3121.
eşyaların yerini değiştireceğim de yan dairede oturan travestiyi yardıma çağırsam mı diye düşünüyorum. maşallah eleman topuksuz bir seksen beş, zebellah gibi.
devamını gör...
3122.
evdeyim çörek yaptım pişmesini bekliyorum. üzücü olansa bu güzellikten bir tanesini bile keyifle yiyemeyecek olmak. hayat acı hayat kappe.
devamını gör...
3123.
alışveriş sekansından sonra mecidiyeköy kalabalığından sıyrılıp kendini eve atıp kahvesini yudumlamaktadır
devamını gör...
3124.
evimde gunun yorgunlugunu atmak icin ayaklarimi uzatmis, magnum bademli yiyorum. ıhih.
parce que je le vaux bien diyim de havam olsun;)-cunku ben buna degerim-
parce que je le vaux bien diyim de havam olsun;)-cunku ben buna degerim-
devamını gör...
3125.
ğaybubet evimde, çilaklı süd içip, cici bebe yiyom ve kırmızı başlıklı kız masalını dinliyorum.
devamını gör...
3126.
ıslanıyorum
devamını gör...
3127.
eminönü iskelesinde eve dönmek için vapuru bekliyorum.
devamını gör...
3128.
dün bitirdiği miksin son kritiğini yaptı, paketledi driveladı -google- ve şimdi de keyif kahvesini içiyor. yük kalktı be
devamını gör...
3129.
an itibarıyla değil tabi. az önce...
devamını gör...
3130.
muayene istasyonunda sıra bekliyorum. randevu saatim 16.15 ve sıra numaram 1957*.
devamını gör...
3131.
hanımefendinin gözlerinin fotoğrafını çekiyorum,
geçişler muhteşem
geçişler muhteşem
devamını gör...
3132.
annemin yaptığı tartı iş arkadaşlarıma kendim yapmışım gibi ikram etmeye hazırlanıyorum.
devamını gör...
3133.
tramvay bekliyordum. geldi.
devamını gör...
3134.
bahçeye indim, erik otlanıyorum
devamını gör...
3135.
konser planlaması yapıyor, kafayı yemeden teknik meseleleri çözmeye çalışıyor. bunlar olurken kahvesi soğuduğu için deliriyor ve odanın içinde volta atıyor
devamını gör...
3136.
nerde olsam sizinleyim tanım giriyorum.
devamını gör...
3137.
havalimanında uçak bekliyorum. yanımda 1001 milletten tip var.*
devamını gör...
3138.
devamını gör...
3139.
arkadaşım dört yaşında. oyun oynuyoruz.
devamını gör...
3140.
bir üstteki oyuncağıyla oynayan kız çocuğunun o fotoğrafını görmek günümü güzelleştirdi. kafam dağılsın da zihnimdeki düşünceler sussun diye dakikalarca uzun uzun o fotoğrafa baktım. başlıkla alakasız bir girdi olabilir ama kafamın içindeki düşünceleri şimdi yazıya dökmezsem asla susturamayacağım ve ne yalan söyleyeyim dinlenmek istiyorum.
evrenin bir yerinde hayalini kurduğun tüm şeyler gerçekleşiyormuş hakikaten.
başlığa bir cevap lazım ve o da şu: 6 yaşındaki oğlum rahatsız, hastanedeyiz. aksi bir durum olmazsa yarın taburcu olacak ve hayallerimizi gerçeklestirme imkanına sahip olabileceğiz. ancak bi süreden beri derdim hayalini gerçekleştiremeyecek çocukların kendisinde. bazı çocukların çığlığını duyduğumda oğluma sarılıp nefes almaya çalışıyorum. boğulan yanım o çocukların ağladıklarında görmezden gelinen veya boylarından büyük şeyler yaşadıkları için kendi yaralarına saklanan duygularını içselleştirdiğim için oluyor.
pek çoğumuzda eser miktarda empati bulunur ancak özellikle annelikte empati başka bir annenin hislerini anlamak ve kabul etmekten çok ötesi.
elbette herkesin kendince zor çok bir zor hikayesi var ve ben de tüm yaşanmışlıklarıma isyan etmeme rağmen inatla yola devam ediyorum diğer herkes gibi, bundan önce olduğu bundan sonrasında da olacak olduğu gibi.
tek bir dilek hakkım varmış gibi son cümlelerimi bırakıp kaçayım.
tüm çocuklar için sağlıklı ve neşeli bir ömür, şu distopik alemde kendi ütopyalarını gerçekleştirebilecekleri upuzun yıllar diliyorum.
evrenin bir yerinde hayalini kurduğun tüm şeyler gerçekleşiyormuş hakikaten.
başlığa bir cevap lazım ve o da şu: 6 yaşındaki oğlum rahatsız, hastanedeyiz. aksi bir durum olmazsa yarın taburcu olacak ve hayallerimizi gerçeklestirme imkanına sahip olabileceğiz. ancak bi süreden beri derdim hayalini gerçekleştiremeyecek çocukların kendisinde. bazı çocukların çığlığını duyduğumda oğluma sarılıp nefes almaya çalışıyorum. boğulan yanım o çocukların ağladıklarında görmezden gelinen veya boylarından büyük şeyler yaşadıkları için kendi yaralarına saklanan duygularını içselleştirdiğim için oluyor.
pek çoğumuzda eser miktarda empati bulunur ancak özellikle annelikte empati başka bir annenin hislerini anlamak ve kabul etmekten çok ötesi.
elbette herkesin kendince zor çok bir zor hikayesi var ve ben de tüm yaşanmışlıklarıma isyan etmeme rağmen inatla yola devam ediyorum diğer herkes gibi, bundan önce olduğu bundan sonrasında da olacak olduğu gibi.
tek bir dilek hakkım varmış gibi son cümlelerimi bırakıp kaçayım.
tüm çocuklar için sağlıklı ve neşeli bir ömür, şu distopik alemde kendi ütopyalarını gerçekleştirebilecekleri upuzun yıllar diliyorum.
devamını gör...