ülkeyi yönetmemesi gereken kişidir. zamanında fifa'ya "kaleleri büyütün ve ofsaytı kaldırın" diye mektup yazan, kıbrıs'ın ingilizlere verilmesini destekleyen, 90'lı yıllarda "laiklik kelimesini kaldıracağız dindar kesim bu kelimeden korkuyor" diyen, abdülhamid'i ve özal'ı öve öve bitiremeyen, yanılmıyorsam ilk defa "cehape camileri ahır yaptı" söylemini ortaya atan, kapitülasyonların faydalı kabotaj kanunu'nun ise oldukça zararlı olduğunu söyleyen, bir zamanlar fetö okullarını yere göğe sığdıramayan, başta siyasal islamcıların demokrat olabileceğine inanan sonra da "islamcılar bizi kullandı attı müslümanların olduğu yerde demokrasi olmaz" diyen, monarşi yanlısı, liseli liberallerin kendisine ölüp bittiği liberal demokrat parti eski başkanı. öyle bir kahkaha atışı vardır ki insanı hayattan soğutur efendim.

daha gece olmadı ama, açım aç.
tamam hemen cümlemi düzeltiyorum; hiçbir şey yapacak halim yok ve bu durum canımı çok sıkıyor, zaman geçsin diye yemek yemek istiyorum ancak ortalıkta yemek yok.
çubuk kemirdim ancak hızlı hızlı gidiyor, hiç zaman öldüremedim çubukla, o nedenle bıraktım. yemek yiyemeden buharlaşıp gideceğim sanırım, imdat.

laptopumun başında kişisel işlerimle cebelleşirken arka fonda çalan kafa dinlendirici müzikleriyle düşler kuramasam da düşler sokağına bi ceee dememe neden olmuş programdır. pink’in sakin ve samimi ses tonuyla anlattığı bilgiler bile dinlendiriciydi sanki.
sevdiceğe selam gönderme kısmı yine unutulmamış ne diyelimm kiii takipteyiz!

ben su muyum? bunları kaldırayım..

bir hayalim var, çocuk olmak düsturuyla çıktıkları yolda kürşad ömer, annesinin deyimiyle, melek olmuştur...ailenin paylaşımı.
bi şeyler yapmalı, ama ne?
bi şeyler söylenmeli, ama ne?
öyle rezil bi hale geldik ki çocukları dahi koruyamıyoruz. toplanan miktar çok fazla, bir çocuk için o kadar para heba edilemez, diyenlere soruyorum; şu güzel çocukların halini görüp de hala konuşabiliyor olmak için ne yaşadın?

şahsen yazın deniz kenarlarında tatil yapmak gibi hiçbir zaman isteğim olmadı. o kalabalık ve sıcak bunaltıyor beni ama şimdi mardin, urfa ya da karadeniz taraflarında eski, antik ve yerel bölgeleri gezmek isterdim. tatil anlayışım birazcık farklı olduğundan benim için sorun olmayan durumdur.

alabama - agaclar filan



new york city - a teyze in new york

bir ayrılığın 2 farklı şekilde ifade biçimi.
biri nazım hikmet ran'ın gidersen kimseden farkın olmayacak manasındaki sözü, diğeri yılmaz erdoğan’ın baktığım her kişide seni görüyorum minvalindeki sözü.
hangisi kazanır bilinmez; gidenin ardından cool duran nazım hikmet mi? arabeske bağlayan yılmaz erdoğan mı?

kaynak
kuzey kore, 5 yıl aradan sonra ilk kez kıtalararası balistik füze testini yapmış.
ve bunu bir çeşit klip gibi haline getirmişler.
başrolde tabii ki kim jong var.

her koşulda olurum valla.
bela okurken bile.
allah belanı versin* derim, ama pozitif pozitif, çünkü hak ediyor, ama duruşumu hiç bozmam.

an itibariyle sonunda 500 puanı toplamış oldum. sözlük içinde bir kişisel iletim bile yok diye zırlamıştım vakti zamanında bilenler bilir. kampanyalar başlatmıştım "brave'e kişisel ileti alacağız" kampanyası...

500 puan olduğunu görünce koşa koşa kafa store yollarını arşınladım. ancak ne mi oldu? eline 50 krş tutuşturulup dondurma alsın diye bakkala gönderilmiş bebe gibi kaldım orada. 50 kuruşumu çikolataya ve yumi yuma mı bölüştürsem yoksa en başından beri hedefim olan dondurmayı kazanmanın, başarmanın verdiği gurur edasıyla alıp toz mu olsam ikilemine düştüm. bütün özellikler çekici geliyor, tüm rozetler ışıl ışıl her yer sanki pavyon gözümde. nasıl da kıyıp harcayacağım puanımı bilemiyorum. her 0.001 biriminde kan var göz yaşı var, destek var, omuz vermiş yazar tanelerimin emeği var. normal hayatımda da hep böyle olmuştur, istediğim an elde edemediğim şeyler hep çok kıymetliydi. halbuki parası neyse verip alabilsek umrumda olmayacak.

yağdır mevlam kendime rozet alacağım deyip entry'i bitiriyorum.

not: çocuklar karma puan dilenmiyorum yanlış anlaşılmasın jdkd yalnızca duygularını uçlarda yaşayan bir çiçeğim. ayrıca dilensem karma puan mı dilenirim allasen. sizleri seviyorum. <3

(bkz: üzerinden 14 bin lira çıkan dilenci)

bittiğine üzülünen, hatırladıkça ufak bir tebessüm yada bir burukluk bırakan kaliteli dizilerdir.

izlenilen dönem ile özleştirilir. nice duygulara gebedir.

benim için ilk sıra californication dır. battlestar galactica, avatar the last airbender, ekmek teknesi,heroes, oz, house, ezel, gibi uzar gider.

ancak empati yoksunu olma ile açıklanabilecek tutumlardır.
içinde yer aldığım stk'lar ve denk geldiğim bir çok suriyeli olan diyaloglarımdan yola çıkarak sahip olduğum kanaatler.
*sanılanın aksine bir tanesinin bile sonsuza kadar türkiye'de yaşamak gibi nir merağı yok.
*evliliklerini mümkün mertebe kendi içlerinde yapıyorlar.
*en ağır işlerde çalışarak sadece yaşamaya çalışıyorlar. iş seçmiyorlar.
*ehliyetleri bile bizde geçerli değil. işe girmek için ehliyet kursuna gitmek zorundalar.
*erkeklerin çoğu bir süre savaşmış bir faydası olmadığının farkına varınca türkiye'de gelmişler.
*her isteyen gelemiyor, ailesi lübnan'da olan kendi türkiye'de okuyan ve yıllardır ailesini görmeyen suriyeliler var.
*onları kandıran, her şeylerini alan bazı türkler yüzünden, geri dönmek isteyenleri var.
ps: yolda kalmışlar onlar. yolda kalmış gariptir.
merhamet hak eden insanlar onlar.
allah yar ve yardımcıları olsun.

denize girmek.

inanılmaz bir duygusal bağ kurduğum, kitabın hem ismi, hem de baş karakteri.

tam hatırlamamak ile birlikte kitapta şöyle bir cümle geçiyordu. hayalleriniz konusunda dikkatli olun. gerçekleşmez ise mutsuz olabilirsiniz, ama gerçekleşirse cok daha mutsuz olabilirsiniz. böyle bir şeydi sanırım ama inanılmaz doğru inanılmaz iyi bir tespit.

benimde bir hayalim vardı. baya uğraştım. vee gerçekleşti. ama işler beklediğim gibi olmadı. duygusal, hüzünlü yazmak istemiyorum. hele hele bugün çok uzak durmam gerekiyor.

ama siz bu kitabı okumadıysanız mutlaka okuyun derim. klasik, başyapıt diyebileceğim kitapların başında geliyor.

verdim parasını istediğimi yazarım istersem nokta koyarım diyen yazardır. helal olsun.

hatta belki sizin cümleyi kurduğunuz yerde noktayı ben koyarım demek istiyordur.

iki çocuk doğurdum, ilk hamileliğimde eşim askerdeydi, ikincide yanımdaydı ama hiçbir şey istemedim, bilmiyorum gerçekten nasıl oluyor hiç anlamıyorum. ne naz, ne trip, ne dırdır yaparım, "kadın dediğin biraz kendini ağırdan satar" derler ama hiç beceremem öyle şeyleri.. bende bir gariplik var herhalde. *

erişkinlerde nazal polip'in (halk tarafından burun eti olarak bilinebilir) en sık nedenidir.