özgün ismiyle pride & prejudice yani gurur ve ön yargı'dır.

yönetmenliğini joe wright'ın senaristliğini
deborah moggach'ın yapımcılığını tim bevan, eric fellner, paul webster'ın üstlendiği 2005 yapımı romantik, dram filmidir.

yazar jane austen'ın 1813'te yazılan gurur ve önyargı kitabından uyarlanmıştır.

oyuncular,
keira knightley
matthew macfadyen
brenda blethyn
donald sutherland
tom hollander
rosamund pike
jena malone
talulah riley
judi dench

bennet ailesi anne, baba ve 5 kızdan oluşan ingiltere kırsalında çiftlik yöneten orta sınıf bir aile. kızları; jane, elizabeth, mary, kitty ve lydia'nin evlilik ve ahlak kavramlarını, hayata bakışlarını konu alan renkli bir filmdir. anne bennet kızlarını biran önce evlendirmek ister kızları da bu doğrultuda anneyle aynı fikirdedir elizabeth (keira knightley) hariç. elizabeth aşık olmak ister. daha özgür ruhlu daha farklı bir genç kızdır. algıları, hayata bakışı, beklentileri farklıdır. ve bu anne bennet'in pek hoşuna gitmez.

filmin asıl konusu elizabeth ve darcy'nin (matthew macfadyen) itmeli, çekmeli gurur üzerine inşaa edilmiş aşklarıdır.

diğer kardeşlerin aşklarına, evliliklerine de değinen dönemin sorunlarını ve aile hayatını yansıtan güzel bir filmdir.

ben filmi 2008 yılında 10'u geçkin kere izlemiştim. görüldüğü üzere izleme sayısındanda anlaşılacağı üzere pek beğenmiştim. hah filmde kendimde bir şeyler bulduğumdan pek bir ilgimi çekmişti.

kitabını okumadım malesef nasıl büyük bir eksiklik, hata şuan daha iyi anlıyorum. ilk fırsatta okumayı planlıyorum.

umarım siz de beğenir keyifle izlersiniz. iyi seyirler...

(bkz: ermolettin) (bkz: abdulseyidbincabbar) başı çeken bunlar.

gençliğin hayali bim a101 kasiyerliği.

dünden beri hissediliyor. tek başıma mıyım acaba? yoksa aynı sorunu yaşayan var mı?

giuseppe tartini, italyan besteci ve keman virtüözü. barok döneminin tecessümüdür bu adam. hukukçu, eskrimci, ne ararsan var. yukarıda güzelce yazılmış biyografisi zaten. tipik italyan enteleküteli kendisi. aristokrat bi aileden geliyor ve manastır eğitimi de görmüş. tam zır deli. herkes rahip olacak diye beklerken, gidip kardinalin yeğenini kaçırıp evleniyor. bi dünya adam peşine takılıyo tabi. zor kurtarıyor canını. sonra zaten hayatının sonuna kadar keman çalışmış. kemanda vivaldi’nin karşısına çıkabilecek bi adam varsa bu dünyada, ahanda tartini abimizdir o. ancak onu meşhur eden şey, tek bir parçasıdır. bu parçanın bestesi yapılmadan önce tartini bi rüya görür. rüyasında kemanını şeytana verir ve şeytan çalmaya başlar.öyle bi solo atar ki şeytan kemanı çalarken, tartini rüyada kendini kaybedecek kadar etkilenir. hatta nefes nefese uyanmış. başlamış duyduğunu bestelemeye. ancak sonuçtan memnun kalmamış. ortaya çıkan bestenin rüyadakiyle pek alakası yokmuş. daha ne kadar alakası olabilirmiş acaba. rüyasında dinlediği ne ola, nasıl bi şey ola ki diye düşündürtür durur adama. eserin adı ‘’devil’s trill sonata’’. şeytanı dinlemek isteyenler için aşağıya iliştiriyorum.

asıl maharet susulanları duymak değil mi zaten?

dershaneye giderken çay ocağında arkadaşlarla içtiğim kutsal içecektir.

tarif etmesi çok zor olacak bir cehalet seviyesi

rezil olduğum anların vtr’si.

shakespeare,'king lear', 'macbeth' ve 'antony and cleopatra'yı 1605-1606 yılları arasındaki karantina döneminde yazmış.
(bkz: karantina işe yaramış yani)

inanılmaz derecede rezil bir laf. içişleri bakanı mafya bozuntusuna cevap verirken kadınları işin içine dahil ederek cevap veriyor şaka gibi ama gerçek.

meja ve bal porsuğu.
ikisinden de çok şey öğrendim sağ olsunlar.

bu da soru mu para tabiki. aşık olup da napıcaksınız.

ayet bilmez, hadis bilmez, tarih bilmez, arapça bilmez, nüzul sebebi bilmez. hiçbir şey bilmez ama hüküm çıkarmaya, yorum yapmaya kalkar.

kim takar ki seni kim!!

edit: bize ne arapçadan diyenler olmuş.

bize mi ne mi arapçadan??

arapçaya üstünlük yuklemiyoruz burada. bakın bu dil ingilizce ya da fransızca da olabilirdi. o zaman ingilizceyi, fransızca yı bilmek zorunda olurdunuz. her dilin mecazlari, deyimleri, atasözleri vs. olur. dil sadece bir dil değildir. tarih, kültür, coğrafya her seyi barındırır içinde.

kuran arapça inmiştir, arapça bilirseniz daha iyi anlarsınız.

az önce başıma geldi. zaten kendimi kötü hissediyordum artık başkasına kendini kötü hissettirdiğimi düşündüğüm için daha da kötü hissediyorum.*

benim için 2009’da otel odasında cep telefonumun kaybolmasıdır.

kemer’e arkadaşlarımın yanına tatile gitmiştim. nemden gece gündüz neredeyse odadan dışarıya adım atamıyorum, 2-3 günde bir arkadaşların çalıştığı club’a gidiyorum sadece, bazen de sabah kahvaltı yapıyoruz.

bir sabah kapım resmen yumruklanıyordu da, ona uyandım. arkadaşlar bana ulaşamamış cep telefonumdan, delirmişler. telefonumun nerede ve neden kapalı olduğunu soruyorlar, ben telefon yatakta diyorum. neyse çok uzatmayayım, telefonu aradık ettik (iğne deliğine kadar) bulamadık. şaşkınız hepimiz. aslında daha çok tırstık. en son uyumadan önce telefonu kurcaladığıma adım gibi emindim, hala da eminim.

o gece dışarı çıkmamıştım. yanımda kimse yoktu, yalnızdım (ki bu yüzden telefonla uğraşıyordum zaten). alkol sıfır. hiçbir şekilde uyuşturucu madde kullanımı yok (hiçbir zaman), antidepresan gibi uyku yapan ilaç yok. her şey sıfır. odaya giren yok, olsa duyarım, ne kadar derin uyursam uyuyayım kapı sesine karşı hassasım.

sonuç; telefon yok. buhar olup gitti.

hz. isa'nın, göze göz inancı bütün dünyayı kör bırakır, sözü.

dostluğumuzu feda etmek olabilir. tam feda etmek diyemeyiz ama zarar vermiştir.

uzun zamandır mutlu olabilecek sebebim olmadı ve en kötüsü bu sebepsizlikler içinde neden böyleyim diye sebep aramak en can sıkıcı durum benim için.