hissettim içimde bir yerlerde.
herkesin baktığı gibi bakmayı sürdürürseniz dünyaya, sıradan bir insan olursunuz.

bundan kurtulmanın bir yolu dequincey’in güzel sanatların bir dalı olarak cinayet kitabını okumaktır. bir cinayete vahşice, ahlaksızca, canavarca hislerle yapılmış bir eylem gözüyle bakabilirsiniz. peki ya, sanatkar bir ruhla ince ince tasarlanmış, nakış gibi dokunmuş bir sanat eseri gözüyle bakmanız mümkün mü? güzel sanatların bir dalı olarak cinayet bunun mümkün olduğunu söylüyor.

bunun söyleyen dequincey olunca da dikkat etmeye değer bir yargı ortaya çıkıyor, zira borges bile dequincey’e o kadar şey borçlu ki, nabokov bile dequincey’le geç tanıştığı için o kadar pişman ki…bu kitabı okuyun belki görebileceğiniz alanın gözlerinizin boyutundan daha büyük olabileceğini fark edersiniz…

öye iştahlı yiyor ki kerata, kafayı gömüp hapur hupur yiyesi geliyor insanın...
nefis canım bu, canı istiyor insanın! açız aç..:)

ben türküm, benim sınırlarım yok. ben sadece türkiyeli değilim, her yerde türküm. beni diğer türk ülkelerinden türkiyeli diyerek ayıramazsın, koparamazsın, sınırlandıramazsın.

kuru fasulye -sucuk
kuru fasulye -beyaz tuzlu peynir
kuru fasulye -turşu
kuru fasulye -acılı ayran.

*

çoğu hastalık gibi bu da genetik bir vakadır. vücudunuza aldığınız besinlerin de etkisi vardır ama genetik taraf daha çok ön plandadır. 6 sene önce hiçbir sağlık sorunu kilo problemi olmayan dayım kalp krizi geçirerek vefat etti. ailenizde varsa kalp rahatsızlığı en ufak bir kol uyuşmasını bile hafife almayın.

insanlara susmak, sözlüğe kusmak.

benim de üstteki arkadaştan farkım yok.
sana cemin selamı var.
hangi cem?
sivilcem hahahaha ne komik.

2. murat'ın tahtı bırakıp koskoca osmanlı devletinin yönetimini 13 yaşındaki oğluna devretmesi. muhtemelen fatih sultan mehmet han bu haberi duyunca bu cümleyi kurmuştur.

tembellik gibi geliyordu "ne var ya yukarı adresi yazıp istediğim siteye girerim" diyordum (20 sene önce). sonra tabi adres çubuğundan arama başlayınca kaptırdım kendimi, özgürlüğümü, hür irademi. motor.